Johannes

Feestdag: 27 december

Broer van Jacobus Maior. Apostel en evangelist. Meestal afgebeeld met pen of ganzenveer, boek of schriftrol (evangelie), als jonge apostel in tunica en mantel, soms als visser. Ook afbeeldingen als erg oude man komen voor omdat Johannes de enige apostel is die niet de marteldood stierf; hij overleed hoogbejaard rond het jaar 100 in Efeze.

Johannes, de apostel die Jezus liefhad, stond samen met Maria onder het kruis toen Christus tegen zijn moeder zij: ‘Vrouw, zie daar je zoon’ en tegen Johannes: ‘Zie daar je moeder.’

Vanaf dat moment nam Johannes haar in zijn huis op (Joh.19:26-27).

Bij de voorstelling als apostel houdt hij een kelk vast, met draak of slang, omdat Aristodemus, de heidense oppermeester van Ephese, zou hebben verklaard te zullen geloven wanneer Johannes een giftige drank zou drinken zonder nadelige gevolgen. Eerder waren al twee terdoodveroordeelden aan het gif bezweken. De apostel dronk zonder schade te ondervinden en wekte de twee doden tot leven. Om die reden werd Johannes aangeroepen bij vergiftiging of tegen epilepsie (‘vallende ziekte’).

De adelaar zit naast hem of op het boek en heeft soms een boek in de klauwen of een inktpot in de snavel. Hij is het symbool van de hoge vlucht die de goddelijke inspiratie kan nemen en wordt meestal met Johannes afgebeeld omdat die blijk gaf van een scherpe blik voor de aanwezigheid van Gods geheim onder de mensen. Een andere legende vertelt hoe een adelaar hem van schrijfgerei voorzag op het eiland Patmos. Zeldzamer zijn: ketenen en een ketel – of bij verkleining : een vaatje – omdat hij in Rome gemarteld werd in een ketel kokende olie. Daarom werd zijn bijstand ook gevraagd tegen voetkwalen en brandwonden. Later werd hij verbannen naar het eiland Patmos, waar hij de Apocalyps schreef.

Johannes is patroonheilige van de boekbinders, glazenmakers, scheikundigen (beker met gif), drukkers, bibliothecarissen, boekhandelaars, schrijvers, uitgevers en theologen.

Anastasia van sirmium

(Anastasia van Zara)

Feestdag: 25 december.

Geboren in de 3de eeuw in het huidige Hongarije. Dochter van de H. Fausta. Na de dood van haar man, die haar wegens haar geloof mishandelde, hielp ze een tijdlang de door Diocletianus vervolgde christenen tot ze zelf werd gearresteerd.

Ze werd met vuur gemarteld en met zwepen geslagen. Daarna werden haar botten gekraakt, maar ze kwam genezen van de pijnbank. Haar borsten werden afgesneden, haar tanden gebroken en haar tong uitgerukt. Tenslotte stierf ze dor onthoofding (ca. 304).

Anastasia wordt afgebeeld als martelares met sluier of met loshangend haar, soms vastgebonden aan en zuil of staande op een brandstapel. Andere attributen zijn een kroon, een martelaarspalm, een zalfpot (waarmee ze de lichamen van de martelaren verzorgde), afgesneden borsten en een schaar – die niet in haar marteling voorkomt, maar waardoor ze wel de patrones van de perscensuur en de wevers is geworden. Anastasia van Sirmium werd aangeroepen tegen borst- en hoofdpijn.

We wensen alle parochianen een zalig kerstfeest!!!

Bij de kribbe

Ze komen weer uit hun huizen met Kerstmis, de vele mensen die naar de kerk trekken om daar het aloude verhaal te horen van de geboorte van het Kind. Wat is dat toch voor een wonderlijke trek in de langste nacht van het jaar, als de dagen guur en koud zijn?

Waarom zijn al die mensen in de weer om het thuis gezellig te maken? Is het niet omdat we met Kerstmis voelen dat het leven goed is, de mensen in wezen lief en aardig en de wereld mooi?

Diep in onszelf tastend en zoekend komen we terecht bij dat kindje in de kribbe. In hem en door hem straalde het licht van God in onze vaak duistere wereld. Want later is dat Kind, in doeken gewikkeld, uit de doeken komen doen hoe een wereld van vrede en geluk er voor iedereen zou kunnen komen.

Dat Kind van Bethlehem, de man van Nazareth, wilde van de wereld een veilig thuis maken, een warme plek voor iedereen en overal.

En daarom roept Hij met Kerstmis alle mensen van goede wil bijeen rondom de stal en vraagt ons of we herder willen zijn voor elkaar. Hij vraagt of we vol trouw de wacht willen houden bij elkaar.

