Op de laatste zondag van dit kerkelijk jaar, waarin met name de evangelist Lukas aan het woord is geweest (het C- jaar) wordt de kruisdood van Jezus beschreven. De vier evangelisten beschrijven die kruisdood op vergelijkbare wijze, maar ieder met zijn eigen accenten. Mattheus, Marcus, Lukas en Johannes vermelden dat op het kruis van Jezus een bord bevestigd werd met de reden van zijn terechtstelling. “Dit is de koning der joden”, stond er volgens Lukas op, in Hebreeuws, Grieks en Latijn.

De bekende letters INRI worden ons aangereikt uit het evangelie volgens Johannes, dat als tekst op het bord noemt: “Jezus, de NazareeĆ«r, koning van de Joden”.
Het evangelie van aanstaande zondag begint met deze constatering: “Het volk stond toe te kijken”. Deze beschrijving heeft vooral middeleeuwse schilders er toe aangezet om de kruisiging van Jezus met al dat volk erom heen groots uit de beelden. De gezichtsuitdrukking en de lichaamstaal van de omstaanders spreken voor zich. Al die toeschouwers dagen ons uit met de vraag: Wie ben jij hier in dit tafereel? Sta jij ook toe te kijken als een ramptoerist?

“Het volk stond toe te kijken”. Een pijnlijke zin, want ze keken toe terwijl Jezus gedood werd.
Het toekijken krijgt iets van toe-laten, toe-staan.
Ook wij zijn toeschouwers, kijkend -via de media- hoe mensen worden vermoord, steden gebombardeerd en vluchtelingen met hun schamele bezittingen onderweg zijn. Wij kunnen ons bij dat toekijken beschaamd voelen. Moeten we niet wat doen? Maar wat dan? We staan zo machteloos.

In Jezus krijgen we een kans dat te keren: de gekruisigde Jezus erkennen wij als onze koning op het einde van het kerkelijk jaar als de woorden en daden van Jezus, zijn leven, lijden en dood herdacht zijn op de hoogfeesten van Kerstmis, Pasen en Pinksteren en op al die gewone zondagen van het liturgisch jaar, dat de volgende week weer opnieuw begint met de Advent.
Hij is de koning van alle vervolgden, alle hongerenden, van alle mensen die een kruis dragen. Deze koning eren we als de apotheose van het afgelopen kerkelijke jaar. We willen niet toekijken, maar volgen.