3 nieuwe geloofsavonden: de Bijbel en de toekomst: droom en horizon…

Na de drie gesmaakte en succesvolle geloofsavonden tijdens de afgelopen advent, gaan we tijdens de vastenperiode verder op weg met Tobias. We voorzien drie nieuwe geloofsavonden waarop we u graag verwelkomen. Het is meteen een mooie manier om ons tijdnes de komende vastenperiode meer te verdiepen in de Bijbel.

Even de methodiek van Tobias in herinnering brengen:

De Bijbel is het boek van Gods toekomstvisioen voor de schepping en de mensen. In de Bijbellezing vandaag speelt de toekomst echter bijna geen rol. Wij willen tijdens onze drie nieuwe bijeenkomsten de TOekomst van Bijbelverhalen In de Actuele Samenleving ontdekken.

We doen dit op twee manieren: ten eerste door de nadruk te leggen op de uitdrukkelijke dromen, toekomst visioenen en beloften in de Bijbel en, ten tweede, door de impliciete horizon van Bijbelse teksten te zoeken met zijn verwachtingen en visioenen. In veel teksten van het evangelie ontmoeten we Jezus als de persoon die het koninkrijk van God aankondigt. Hijzelf ontwikkelt het visioen van de heerschappij van God op aarde.

Daarom doen we een aanbod voor volwassenen. We richten opnieuw 3 avonden in rond geloven.

Op deze avonden willen we samen een Bijbeltekst bespreken, interpreteren naar de toekomst toe.

Deze benadering vertrekt vanuit de overtuiging dat de tekst van het Bijbelverhaal een toekomstperspectief biedt van een nieuwe wereld zoals God deze bedoelt heeft. Tijdens deze bijeenkomsten is het aan de deelnemers zelf om dat toekomstvisioen samen te ontdekken en met elkaar te bespreken.

Als we een Bijbeltekst lezen, is het alsof de tekst een venster is waardoor we de wereld van 2000 jaar geleden kunnen bekijken. Maar de tekst houdt ons ook een spiegel voor waarin we onszelf kunnen herkennen. Mensen van toen en van vandaag hebben immers veel gezamenlijke kenmerken en gedragingen. Zo kunnen we de tekst actualiseren. Tenslotte schept de tekst ook een eigen wereld waar we mogen binnentreden om er deel van te gaan uitmaken. Het is als een icoon die de kijker binnenvoert in de wereld waarin God aanwezig is. Zo kan de toekomst vandaag al beginnen.

OPGELET: wegens omstandigheden kan de eerste bijeenkomst niet doorgaan op maandag 29 februari!!!!

Hierbij de nieuwe, gewijzigde data:

maandag 7 maart: Over het verhaal van Zacheüs.

maandag 14 maart: Over het thema “Heb je Mij lief?”.

maandag 21 maart: Over de Emmaüsgangers: “Onderweg gebeurt het”.

in het parochiaal centrum van Vroenhoven van 19.30 u tot ca 22.00u.

Inschrijven kan tot eind februari bij:

• E.H. Jozef Lemmens, tel. 012.45.10.02

email: lemmens.deken [at] telenet.be

• E.H. Henri Vrijens,    tel. 012.45.21.45

email: henri.vrijens [at] telenet.be

• Lia Peumans,              tel. 012.23.50.19

email: lia [at] peumans.be

• Thierry Houben,         tel. 0473.270.396

email: thierryhouben1 [at] hotmail.com

Van harte welkom!

