‘Vrede voor jullie’, zegt Jezus als Hij plots midden tussen zijn leerlingen staat.
Reeds kort na Jezus’ dood en verrijzenis kwamen zijn leerlingen samen, eigenlijk nog altijd als bange mensen voor eventuele represailles van de Romeinen of machtige Farizeeën. Er is niets te ervaren van euforisch geloof in de verrijzenis.
En dan is daar plots Jezus: Geen verwijten in de trant van ‘kleingelovigen’, maar begrip voor hun toestand en bemoediging: ‘Vrede’.
Blijkbaar geen enkel aarzeling meer bij de leerlingen. Ineens zijn ze vol enthousiasme. Maar Thomas was er niet bij en hij is een nuchter man: ‘Ik geloof niet meer in sprookjes. Vertellen jullie maar wat jullie willen, eerst zien en dan pas geloven!’
Ook voor Thomas’ standpunt heeft Jezus begrip en Hij zegt liefdevol: ‘Thomas, leg je hand maar in mijn wonden, voel maar. Ik ben het echt.’
En Thomas was blijkbaar niet de enige die zo reageerde, want in het evangelie staat dat Jezus daarna nog vele tekenen deed opdat de mensen zouden geloven dat Hij de Messias was, de Zoon van God.
Wellicht reageren ook wij vaak zoals Thomas en heel wat andere leerlingen.
Bezinning
Ik ben een mens,
enthousiast en nuchter,
vol geloof en ongeloof tegelijk.
Ik stel lastige vragen.
Ik pieker over ‘wat er niet is…’
over wat voorbij is en geen keer neemt…
Mijn naam is Thomas.
Ik laat me nooit zomaar meeslepen.
Jezus boeide me
en ik trok met Hem mee.
Maar ineens is alles mislukt.
Ik heb verkeerd gegokt,
de boot gemist.
Ik voel me in de kou staan.
Ze zeggen wel dat Hij leeft…maar ik wil het eerst zien!
Mijn naam is Thomas.
Vaak sta ik er eenzaam en ontredderd bij.
Ik zie een kind sterven,
een jonge mens verongelukt.
Ik hoor over mensen die gefolterd worden.
Jawel, Christus wordt weer gekruisigd.
Ik zie de littekens van oorlog en verdrukking,
het verdriet van zoveel mensen…
en uit de dood is nog niemand teruggekeerd.
Ik zie mensen verkommeren achter gesloten deuren en vensters,
eenzaam op kleine kamertjes in een grote stad.
Ik zie mensen die deuren en vensters dichtklappen.
Ik zie mensen die doen alsof ze leven,
maar eigenlijk zijn ze dood.
Ik kan het niet verwerken.
Ze zeggen wel dat Hij leeft…maar ik wil het eerst zien!
Mijn naam is Thomas.
Ik zie een Kerk van bange mensen,
een kleine kudde, een handvol maar…
Zovelen zijn weggebleven – geruisloos – en zoveel kerken leeg…
Hij heeft ooit wel gezegd:
“Waar twee of meer in mijn naam samen zijn,
daar leef Ik in hun midden…”,
maar ik wil het eerst zien…
Rijmenam
(www.dominicanenschildebergen.be)