Kruisdagen

Kruisdagen zijn 25 april (Apostelfeest van Marcus) en de maandag, dinsdag en woensdag voor Hemelvaartsdag. Het gebruik stamt uit de vijfde eeuw en vond pas in de loop van de Middeleeuwen ingang in de gehele Kerk. De dagen werden aangewend om God te danken voor de gaven van de aarde en om een gunstige oogst af te smeken. De dagen worden in het Latijn aangeduid als ‘rogationes’, van ‘rogare’ (vragen)

Grote kruisdag

De Kerk onderscheidt de zogenaamde grote kruisdag en de kleine kruisdagen. De grote kruisdag valt samen met het Apostelfeest van Sint Marcus op 25 april. Deze dag was in het antieke Rome gewijd aan het bestrijden van Robigus, een kwaadaardige geest die slechte oogsten zou veroorzaken. Op die dag werd een processie door Rome gehouden en werd er een schaap geofferd. Dit feest werd robigalia genoemd. Na de christianisering van het Romeinse Rijk werd de dag gewijd aan Marcus terwijl het heidense gebruik te bidden voor een goede oogst in stand bleef.

Kleine kruisdagen

Het gebruik om de drie dagen voorafgaand aan Hemelvaartsdag kruisdagen te noemen en evenzeer te zien als biddagen voor het gewas, stamt uit de vijfde eeuw. Ze werden ingesteld door bisschop Mamertus (nu een van de IJsheiligen) in het Franse Vienne. Later werd dit gebruik in Rome overgenomen, om zich tegen het einde van de Middeleeuwen over heel Europa te hebben verspreid. Deze dagen werden kleine kruisdagen genoemd.

Processie

Gebruik was dat op deze dagen processies door de velden werden gehouden. In het Frans werd zo’n processie Marche des Rogations (‘Mars der smeekbeden’) genoemd. Aan deze stoeten ging een kruis vooraf. Tijdens de processie werd de Litanie van alle Heiligen gezongen.

Vasten

Gebruikelijk was om op de kruisdagen te vasten. Op deze wijze bereidden de gelovigen zich voor op het feest van Christus’ hemelvaart. Tijdens missen op de kleine Kruisdagen was paars de liturgische kleur. Na het Tweede Vaticaans Concilie zijn de Kruisdagen – even als de Quatertemperdagen – in onbruik geraakt.

Eerste H. Communie

In de maand mei zullen weer vele kinderen hun eerste H.Communie vieren. Zij krijgen een ereplaats in de kerk. Een lange tijd van voorbereiding onder begeleiding van hun leerkrachten nadert zijn hoogtepunt.

Op school en thuis is veel werk verzet. Het belangrijkste gedeelte van deze dag ligt natuurlijk in de morgenuren in de kerk, als we samen met alle aanwezigen mogen vieren dat Jezus in Zijn gaven van het Woord uit de Bijbel en de heilige tekens van Brood en Wijn werkelijk aanwezig is. Toen de ouders destijds hun kind lieten dopen was vaak een der motieven dat hun kind later de H. Communie zou mogen vieren. Dat is een heel goede reden, als die eerste eucharistieviering ook wortels krijgt in het verdere leven. Het is niet alleen in het evangelie van afgelopen zondag dat de Goede Herder zijn schaapjes roept, maar ook in de rest van het leven.

 Door de eeuwen heen hebben de katholieke gelovigen hun idolen gehad, de heiligen. Zij allen hebben in Jezus Christus een leidsman ten leven gevonden, een herder die hen de weg gewezen heeft door het leven. We mogen hopen dat deze kinderen hun weg door het leven vinden door gehoor te geven aan de stem van de Goede Herder, die in de sacramenten en vieringen, in gebed en in de Bijbel tot ons spreekt.

Misdienaar

Het is in het gelovig aanvoelen toch duidelijk een hoogtepunt in het leven van veel mensen die op de een of andere manier tot de gemeenschap van de katholieke kerk willen behoren. Die manier van kerkbetrokkenheid uit zich op velerlei wijzen.

De eerste kerkbetrokkenheid voor deze communicanten zou zijn, het mogen deelnemen als misdienaar in de eucharistie. De meeste van deze kinderen zouden het graag willen doen. Geef hen de kans als ouder. Meldt hen bij de parochieverantwoordelijke. Zij zullen een goede begeleiding krijgen door de ervaren misdienaars.