Lichtmis

“Maria Lichtmis” is een oeroud feest. Maria Lichtmis is eerst en vooral het feest van de opdracht van Jezus in de tempel, maar daarnaast is het tegelijk ook een Mariafeest. In het evangelie van Maria Lichtmis staat de ontmoeting van de wijze Simeon en profetes Hanna met het kindje Jezus heel centraal. Het doet ook denken aan het verhaal van de magiërs uit het Oosten. Zowel de magiërs als Simeon en Hanna herkennen in Jezus iets heel bijzonders. Het is het vertrouwen in God die hen na veel moeite en geduld naar Jezus leidt. De magiërs hebben een lange weg afgelegd om bij Jezus te geraken, Simeon en Hanna hebben veel geduld moeten oefenen voordat ze de langverwachte redder als kind in hun armen kunnen sluiten. Ze zijn allen een soort pioniers, mensen die als eersten hun hoop en vertrouwen uitspreken in Gods Zoon. Het zijn geen engelen of stemmen uit de hemel die hier Jezus’ goddelijkheid verkondigen, maar fijngevoelige en vastberaden mensen van vlees en bloed. Deze Godsontmoetingen kunnen ons inspireren en zorgen ervoor dat ook wij Gods reddende kracht in Jezus mogen herkennen.

Maria Lichtmis is natuurlijk ook een Mariafeest. Volgens de Joodse traditie moest een vrouw veertig dagen na haar bevalling een zuiveringsritueel ondergaan. Jozef en Maria gaan daarom met hun pasgeboren zoon en twee tortelduiven naar de tempel.

Maria Lichtmis is ook een lichtfeest. In oude weerspreuken hoorden we dat de dagen rond februari zichtbaar lengen: “Het wordt lichter; na Kerstmis wordt het daglicht een hanensprong lichter, na Nieuwjaar een hertensprong, en met Maria Lichtmis een heel uur.”

Het is ook een traditie dat op Maria Lichtmis kaarsen worden gewijd en kaarsprocessies worden gehouden.

Aldegonda van Maubeuge

(Adelgonde, Adelgundis, Aldegonde, Aldegundis, Allegonda)

Feestdag: 30 januari

Geboren rond 630 in Henegouwen, dochter van de HH. Walbertus van Lotharingen en Bertilla van Henegouwen, en zuster van de H. Waltrudis van Bergen. Zij stamde uit de Merovingische dynastie en vluchtte van huis weg om in het klooster te kunnen treden.
Later werd zij stichteres en eerste abdis van het klooster van Maubeuge bij de Samber. Meestal wordt zij in die functie of als kanunnikes voorgesteld met staf (waaraan vaak een sudarium of priaal hangt), een tot de voeten reikend onderkleed, een halflang bovenkleed met wijde mouwen, een witte ondersluier en een zwarte mantel. Boven haar hoofd of op haar schouder bevindt zich vaak een duif die een (meestal zwarte) sluier op haar neerlegt, naar de legende dat dit gebeurde toen zij van de H. Amandus* het ordekleed ontving. Veelal wordt naast haar een engel met witte lelie afgebeeld, die haar een boek aanreikt of ernaar wijst.
Het was immers een engel die haar troostte toen haar werk door afgunstigen werd afgekeurd.
Soms trapt Aldegonda op een kroon en/of op een scepter, omdat ze haar adellijke afkomst afwees. Zeldzamer is een kelk met hostie of een kaars, een verwijzing naar een gesprek met de H. Amandus: daarbij viel de kaars om, die spontaan opnieuw vlam gevat zou hebben toen hij ze rechtzette. Voorts komen een rozenkrans of een kruisbeeld voor.
Een veelvuldig afgebeelde scène is de oversteek van de Samber toen zij van huis wegvluchtte om een kuis leven te leiden. Zij werd daarbij geholpen door één of twee engelen. Op dergelijke voorstellingen is zij meestal gekleed in koninklijke gewaden met kroon. Volgens de legende werden tijdens de oversteek zelfs haar voeten niet nat. Omdat Aldegonda van Maubeuge zelf omstreeks het jaar 700 aan een slepende ziekte overleed, werd ze aangeroepen tegen kanker en voorts tegen verschillende kinderziekten, koorts, tetanus, zweren, hoofd- en keelpijn.

