Quirinus van Neuss

(Quirinus van Rome, Corijn, Krijn)

Feestdag: 30 maart.

Romeinse tribuun en martelaar uit de 2^de eeuw. Hij was belast met het bewaken van paus Alexander I, die hem bekeerde tot het christendom, waarna hij op bevel van keizer Hadrianus met de andere gevangenen werd onthoofd.

Quirinus wordt als middeleeuws edelman of als Romeins officier voorgesteld met zwaard, lans, martelaarspalm en schild of standaard zwaard waarop negen kogels (de negen kogels uit het wapen van de stad Neuss, waar zijn relieken zich bevinden).

Afbeeldingen met havik of honden verwijzen naar het verhaal dat deze dieren zijn afgesneden tong niet aanraakten.

Quirinus van Neuss werd aangeroepen tegen pest, pokken, jicht, ontstoken ogen, verlamming, reuma, hoofdpijn, huidziekten en beenkwalen omdat volgens de legende zijn benen werden afgehakt.

Hij is schutspatroon van het vee, vooral van paarden.

Pasen – Verrijzeniszondag

‘Waarom zoekt u de levende onder de doden? Hij is niet hier, hij is uit de dood opgewekt.’

Verrijzen is een werkwoord.

Verrijzen is doorheen het lijden opnieuw tot leven komen.

Verrijzen is opstaan, is bevrijding, is toekomst.

Verrijzen is Celia, Deyanira, Fanny en hun gemeenschappen die de touwtjes in handen nemen en hun weg gaan ondanks de macht van het geld.

Verrijzen is geloven in de liefde, in solidariteit, in vrede voor iedereen.

Vandaag vieren we de hoogdag van ons geloof. Niet in één keer, met Pasen, maar telkens weer ontvangen wij Gods eigen levenskracht om medescheppers te worden van een nieuwe wereld waar de dood niet heerst.

Laat ons dit hoogfeest van het leven vieren.

Bezinning

Dat het licht van Pasen mag komen in onze wereld,

voor allen die uitkijken naar een betere toekomst.

Dat stenen worden weggerold

van wat velen liever niet meer willen zien.

Dat woorden mogen gesproken worden

om mensen weer op weg te helpen.

God van leven, breek als een nieuwe lente in ons door,

in onze gemeenschap hier en in alle gemeenschappen in de wereld.

Dat het zichtbaar mag worden onder ons:

Jezus, levend en wel in ons midden.

Amen.

Pasen – een leeg graf

Pasen begint voor veel mensen allereerst in de natuur. Na een winter, waar geen einde aan leek te komen, doet Pasen denken aan een tapijt krokussen en een aangename ochtendzon, zoals op Palmzondag. Overal zie je lammeren en narcissen. Zo begint het, maar al gauw komen de grote verhalen erbij. Over God die mededogen voelde toen Hij de klacht van zijn volk had gehoord en het bevrijdde uit de dodelijke slavernij in Egypte met de wonderlijke doortocht door de Rode Zee.

Dat horen we in de Paasnacht. Dan is er het verhaal van het lege graf, het kernpunt van ons geloof. Zelfs de mensen die dichtbij Jezus stonden en de laatste dagen met het Laatste Avondmaal, het verraad, de kruisdood en de graflegging hadden meegemaakt, hadden destijds moeite met dat lege graf. Maria Magdalena herkent haar Heer niet op die vroege paasmorgen. Ze denkt dat het de tuinman is. Ze denkt dat ze de dode Jezus op een andere plaats hebben gelegd.

Sommigen noemen het allemaal beuzelpraat.

Ook mensen van nu hebben moeite met het geloof in de verrijzenis. Als je met mensen praat over het hiernamaals, dan zijn er nogal wat die zeggen: “Nou ja, ik hoop het, we zullen wel zien. En er is nog nooit iemand teruggekeerd om er iets over te vertellen”.

Als we met Pasen naar de kerk gaan, dan is het te hopen dat we proberen te zeggen, echt gemeend: “Ik geloof in de verrijzenis van het lichaam.” Hoe dat concreet zal zijn, daar weten we weinig van. We weten dat de apostel Paulus zei dat het mooi zal zijn: geen oog heeft het ooit gezien, geen oor heeft het ooit gehoord, en in geen mensenhart is opgekomen, wat God bereid heeft voor hen die Hem liefhebben.