Hij roept ons bij zich en vraagt of we als koningen willen knielen bij wie klein en kwetsbaar zijn als het kindje in de kribbe. Hij vraagt of we van onze rijkdom delen en met ons talenten goed willen doen aan anderen, zoals de koningen het beste van zichzelf gaven in goud, wierook en mirre.

Op Kerstmorgen horen we het indrukwekkende evangelie van Matthëus, de apostel die als geen ander spreekt over het verlangen van God om dicht bij ons te zijn. Die God is vlees en bloed geworden in Jezus, een echt geschenk uit de hemel. Dit kind zal ons leren elkaar vergiffenis te schenken. Dit kind zal niet toelaten dat wij onder schuld gebukt gaan; het zal willen dat wij andermans schulden kwijtschelden. Dit kind zal mensen die het niet meer zien zitten een bemoedigend vergezicht geven, het zal voor doven een verstaanbaar woord hebben. Het zal tegen deze mensen zeggen: “Wees niet bang, verheug je. Ik ben met jou, ik hou van jou. Jij bent mijn broeder, jij bent mijn zuster, één in en met Vader God”.

Dit Kind is echt een geschenk uit de hemel, is het licht dat in de duisternis schijnt.

Zalig Kerstmis!

Collecte tijdens de Kerstdagen

Tijdens de Kerstdagen collecteren we voor de noden van onze parochies ondermeer voor de verwarming van onze kerken. Hartelijk dank voor uw gulle bijdragen!

Bloemen voor de kerstvieringen

Met Kerstmis is de kerk altijd mooi versierd. Het kerststalletje, prachtige bloemstukken,…

Dit komt er echter niet van zelf. Mensen die een bloemetje willen schenken om de kerk tijdens de kerstdagen te laten stralen, kunnen hiervoor contact opnemen met de parochieverantwoordelijken. U kunt de bloemen ook neerleggen bij het altaar in de kerk. Alvast bedankt!

Vierde zondag van de advent

In deze periode beleven we de kortste dagen van het jaar. Het lijkt wel of de duisternis het wint van het licht.

God zoekt bij mensen onderdak, niet in een huis van hout en steen, maar in levende mensen.
Maak – zoals Maria – ruimte voor God in je hart en wondere dingen zullen aan je gebeuren. Wie “ja” zegt, schept ruimte, maakt toekomst.
God geeft ruimte aan Maria, Maria geeft ruimte aan haar Heer, ruimte voor zijn liefde, ruimte voor zijn komst.

“Ja” zeggen is binnengaan in het hart van God, is God binnenlaten in jezelf. Vaak gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Advent is luisteren. Luisteren en verlangen totdat de hemel lichtend open gaat en je overspoeld wordt door engelengezang. Luisteren totdat je hart gaat méézingen.
Advent is bidden, bidden vol verlangen, omdat Gods Rijk van vrede komende is en Hij ons op zijn nieuwe aarde zal ontvangen.
We willen wij luisteren en bidden, om adventsmensen te zijn, groeiend naar Kerstmis.

Aansteken adventskaars

Als teken van geloof en hoop steken wij op de adventskrans de vierde kaars aan. De cirkel is nu rond. Het open midden wacht, ontvankelijk….

Heer, onze God,

wij bidden U,

open nu ook ons hart en onze geest

om U te ontvangen,

nu Gij komt als één van ons

in Jezus, uw Zoon en onze Broeder. Amen.

(www.dominicanenschildberg.be)

Bezinning

Jozef en Maria
op zoek naar een plaats
om hun kind ter wereld te brengen.
Een kind waarnaar men vol verwachting uitzag.
Vredevorst zou Hij genoemd worden.
Hij, waarover zoveel te doen was geweest,
de Messias, de Langverwachte,
werd geboren in een armzalige stal.
God koos een kind
terwijl de mens stond uit te kijken naar een vorst,
een machtige koning.

Hij wordt onder ons geboren
in het schamele, in het kleine.
Hij zoekt een plaats in onze herberg.
Is Hij een welgekomen gast,
kan Hij in mij geboren worden?
Of stuur ik Hem naar de stal
waar alleen eenvoudigen Hem vinden?
Hij kijkt mij aan met de vragende ogen
van een weerloos kind.