Collecte weekend 30 en 31 januari

De moordende aanslagen in Parijs op vrijdag 13 november hebben ons met afschuw vervuld. Getuigenissen van overlevenden en de media hebben ons laten zien hoe allesvernietigend terroristen tewerk kunnen gaan, zonder een greintje respect voor de wet noch enige vorm van empathie voor onschuldige slachtoffers. Wat we zien gebeuren hebben in Parijs, krijgen christenen in het Midden-Oosten, Syrië en Irak dag aan dag te verduren. Na meer dan vijf jaar oorlog en tientallen decennia van gewapende conflicten zien de christelijke gemeenschappen in het Midden-Oosten vele van hun leden hun land verlaten op zoek naar onderdak elders in de wereld.

De opbrengst van de collecte is bestemd voor de christenen in het Midden-Oosten die ter plaatse blijven, ondanks de heel penibele omstandigheden waarin ze moeten zien te overleven. Een deel van de opbrengst gaat ook naar de vluchtelingen, die aan het oorlogsgeweld proberen te ontsnappen.

De opbrengst van de collecte wordt verdeeld over Caritas International (45 %), Kerk in Nood (45 %) en het Hulpcomité voor Christenen in het Midden-Oosten (10 %).

De collecte is een blijk van solidariteit van onze kant met alle mensen die lijden en vreselijk bezorgd zijn voor de toekomst van hun kinderen. Hoe kunnen ze in zo’n gewelddadige samenleving het evangelie beleven? Aarzel niet. Wees gul.

Deze collecte zal gehouden worden op zaterdag 30 en zondag 31 januari 2016.

Fanciscus van Sales

Feestdag: 24 januari

Geboren in 1567 op het kasteel Sales in de Savoie. Kerkleraar en bisschop van Genève. Meestal wordt hij in die hoedanigheid voorgesteld, maar afbeeldingen in zwarte soutane met daarover een witte rochet, een mozetta en een stola komen ook voor. Vaak staat in dat geval een mijter aan zijn voeten. Hij was een uitgesproken voorstander van de hervormingen tijdens de Contrareformatie. Samen met de H. Johanna Frémiot de Chantal stichtte hij de orde der visitandinnen. Naast een boek, een inktpot, een pen of een ganzenveer heeft hij als attributen een borstkruis, een duif of een met doornen omringd hart, dat duidt op zijn liefde tot Christus.

Franciscus van Sales is de schutspatroon van schrijvers, redenaars, uitgevers en journalisten. Dat laatste gaat terug op de sensatie die hij volgens de legende verwekte met zijn bewering dat men geen priester of kloosterzuster hoefde te zijn om heilig te worden.

Hij overleed in 1622 in Lyon en werd heilig verklaard in 1665.

Sulpicius II Pius van Bourges

(Sulpitius, Supplitius, Sulpice, Sulpicius de Vrome)

Feestdag: 17 januari

Leraar van Remaclus van Stavelot en vanaf 624 bisschop van Bourges. Een deel van zijn relieken rusten in de Parijse Saint-Sulpicekerk en in de gelijknamige kerk in Bourges, waar hij in 647 overleed.

Sulpicius wordt voorgesteld als bisschop in vol ornaat met een aartsbisschoppelijke kruisstaf of gewone bisschopsstaf. In de ene hand houdt hij een open boek, met een vinger van de andere wijst hij naar de inhoud. Andere afbeeldingen tonen hoe hij aalmoezen uitdeelt, zieken geneest, op zondag werkende boeren terechtwijst of een zondaar aanwijst, waarna de duivel in een boom vlucht. Hij wordt ook zittend met een boek in de hand voorgesteld.

Sulpicius’ bijstand werd gevraagd tegen huidziekten en jicht.

