Jacobus Maior

(Jacobus de Meerdere)

Feestdag: 25 juli

Zoon van Zebedeüs en Maria Salomé. Oudere broer van apostel Johannes. Samen met hem en Petrus vormde Jacobus het bevoorrechte drietal dat onder meer aanwezig was op de berg Tabor. Jacobus was visser en leefde aan het meer van Gennesaret. Na Jezus’ dood zou hij in de buurt van het huidige Santiago de Compostela gepredikt hebben. Na zijn terugkeer naar het Heilig Land stierf hij als eerste apostel de marteldood door onthoofding in 44.

Zijn stoffelijk overschot zou in Spanje begraven zijn en Compostela groeide uit tot een van de belangrijkste bedevaartsoorden in de christelijke wereld. De door pelgrims vaak gedragen sint-jakobsschelp is naar hem genoemd. Jacobus wordt meestal afgebeeld als bedevaartganger met schelp, pelgrimsstaf (die hij van Christus zou hebben ontvangen), kalebas, hoed, schoudermanteltje en reistas. Soms is de schelp aan de staf vastgebonden of bevindt ze zich op de hoed of op een ander kledingstuk. Hij wordt eveneens voorgesteld als apostel, op blote voeten en met een schriftrol, een mes, een zwaard – waarmee hij werd onthoofd – of een winkelhaak. De afbeelding met sleutels verwijst naar de herovering van de stad Coimbra door de H. Ferdinandus, die om die reden ook een sleutel als attribuut heeft.

Een compleet andere voorstelling is die als kruisridder te paard met schild en zwaard, maar meestal toch in pelgrimskledij, terwijl overwonnen Saracenen onder de hoeven van zijn wit rijdier liggen. Dikwijls gebruikt men hier de benaming Matamoros, ‘Morendoder’.

Jacobus Maior is de patroonheilige van pelgrims, ridders, drogisten, molenaars, hoedenmakers, schippers, weeskinderen, bejaardentehuizen en voorts van tientallen andere beroepen. Zijn bijstand werd afgesmeekt tegen reuma en voor mooi weer of een goede oogst.

Christina Mirabilis – Christina de Wonderbare

Feestdag: 24 juli

Geboren in 1150 in Brustem en volgens de overlevering driemaal gestorven. De eerste keer als herderin op 32-jarige leeftijd. Tijdens haar begrafenis kwam ze weer tot leven en ging daarna bij de H. Ivetta van Hoei (Huy) wonen. In 1224 overleed ze nogmaals, ze herrees weer, leefde nog enkele uren en stierf toen voor de derde keer. Ondanks al die wonderen is Christina enkel zalig verklaard.
Zij wordt blootsvoets voorgesteld in bruin habijt met witte sluier. Op de rug heeft ze twee vleugels, de handen houdt ze gevouwen voor de borst. Volgens de legende stond ze tijdens haar begrafenis plots op een vloog als een vogel naar het kerkgewelf.
Naar eigen zeggen was ze door God voor de keuze geplaatst: naar de hemel gaan of terug naar de aarde, naar de zielen in nood; zij koos voor het laatste. Bepaalde afbeeldingen tonen haar terwijl ze in de lucht gedragen wordt door engelen en zelf geen vleugels heeft. Soms houdt ze een rozenkrans vast of knielt ze voor een kruisbeeld. Op andere voorstellingen staan weleens slangen. Christina Mirabilis is patrones van de zondaars en werd aangeroepen tegen veepest en infectieziekten.

