Ignatius van Loyola

Feestdag: 31 juli

Stichter van de jezuïetenorde. In 1491 werd hij geboren als Inigo López de Loyola, in een adellijke familie uit Spaans Baskenland. Zijn militaire carrière eindigde vroegtijdig door een verwonding aan zijn been bij het beleg van Pamplona. Tijdens zijn genezing kwam hij tot inkeer en ging op pelgrimstocht naar Onze-Lieve-Vrouw van Montserrat. Na studies in Barcelona en Parijs richtte hij in 1534 met enkele vrienden – onder wie Franciscus Xaverius – in laatstgenoemde stad de jezuïetenorde op (Sociëteit van Jezus), die een uiterst belangrijke rol zou spelen tijdens de Contrareformatie. Hij was generaal van de orde tot aan zijn dood in 1556. Ignatius wordt voorgesteld met een hoog voorhoofd, een streng gezicht en (vaak) een korte baard. Hij is gekleed in zwarte toog en mantel of in misgewaad, met het monogram IHS op de borst, boven het hoofd of op een boek. Een enkele keer staat hij op een draak of duivel, symbool van de ketterij (protestantisme). In de hand houdt hij een schriftrol of een regelboek en een kruisbeeld. Soms is het boek geopend op de tekst In hoc signo vinces (IHS, ‘In dit teken zult gij overwinnen’). Ook een doodshoofd komt voor, een vlammend hart doorboord met drie spijkers, een borstkuras (militaire verleden) of een wereldbol (op godsdienstig vlak zouden de jezuïeten de hele wereld veroveren). Bekend is de scène waarbij hem een kruis dragende Christus verschijnt, zoals bij de H. Johannes van het Kruis. Dat zou gebeurd zijn in 1540, toen hij in Rome was om zijn orde te laten goedkeuren. Hij wordt eveneens afgebeeld samen met twee andere jezuïeten, de HH. Aloysius van Gonzaga en Johannes Berchmans.

Ignatius’ voorspraak werd afgesmeekt tegen koorts, klierziekten, pest, vlooien, zielenleed, tovenarij en wolven – omdat zijn gebed tegen een wolvenplaag in het dal van Piemonte daadwerkelijk hielp. Hij is de patroonheilige van soldaten, zwangere vrouwen en kinderen. Ignatius van Loyola overleed in Rome in 1556 en werd heilig verklaard in 1622.

Margaretha van Anthiochië

Feestdag: 20 juli

Noodhelpster. Zij was de dochter van de heidense priester Theodosius en werd omstreeks 305 in Antiochië vermoord. Als christen wees ze een huwelijk met de heiden Olybrius af, waarna ze gearresteerd werd. De duivel die in de vorm van een draak in haar gevangeniscel verscheen, barstte uit elkaar na haar kruisteken. (Variant: zij werd door een draak verslonden, maar kwam ongeschonden uit zijn buik.) Een poging om haar te verdrinken mislukte. Zij werd daarna met roeden geslagen en onthoofd.
Margaretha staat op een (geketende) draak, die soms in haar mantel bijt, soms haar kruisstaf in de bek geduwd krijgt. Af en toe zit er een kleine draak op het boek in haar hand. Andere attributen zijn: een martelaarspalm of –kroon, een kruisbeeld, een duif (die haar in de gevangenis troostte), een gordel in de hand (waarmee ze volgens een ander verhaal de draak bedwong), een toorts (martelaarschap), witte bloemen (margrieten) of een parelsnoer (het Latijnse margarita betekent ‘parel’), een schaal of vaas (verwijzing naar een poging om haar te verdrinken).
Margaretha van Antiochië is de patrones van voedsters, verpleegsters, vroedvrouwen en nierpatiënten (niergordel). Zij werd aangeroepen bij barensweeën en zwangerschap (de legende van de ontsnapping uit de buik van de draak), onvruchtbaarheid, gebrek aan moedermelk, krampen en borstkwalen.

Libertus van Sint-Truiden

Feestdag 14 juli

(Liebrecht, Lietbert, Liébert)

Zoon van graaf Ado. Geboren in de buurt van Mechelen, midden 8^ste eeuw. Volgens de legende verdronk Libertus omstreeks 759 en werd hij drie dagen later de H. Rumoldus* weer tot leven gewekt.

