Petrus

Feestdag: 29 juni

Eerste paus. Hij heette aanvankelijk Simeon of Simon en werd door Jezus ‘Petrus’ genoemd (verlatijnsing van het Griekse woord petros voor het Aramese kefas, ‘rots’.
Hij was de broer van Andreas en werd in 44 samen met Jacobus Maior door Herodes Agrippa gevangengenomen. Bevrijd door een engel, predikte hij later in Antiochië, Klein-Azië, Korinte en in Rome, waar hij in 64 de marteldood stierf tijdens de vervolgingen van Nero. Petrus wordt voorgesteld in lange, omgegorde tunica en mantel, blootsvoets, met één sleutel (van de hemel), met twee sleutels (van de hemel en de aarde) of met drie sleutels (symbool voor de drievoudige macht in de hemel, op de aarde en in de hel).
Als attributen die herinneren aan zijn oorspronkelijk beroep (visser), draagt hij soms een schip of een vis op de hand. Veel voorkomend zijn een omgekeerd kruis als teken van zijn marteldood op de Vaticaanse heuvel in Rome (hij achtte zich niet waardig op dezelfde manier te sterven als Christus, dus draaiden de Romeinse soldaten het kruis om) en ketenen, omdat hij door een engel uit de kerker werd bevrijd.
Mogelijk wordt hij afgebeeld als paus met tiara, kruisstaf met drie dwarsbalken, palmtak, albe, pallium, boek, schriftrol of kerkmodel. Ook een wijwatervat komt voor, eventueel met een wijwaterkwast. Heel bekend is de voorstelling men een haan die driemaal kraaide toen Petrus Jezus verloochende na diens arrestatie. Daarnaar verwijst ook een zeldzame voorstelling met drie opgeheven vingers.
Petrus is patroonheilige van de gevangenisbewakers, vissers, schippers, sloten- en horlogemakers, smeden, metselaars en van tientallen andere beroepsgroepen. Hij werd aangeroepen tegen koorts, kinkhoest, onvruchtbaarheid, flauvallen en dieven. Petrus wordt vaak afgebeeld samen met Jezus, die hem de sleutel van de hemel aanreikt (de zogeheten sleuteloverdracht), of met de H. Paulus (met zwaard) omdat zij op dezelfde dag zouden zijn vermoord.
Ook hun feestdag is dezelfde:29 juni.

Collecte noden van het bisdom

Deze collecte is uitsluitend bestemd om de pastorale uitbouw in ons eigen bisdom mogelijk te maken. Daartoe werden verschillende diensten uitgebouwd die priesters, diakens en leken helpen bij hun pastorale taak. Denk maar aan de verschillende werkgroepen en diensten die in ons bisdom de pastoraal dragen. Zonder bekwame mensen en een goede dienstverlening kan in deze tijd de pastoraal niet slagen. De opleiding van de verantwoordelijken is een dringende opdracht voor ons bisdom met steeds minder priesters. Uiteindelijk komt deze collecte ten goede aan elke parochie, die op deze diensten een beroep kan doen.

Deze collecte zal gehouden worden op zaterdag 20 en zondag 21 juni 2015.

Lutgardis van Tongeren

Feestdag: 16 juni.

Zij werd in 1182 in Tongeren geboren. Haar vader was een rijke koopman en had voor zijn dochter een gunstig huwelijk in gedachten. Haar moeder daarentegen bracht haar de liefde voor het geestelijk leven bij en wees haar erop, dat zij eventueel ook in het klooster kon gaan. Voorlopig won moeder. Zij trad in bij de benedictinessen van het St.-Catharinaklooster te Sint-Truiden, 1194. Maar er kwamen huwelijkskandidaten tot in het klooster. En Lutgart bleek er niet ongevoelig voor. Toen zij eens met een knappe jongeman in gesprek was, verscheen haar Christus naast hem, zoals Hij er aan het eind van zijn lijdensweg aan toe was: het bloed stroomde uit zijn wonden. Op dat moment van keuze werd het haar duidelijk, dat haar liefde voor haar Heer groter was dan voor welke aardse bruidegom ook. En zij koos er voor van nu af Christus te beminnen en te omhelzen als een bruid.
Zij leidde een intensief mystiek leven, waarin zij een bijzondere omgang had met Christus. Haar huisgenotes dachten aanvankelijk, dat de gestrenge levenswijze die zij zich nu oplegde, het vasten en al de onthoudingen en boetedoeningen, het vuur waren van een beginnende novice: het zou strakjes wel weer overgaan. Maar haar verlangen naar nog intiemere gebedsomgang met haar Heer werd almaar groter. Uit deze tijd stamt het verhaal, dat zij eens ondanks heftige migraineaanvallen aan het nachtelijk koorgebed deelnam. Bij terugkomst op haar kamer, toen zij nog even voor het kruisbeeld verwijlde, maakte Christus zijn arm los van het kruis en sloeg die om haar heen. Dit moment is in veel afbeeldingen van haar terug te vinden.
In 1205 werd zij priorin van het klooster. Maar zij verlangde naar een klooster met een strengere levenswijze. Zij verhuisde een jaar later, 1206, naar Aywières, dat juist de hernieuwde en verstrengde regel van Cîteaux had aangenomen.
Een recente Vlaamse levensbeschrijving vermeldt uitdrukkelijk, dat zij op voorspraak van Maria de gave ontving om nooit Frans te leren, zodat zij gespaard bleef voor de zware verantwoordelijkheid van abdis.