Gebedsweek voor de eenheid van de christenen

Van 17 tot en met 24 januari 2016

Het woord is aan jou”, luidt het thema voor de Week van Gebed voor de eenheid van christenen. Deze gebedsweek wordt in 2016 van 17 tot en met 24 januari 2016 over de hele wereld gehouden. Kerken en groepen van christenen kunnen plaatselijk meedoen met het initiatief. De kerken in Letland hebben teksten gemaakt.

‘Living oecumene’ (actieve oecumene): deze woorden beschrijven de oecumenische situatie in Letland vandaag. Christenen uit verschillende tradities ontmoeten elkaar steeds vaker voor het gemeenschappelijke gebed en gemeenschappelijk getuigenis in een groeiend aantal plaatsen en gelegenheden. Een deel van deze dynamiek is te danken aan het feit dat de drie grootste kerken ongeveer even groot zijn, terwijl de kleinere kerken zeer actief zijn. Letland is als het ware een waterscheiding tussen de katholieke, protestantse en orthodoxe tradities. Volgens de officiële gegevens die in 2011 zijn vrijgegeven, is 34,3% van de bevolking luthers, 25,1% rooms-katholiek en 19,4% orthodox en oudgelovig (een groep die zich afsplitste van de Russisch-orthodoxe Kerk als protest tegen de hervormingen van patriarch Nikon in de zeventiende eeuw); 1,2% behoort tot andere christelijke kerken (zoals baptisten, adventisten, pinkstergemeenten en andere vrije kerken ), terwijl 20% aangeeft van een andere religie te zijn of geen religie te hebben. Letland erkent officieel zes religieuze tradities: lutheranen, katholieken, baptisten, orthodoxen, oudgelovigen en joden.

Hoewel de kerken in Letland zich niet in een nationale raad van kerken hebben verbonden, blijft de samenwerking in oecumenisch verband goede vruchten afwerpen. Samenwerking tussen christenen in Letland is van vitaal belang voor het uitdragen van de christelijke boodschap aan de hedendaagse postmoderne samenleving met al haar verscheidenheid en overvloed aan meningen. Men zou kunnen zeggen dat de oecumenische samenwerking en banden tussen verschillende kerkgenootschappen in Letland gebaseerd zijn op de verkondiging van de machtige daden van de Heer.
In Letland komen de katholieke, orthodoxe, lutherse en baptistische bisschoppen regelmatig bij elkaar om te praten over een gemeenschappelijke boodschap die zij over vragen in de ethiek, bescherming van het leven of sociale rechtvaardigheid in de samenleving willen uitdragen. Als gevolg van de broederlijke relaties tussen de hoofden van de rooms-katholieke en de lutherse kerken in Letland, vond de wijding van de huidige rooms-katholieke aartsbisschop plaats in de lutherse Dom van Rīga.

De leiders van de verschillende kerken geven samen leiding aan vieringen van de belangrijkste gedenk- en feestdagen, zoals de Nationale Onafhankelijkheidsdag op 18 november. Het Woord van God wordt verkondigd, toespraken worden gehouden en muzikanten uit veel christelijke kerken worden erbij betrokken.

Een mooi resultaat van de oecumenische samenwerking betreft de staatsscholen. Vier grote kerkgenootschappen hebben samen materialen over de christelijke leer uitgewerkt voor de eerste drie schooljaren; de materialen zijn door het ministerie van Onderwijs goedgekeurd.
De banden tussen de bisschoppen en geestelijken van de Letse christelijke kerken gaan echter verder dan het houden van oecumenische vieringen: ze hebben hun wortels in echte vriendschap. Daardoor wankelen de scheidingsmuren die in vroegere eeuwen opgetrokken werden en wordt het mogelijk elkaar te erkennen als collega-ambtsdragers in de verkondiging van het evangelie. Katholieke, lutherse en baptistische bisschoppen ontmoeten elkaar regelmatig. Ze bidden, loven God samen in een broederlijke sfeer en bespreken vragen die in Letland spelen.

Een mooi voorbeeld hoe oecumenische samenwerking vruchten kan afwerpen.