In deze periode beleven we de kortste dagen van het jaar. Het lijkt wel of de duisternis het wint van het licht.
God zoekt bij mensen onderdak, niet in een huis van hout en steen, maar in levende mensen.
Maak – zoals Maria – ruimte voor God in je hart en wondere dingen zullen aan je gebeuren. Wie “ja” zegt, schept ruimte, maakt toekomst.
God geeft ruimte aan Maria, Maria geeft ruimte aan haar Heer, ruimte voor zijn liefde, ruimte voor zijn komst.
“Ja” zeggen is binnengaan in het hart van God, is God binnenlaten in jezelf. Vaak gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Advent is luisteren. Luisteren en verlangen totdat de hemel lichtend open gaat en je overspoeld wordt door engelengezang. Luisteren totdat je hart gaat méézingen.
Advent is bidden, bidden vol verlangen, omdat Gods Rijk van vrede komende is en Hij ons op zijn nieuwe aarde zal ontvangen.
We willen wij luisteren en bidden, om adventsmensen te zijn, groeiend naar Kerstmis.
Aansteken adventskaars
Als teken van geloof en hoop steken wij op de adventskrans de vierde kaars aan. De cirkel is nu rond. Het open midden wacht, ontvankelijk….
Heer, onze God,
wij bidden U,
open nu ook ons hart en onze geest
om U te ontvangen,
nu Gij komt als één van ons
in Jezus, uw Zoon en onze Broeder. Amen.
(www.dominicanenschildberg.be)
Bezinning
Jozef en Maria
op zoek naar een plaats
om hun kind ter wereld te brengen.
Een kind waarnaar men vol verwachting uitzag.
Vredevorst zou Hij genoemd worden.
Hij, waarover zoveel te doen was geweest,
de Messias, de Langverwachte,
werd geboren in een armzalige stal.
God koos een kind
terwijl de mens stond uit te kijken naar een vorst,
een machtige koning.
Hij wordt onder ons geboren
in het schamele, in het kleine.
Hij zoekt een plaats in onze herberg.
Is Hij een welgekomen gast,
kan Hij in mij geboren worden?
Of stuur ik Hem naar de stal
waar alleen eenvoudigen Hem vinden?
Hij kijkt mij aan met de vragende ogen
van een weerloos kind.
naar Goes