Wat is en wat doet een misdienaar?

Ook jij bidt tijdens de Eucharistie net als alle mensen in de kerk. Jij dankt God voor alles wat Hij jou heeft gegeven. Jij luister naar het Woord van God in de Bijbel. Jij gaat ter communie.

Maar je hebt ook een bijzondere taak! Jij bent dienaar tijdens de Eucharistie. Dat betekent dat jij hardop de gebeden bidt die de mensen ook bidden. Die gebeden staan vaak op het blaadje. Jij gaat zitten, staan en knielen, net als de mensen in de kerk.

Jij brengt de kelk en de hostieschaal naar het altaar. De kannetjes met water en wijn worden door jou naar de priester gedragen. Jij zorgt er voor dat de priester zijn handen kan wassen. En jij helpt de priester als hij alles weer schoon maakt.

Dat alles mag jij als misdienaar doen. Niet alleen omdat jij het fijn vindt. Je mag het ook voor God doen en alle mensen in de kerk. Door jou hulp kan de Eucharistie heel mooi worden gevierd.

We feliciteren onze communiekinderen en wensen hen en hun familie een fijn feest.

Maria van de Incarnatie

(Maria van de Menswording, Maria Acarie)

Feestdag: 18 april

In 1566 geboren in Parijs als Barbe Avrillot en gehuwd met burggraaf Jean-Pierre Acarie, die al zijn bezittingen verloor ter verdediging van de Heilige Liga tegen Hendrik IV en het protestantisme. Na een ontmoeting met Franciscus van Sales en, volgens de legende, een verschijning van de H. Theresia van Avila, stichtte zij een klooster van de ongeschoeide karmelietessen in Parijs. Na de dood van haar echtgenoot trad zij zelf in te Amiens onder de naam Maria van de Incarnatie.

Later verhuisde ze naar het klooster van Pontoise, waar ze in 1618 overleed. Maria Acarie wordt weleens verward met de Zalige Maria Guyart Martin, die eveneens Maria van de Incarnatie wordt genoemd, maar ursuline was en in Canada als missionaris ging werken.

Maria van de Incarnatie draagt het habijt van de karmelietessen: bruin kleed met bruin scapulier, witte hoofdband en ondersluier, zwarte bovensluier en zwarte mantel. In de hand houdt zij een boek. Zalig verklaard in 1791.

Beloken Pasen

Tweede paaszondag

Geen tijd heeft zich ooit zo aangesproken gevoeld door de idee van “gemeenschap” als wel de tijd die wij nu mogen beleven. De belangstelling voor het leven “in groep” grijpt sterk om zich heen. Wie ooit met groepsleven in aanraking mocht komen, wist zich doordrongen van de aantrekkingskracht en de bezieling die van dat leven uitgaan. Voorwaarden zijn nochtans: wederzijdse overtuiging en geloof van eenieder in de inspiratie die deze gemeenschap deed ontkiemen en naar verdere ontplooiing stuwt. Vanuit deze praktijk kwam men tot zogenaamde groepstechniek waarin drie complementaire elementen speciale aandacht vragen: luisterbereidheid, open staan naar de anderen toe, wederzijdse uitwisseling van ideeën en ervaringen, en de uitwerking van een gemeenschappelijke taak waarin aan iedereen de mogelijkheid wordt gelaten zich vrij te ontplooien.

Wij zijn deze zondag samen

omdat wij willen geloven in de verrezen Heer.

Elke zondag is een verrijzenisviering,

vooral dan de zondagen van de paastijd,

die wij telkens opnieuw “paaszondagen” noemen.

Het geloof stelt de mens in staat tot grote dingen;

het geloof geeft ons leven zin en betekenis.

Toch is het geloof zelf broos en breekbaar.

Voortdurend moeten wij ons herbronnen

en trachten om langs het getuigenis van Jezus Christus,

te groeien tot een dieper en meer beleefd geloof.

Wij zijn vandaag als de leerlingen,

die, acht dagen na het paasfeest,

de Heer in ons midden weten.

Zoals zij krijgen ook wij een zending:

door het geloof te leven in zijn Naam.

God, wie in U gelooft, behoort reeds tot uw volk en ondervindt genade, de overvloed van uw liefde. Leer ons trouw blijven aan uw opdracht, wij die tot uw Naam gedoopt zijn. Bevestig ons in de vreugde van Pasen.