Benedictus van Nursia

Feestdag: 11 juli

Aldaar geboren omstreeks 480, overleden rond 547 nabij Montecassino. Stichter van de benedictijnen en broer van de H. Scholastica. Hij draagt een zwart habijt met lederen riem, kap en abtsstaf. Zijn gezicht is bebaard, soms houdt hij de wijsvinger op de mond als teken van de zwijgplicht, maar eveneens als verwijzing naar de beginwoorden van zijn regel: ‘Luister, zoon, naar de richtlijnen van de meester.’ Ook een hangslot herinnert aan die woorden. Naast hem zit een raaf met een stuk brood in de bek, volgens de legende dat de monniken hem om zijn strengheid wilden vermoorden met vergiftigd brood; maar een raaf nam het mee vóór Benedictus ervan kon eten. Een andere legende vertelt hoe een gifbeker brak toen hij hem zegende, vandaar dat hij dikwijls een beker vasthoudt waaruit een slang kronkelt. Soms bevindt zich een witte duif of de duivel aan zijn zijde. De duif verwijst naar de dood van zijn zuster Scholastica: haar ziel verliet haar lichaam in de vorm van een duif. Andere afbeeldingen tonen hem met een boek, vaak met de tekst Ora et labora – ‘Bid en werk’. De door hem opgestelde orderegel van acht uur werken, acht uur bidden en acht uur slapen werd een voorbeeld voor alle kloosters in Europa.
Andere attributen zijn een beker die breekt en waaruit de drank loopt of een stok (knots) waarmee hij ooit een monnik tuchtigde. Ook samen met de H. Scholastica wordt hij dikwijls afgebeeld, of met de HH. Maurus en Placidus.
Benedictus ‘ hulp werd ingeroepen tegen vergiftiging, koorts, pest, ontstekingen en nierstenen.
Hij is de schutspatroon van schoolkinderen, leraars, kopersmeden en speleologen (omdat hij drie jaar als kluizenaar in een grot leefde). Sinds 1964 is hij de patroonheilige van Europa.

Landrada van Munsterbilzen

Feestdag: 08 juli

Maagd en kluizenares uit de 7de eeuw, stichteres en eerste abdis van het benedictinessenklooster van Munsterbilzen. Hoewel ze van adellijke afkomst was, trok ze zich als kluizenares in de wildernis terug. Daar kreeg ze hoe langer hoe meer navolgsters en uiteindelijk besloot ze een klooster te stichten. In de 10de eeuw werden haar relieken overgebracht naar de Gentse Sint-Baafsabdij. Landrada wordt afgebeeld als kluizenares of herderin. In het laatste geval is ze omringd door enkele schapen. In de handen houdt ze een boek en een herdersstaf. De voorstelling als non in zwart habijt met zwarte sluier komt eveneens voor.
Volgens de legende toonde Christus zelf haar waar ze een kerk moest bouwen. De plaats werd Bellau (‘beest, monster’) genoemd, naar de wilde dieren die er huisden. Zij noemde het klooster Belisia, waaruit nadien de naam Bilsen ontstond. Sommige afbeeldingen tonen die verschijning van Christus. Naast haar bevindt zich weleens een berin met haar kleintjes. In de hand houdt Landrada een abdissenstaf en soms een beitel, verwijzend naar de stenen die ze eigenhandig kapte voor de bouw van de kerk.

Vakantie

We wensen al onze parochianen een deugddoende vakantie doe. Of je nu thuis blijft of verre oorden opzoekt, het doet goed even de dagdagelijkse sleur achter je te laten en je hoofd vrij te maken. Even tijd maken op de batterijen weer op te laden om daarna weer vol nieuwe energie verder te gaan. Misschien ook even tijd maken voor bezinning en gebed?

God,
geef mij een hart dat kan vakantie nemen;
zich even kan losmaken uit het gareel van de zorg en de verantwoordelijkheid
dat, los en vrij de aarde kan proeven en ruiken,
en de lucht en het water en de mensen erbij.

Geef mij een hart dat nog kan luisteren naar de vogels
en kan glimlachen bij verre geluiden van koeien, als de morgen begint.

Geef mij een hart, dat uitnodigt- als een rustbank in de lommer –
iedere voorbijganger, iedere mens langs de baan.

God, geef mij een hart dat vakantie kan nemen zoals Gij,
op die zevende dag,
toen alles weer goed was, wat Gij had gemaakt.