Zij kende zelfs te weinig Frans om in de Franstalige omgeving waar het klooster stond, brood te bedelen. Toch werd ze om raad gevraagd door vele kerkelijke en maatschappelijke functionarissen en hoogwaardigheidsbekleders. Een kroniek uit de zeventiende eeuw – dus van ver vóór de taalstrijd – weet te vermelden: ‘Als sy in de duytsche tale eenighe persoonen aen-sprack/ die de duytsche tale niet en konden / wiert sy van hen mirakuleuselijck verstaen.’

Haar hele leven werd getekend door een strenge vasten en onthouding. Zij legde zichzelf boetes op vanwege eigen onvolmaaktheid, maar ook voor de bekering van zondaars van die tijd. Herhaaldelijk kwam het voor, dat de zieken die zij verpleegde, genezen werden door haar aanraking. De laatste elf jaren van haar leven was zij blind. Dat bracht haar nog meer in de gelegenheid om in de gebedsstilte te leven waarin zij haar Heer op intieme wijze ontmoette.
Zij stierf in 1246, 64 jaar oud. De oude kronieken weten nog te vertellen, dat er vele zieken waren die door aanraking met haar dode lichaam, genezen werden.

Zij is patrones van Vlaanderen en van de stad Tongeren; van de Vlaamse Beweging (op grond van haar gebed geen Frans te hoeven leren!); en van Taal en Letteren; alsmede van blinden. Haar voorspraak wordt ingeroepen om een voorspoedige geboorte.

Zij wordt afgebeeld voor het kruisbeeld, waarbij Jezus een arm naar haar uitstrekt; met doornenkroon en spijkers in haar handen (haar devotie voor Jezus’ lijden).

Lidwina van Schiedam

(Liduina, Lidwigis, Ludwina, Lydia, Lydwine)

Feestdag: 14 juni

Zij werd in 1380 te Schiedam uit arme ouders geboren. In 1395 kwam zij bij het schaatsen op het ijs ten val. Dat was het begin van een ongeneeslijk en zeer pijnlijk ziekteproces. Zij at bijna niets en leefde nagenoeg alleen van de heilige communie die haar regelmatig door de kapelaan van de parochiekerk werd gebracht. Het schijnt dat zij haar pijn heldhaftig droeg en dat zij haar bezoekers vol liefde en aandacht te woord stond. Op die manier was zij een bron van inspiratie voor haar omgeving. Maar ze moest ook meemaken, dat zij als een zonderling of zelfs bedriegster werd beschouwd.
Zo logeerde op 10 oktober 1425 hertog Filips van Bourgondië in de stad Schiedam. Omdat Lidwina een beroemdheid was, gingen een aantal dienaren van de hertog in gezelschap van de plaatselijke pastoor, Jan Engel, bij haar langs. Het was na de maaltijd. Eenmaal binnen begonnen die knechten liederlijke taal uit te slaan; ze beschuldigden haar ervan dat ze een bedriegster was, dat ze net deed alsof ze streng vastte, maar intussen ’s nachts stiekem at en dat ze de bijslaap van de pastoor was. De pastoor probeerde tussenbeide te komen, maar hij werd honend het huis uit gejaagd. Vervolgens staken ze een kaars aan, rukten de gordijnen van Lidwina’s bedstee opzij, en begonnen aan de dekens te trekken.
Lidwina’s nichtje Pieternel sprong ertussen om haar zieke tante te beschermen, maar de onverlaten smeten haar ruw opzij. Daarbij stootte zij zich pijnlijk tegen het bankje bij het altaar, dat in Lidwina’s kamer stond. Haar heupen en lendenen deden zo’n pijn, dat ze vanaf dat moment tot aan haar dood enkele maanden later mank liep en zich hinkend voortbewoog.
Deze Petronilla (of Pieternel) was een dochter van Sint Lidwina’s broer. Zij kwam haar tante op haar ziekbed geregeld verzorgen. Eind december, begin januari werd Pieternel ziek. Ze stierf op 14 januari 1426 ’s avonds om een uur of tien. Lidwina heeft nog afscheid van haar kunnen nemen.
Na haar dood herinnerde Lidwina zich een soort droomvisioen van enkele dagen tevoren. Daarin had ze gezien, hoe een stoet aartsvaders, profeten, apostelen, martelaren, belijders, maagden, priesters en leken met kruisen en brandende kaarsen de kerk van Schiedam uit waren getrokken. Ze hadden hun schreden gericht naar een huisje in de stad, haalden daar een dode op en keerden plechtig weer terug. De overledene had drie kronen: een op haar hoofd en een in elke hand.
Nu – na Pieternels dood – besefte Lidwina, dat dit visioen een voorspelling geweest moest zijn van de dood van haar nichtje. Enerzijds was Lidwina gelukkig te weten, dat ze in de eeuwige zaligheid was opgenomen. Anderzijds had ze veel verdriet over het verlies van iemand die haar steeds met zoveel liefde en zorg terzijde had gestaan en die had gedeeld in al haar geestelijke gaven.
In de twee maanden die volgden op Pieternels dood maakte ze een tijd door waarin ze het gevoel had door God verlaten te zijn.
Reeds tijdens haar leven werd Lidwina als een heilige beschouwd. Op 14 april 1433 kwam er een eind aan haar lijdensweg.