Libertus werd nadien benedictijner monnik. Plunderende Noormannen vermoordden hem samen met de H. Goswinus voor het altaar in de abdij van Sint-Truiden (ca. 835). Libertus wordt vaak afgebeeld in zwart habijt, geknield voor het altaar, een martelaarspalm in de hand en soms in het gezelschap van de H. Goswinus. Ook in geknielde houding voor de H. Rumoldus komt hij voor. Een totaal andere voorstellingswijze toont de heilige in adellijke kledij met muts en hermelijnen mantel; in de hand houdt hij schild en hellebaard, aan zijn gordel hangt een zwaard.

Jacobus Lacops

Feestdag: 9 juli

(Jacobus la Cop, Jacques La Coupe)

Meestal afgebeeld samen met Adrianus van Hilvarenbeek* als de twee premonstratenzers onder de martelaren van Gorcum*. Jacobus Lacops werd in 1542 geboren in Oudenaarde en trad in als norbertijn in het klooster van Middelburg. In 1566 werd hij protestant, maar hij bekeerde zich een jaar later opnieuw tot het katholicisme. Hij werd als kapelaan naar Monster gestuurd, waar zijn broer pastoor was. Jacobus Lacops draagt het witte norbertijner habijt met rochet, stola en almucium over de linkerarm. Naast zijn voeten ligt een witte bonnet, soms houdt een engel een martelaarskroon boven zijn hoofd. Om de hals draagt hij een strop omdat hij net als de andere martelaren van Gorcum door de watergeuzen opgehangen in Den Briel op 09 juli 1572. In de ene hand houdt hij een martelaarspalm, in de andere een kelk met hostie of een ciborie (verwijzingen naar de Heilige Eucharistie). Met de ene voet vertrapt hij dikwijls een liggende figuur met een boek: een ketter die het protestantisme voorstelt. Heiligverklaring in 1867.

Vakantie

Vakantie, dat is de voldoening van vrij zijn na de gedane werken. Dit is de gedachte die bij velen een waaier van inzichten en gevoelens wakker maakt.
Een moment van verpozen, iets anders doen dan anders……Dat zijn dingen die van ons andere mensen kunnen maken omdat wij eens alles van ons af kunnen zetten, tot rust kunnen komen, kunnen nadenken en ons even kunnen bezinnen over andere waarden in ons leven!
Daartoe is dat de gewezen tijd, een ogenblik maar! Dat is zeker géén verloren tijd. Wij hollen immers maar aan, wij doen maar, wij zijn gejaagd en hebben altijd tijd te kort!
Hoe dikwijls werpen wij een blik op de wijzerplaat om te zien hoeveel tijd ons nog rest, om dit te doen of om dat af te werken en we vergeten zo te leven. Daar willen wij vandaag even bij stilstaan. Halt houden om door de blauwe of door de betrokken hemel heen naar boven te kijken met in het hart een beetje dankbaarheid naar Hem die alles ordent en regelt met in ons oog het licht om dat te zien.
En dan past wel een beetje dankbaarheid om de tijd die ons gegeven is om ons werken zelf- ons actief bezig zijn, om onze plannen en om onze vooruitzichten: mogen, willen en kunnen!
Ja, laten we zeer dankbaar zijn omdat we nog zoveel willen doen, geleid door de wijze hand van Hem die tenslotte onze werkgever is en ons toelaat dit te doen.
Wij wensen U allen een deugddoende vakantie.

Vakantiegebed

‘Maak je dus geen zorgen voor de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last.’ (Matteüs 6, 34)

Vader,

nu de zomer ons hart verwarmt

en duizenden jonge mensen juichend de vakantie inlopen

komen wij naar U toe.

Ga met ons mee doorheen deze weken

die een tijd van rust en genieten zouden moeten zijn,

van zorgeloosheid, leven vandaag, hier en nu.

Ga mee met zovele mensen

die de vreugde van vandaag uit het oog verliezen

en zich zorgen maken om morgen.

Toon ons de dauwdruppels die verschijnen

als de ochtendmist optrekt,

wijs ons op de kleuren van de opgaande zon

die bloemen doet bloeien,

de geur van het bos en het strand,

de zang van de vogels,

opdat vandaag een dag zou kunnen zijn

om volop te genieten en te leven in uw schepping.

Evelien Lust

Gebedskalender ‘Kerk en Leven’ 2014