naar Goes

Op weg naar een vernieuwde uitvaartliturgie

Een gezamenlijke zorg voor kerkelijke uitvaartliturgie en –pastoraal 

Wanneer  christenen afscheid nemen van een overleden familielid en vragen om een kerkelijke uitvaart doen zij hiervoor beroep op de Kerk en haar uitvaartliturgie. In deze liturgie immers  klinkt, te midden van de droefheid om het verlies van een geliefde, een boodschap van hoop en geloof in de verrijzenis. Dankzij Jezus Christus mogen wij immers geloven dat de band van liefde sterker is dan de dood. Dit schenkt troost en helpt ons hoopvol verder te leven. De gelovige gemeenschap in onze parochies wil de familie in rouw nabij zijn zowel door het bezoek aan de familie als in  de uitvaartliturgie. De kring van meelevende mensen is immers uitdrukking van Gods zorg voor ons en voor de overledene. Voor velen is de uitvaartliturgie voornamelijk een afscheidsviering maar daarbij en nog belangrijker dan het afscheid opent de uitvaartliturgie perspectief op de toekomst en de bestemming van de overledene. Als christen geloof ik dat er leven is voorbij de dood, eeuwig geluk in Gods nabijheid. Naast de pastorale zorg kan de uitvaartliturgie voor de nabestaanden een belangrijke stap zijn in het rouwproces en door hen worden beleefd als een sterk moment van troost en bemoediging.

Beleidsvisie bisdom Hasselt met ingang van 1 januari 2015

In ons bisdom zal de uitvaartliturgie in de kerk vanaf 1 januari 2015 een andere vorm krijgen.

De beleidslijn vraagt om vanaf dan de uitvaart standaard met een gebedsviering te vieren steeds in verbondenheid met de zondagseucharistie [*].

De kerkelijke uitvaart verloopt dan in een aanbod van drie met elkaar verbonden momenten.

1. Er is het aanbod van een gebedswake op de vooravond van de uitvaartliturgie waarin wij biddend samen zijn in de kerk rond de familie in rouw.

2. De dag daarna zal de uitvaart verlopen in een gebedsviering. Deze vorm van uitvaartliturgie is een volwaardige kerkelijke uitvaart: gehouden in aanwezigheid van de geloofsgemeenschap, opgebouwd volgens een vastgestelde ritus en geleid ofwel door de priester of de diaken ofwel door een gevormde leek hiertoe door de bisschop gemandateerd. De uitvaart in een gebedsviering kent haar vast verloop met dit verschil dat de eucharistie niet wordt gevierd en dat er geen uitreiking is van de communie. In uitzonderlijke omstandigheden – zo zegt de beleidslijn – kan de eucharistieviering bij de uitvaart toch een mogelijkheid zijn.

3. Om de band te maken tussen de uitvaartliturgie en de eucharistie wordt de familie van de overledene uitgenodigd voor een eucharistieviering op zondag met herdenking van hun overleden familielid.. Zo krijgen de overledenen en hun families een plaats in het hart van de parochiegemeenschap die eucharistie viert.

Wat betekent dit concreet voor onze dekenaat Vlijtingen-Voeren ?

De hoger beschreven beleidsvisie geeft aan een federatie of dekenaat die er nog niet aan toe is, de mogelijkheid tot vraag naar uitstel, weliswaar in overleg met het bisdom en met de afspraak dat er ondertussen wel  stappen in deze richting worden gezet.

Onze dekenaat vat zulk een stappenplan vanaf 2015 aan.

1. Een eerste stap in onze dekenaat zal erin bestaan dat onze toekomstige leken-leiders / -leidsters van de uitvaart ingroeien in de liturgie en pastoraal van de uitvaart door er stapsgewijs zelf bepaalde delen van op te nemen. Van zodra de leek-leider van de uitvaart zelfstandig kan voorgaan, zal hij of zij voor deze opdracht door de bisschop worden gemandateerd.

2. Als dekenaat zijn we dan toe aan een volgende stap waarbij op sommige dagen van de week de uitvaart steeds in een gebedsviering verloopt, voorgegaan door de priester als eerste voorganger, de diaken of ook geleid door een leek.

Dit schrijven in Kerk en leven is een eerste stap in de communicatie aangaande uitvaartliturgie in de komende jaren in onze federatie. Eveneens plannen wij gesprek  met alle hierbij betrokken groepen ( parochieraadsleden, kerkfabrieken, gebedsleiders, kosters, koren, organisten, …).

Wij hopen deze verandering samen met u geleidelijk en op een positieve manier tegemoet te kunnen gaan. Een ploeg van priesters, diaken en leken allen ten dienste van de uitvaartliturgie en -pastoraal zal in de komende jaren en zeker ook op langere termijn de kwaliteit van de uitvaarten in onze federatie alleen maar ten goede komen.

[*] De diocesane beleidstekst over uitvaartliturgie kan u lezen op www.bisdomhasselt.be/
Aanpassing beleidslijn 2013 – 2015