Zij is patrones van de zieken en van het ziekenpastoraat. Ze wordt afgebeeld met een krans van rozen rond haar hoofd. In de ene hand een kruisbeeld en in de andere een bloesemtak.

Vaderdag

Op zondag 14 juni vieren we vaderdag. Een dag om alle vaders in de bloemetjes te zetten.

We wensen alle vaders dan ook een fijne dag toe!

Inschrijvingen vormselcatechese

Mogen we vragen dat de ouders van de jongeren die volgend jaar, 2016, gevormd worden, hun zoon of dochter inschrijven bij de catechist (en) van uw parochie of bij de parochiepriesters. Van harte dank.

Van de jongeren die zich willen inschrijven voor de vormselcatechse wordt wel verwacht dat zij voor het vak katholieke godsdienst kiezen in school.

Feest van het Heilig Hart van Jezus

Vrijdag 12 juni 2015

Zoals mei de ‘Mariamaand’ wordt genoemd, zo werd in de hoogdagen van de devotie tot het heilig Hart van Jezus juni ook wel ‘maand van het heilig Hart’ genoemd. Centraal daarin staat het hoogfeest van het heilig Hart van Jezus, dat gevierd wordt op de derde vrijdag na Pinksteren.

Het hart is al van oudsher het symbool van het wezen, de ‘ziel’ van de mens. “Want God ziet niet zoals een mens ziet; een mens kijkt naar het uiterlijke, maar de Heer kijkt naar het hart”, krijgt de profeet Samuël te horen in het verhaal over de zalving van de jonge David tot nieuwe koning. En de profeet Ezechiël moet aan de Israëlieten verkondigen dat God hun stenen hart zal vervangen door een nieuw hart. In het Nieuwe Testament wordt van Maria gezegd dat ze de woorden van de engel bewaarde ‘in haar hart’. Jezus zelf drukt zijn volgelingen op het hart zich niet te verliezen in wereldse dingen, maar een schat in de hemel moeten zien te verzamelen: “Want waar uw schat is, zal ook uw hart zijn.” En dat hart moet branden van geloof. “Was het niet hartverwarmend zoals Hij onderweg met ons sprak en de Schriften voor ons opende?”, vragen de Emmaüsgangers zich luidop af als ze zich realiseren dat ze met de verrezen Heer de tafel hebben gedeeld.

Naarmate het hart in de loop der tijden meer en meer het symbool van de liefde werd, groeide ook de verering voor het Hart van Jezus. De devotie voor het heilig Hart van Jezus groeide in de tweede helft van de 19de en de eerste helft van de 20ste eeuw naar een hoogtepunt. Uit die periode dateren ook de bekende prenten en beelden van Jezus met een brandend hart op zijn borst, de H. Hartprocessies die onder impuls van H. Hartbonden overal te lande werden georganiseerd.