In de Goede Week werden door de bisschop in de kathedraal te Hasselt de heilige Oliën gewijd. Het zijn er drie: voor de doopkinderen, de vormelingen en de zieken. Ze wijzen op de kracht van God zelf voor gelovige mensen, klein en groot, jong en oud, gezond of ziek, allen geborgen in Gods liefdevolle hand, ook over de dood heen. Het is een genade als je dit kunt geloven.

Echte grensbewoners kunnen dingen soms heel plastisch en volks zeggen. Zo las ik in de mailbrief van ‘Mithuma’ (www.pimma.nl), dat een 84 jarig pater Jezuïet, geboren en getogen in Maastricht zei: “Veer, aw lui, ruke nao de sjöp én nao de paasbalsem” (Wij oude mensen ruiken naar de spade en naar de paasbalsem).

Heel wat plechtiger zegt psalm 117: “De Heer heeft met krachtige hand ingegrepen. De hand van de Heer heeft mij opgetild. Ik zal niet sterven, maar leven! “

Zalig Pasen.

Paascommunie zieken

Vergeet uw zieke familieleden of kennissen niet en breng hen op Paasdag de H.Communie. Zo is de verrezen Heer ook op dit hoogfeest dicht bij hen!

De priesters, zusters, diaken en alle vrijwillige medewerk(st)ers van onze parochies wensen zieken, bejaarden en U allen een zalig en vreugdvol Paasfeest toe. Wij zingen het uit in alle toonaarden: De Heer is waarlijk opgestaan, halleluja! Moge de vreugde van de verrezen Heer uw harten vervullen en van U mensen van hoop in deze wereld maken.

Jozef Oriol

Feestdag: 22 maart.

Geboren in 1650 in Barcelona, van eenvoudige afkomst. Hij wilde missionaris worden in het Heilig Land of Japan, maar werd aangesteld als priester van de Santa Maria del Pino in Barcelona. Daar leefde hij in een woonkazerne tussen het volk, in een kamer zonder bed, terwijl hij enkel water en brood at. Hij genas vele zieken en was erg geliefd door het volk. Hij overleed in 1702. Jozef Oriol wordt voorgesteld in zwarte soutane, meestal geknield en blootsvoets. Vaak heeft hij een kruisbeeld en een boek als attributen, maar vooral belangrijk is de verschijning van de H. Maagd met Kind Jezus. Dit gaat terug op het verhaal dat hij naar Rome wilde gaan om de paus nogmaals te vragen als missionaris te worden ingezet. Maar in Marseille overviel hem een zware ziekte. Toen verscheen Maria hem en beval hem terug te keren naar Barcelona. Jozef Oriol gehoorzaamde en gaf zijn droom op.

Een aparte voorstelling toont de heilige geknield op het water, naar de legende dat hij eens de rivier overstak en het angelus hoorde luiden. Daarop knielde hij neer om te bidden alsof het water een stenen vloer was. Heilig verklaard in 1909.

Chrismaviering

Op woensdag 23 maart 2016 (om 19.30 uur) zal bisschop Patrick Hoogmartens in de kathedraal van Hasselt voorgaan in de jaarlijkse Chrismaviering.

In de Chrismaviering worden alle aanwezige christenen uitgenodigd om hun onderlinge verbondenheid en trouw aan Christus en aan Zijn Kerk te hernieuwen.

De priesters en diakens krijgen er de gelegenheid om ten overstaan van de bisschop en te midden van het Godsvolk hun wijdingsbeloften te hernieuwen.

In deze viering zal de bisschop ook de heilige Oliën wijden die gebruikt worden bij doopsel, vormsel, ziekenzalving en priesterwijding.

LANGS DEZE WEG WORDEN DE GELOVIGEN UIT HEEL LIMBURG VAN HARTE UITGENODIGD!

Betekenis van Palmpasen of palmzondag

Palmzondag is na Kerstmis en Pasen een van de belangrijkste Christelijke feestdagen. Op deze dag wordt de triomfantelijk intocht van Jezus Christus in Jeruzalem gevierd.

De kerk noemt Palmpasen formeel “Dominica in Palmis” of wel Palmzondag. Palmpasen is de laatste dag van de vastentijd en daarmee de eerste dag van de goede week. Tevens is het de tweede dag van de zogenaamde passietijd. Palmzondag wordt daarom ook wel passietijd des Heren genoemd.

Het verhaal van Palmpasen of palmzondag:

Jezus had door vele dorpen en steden van Palestina gereisd om de zieken te helen en het woord van God te verkondigen. Jezus wist dat hij aan het einde van zijn eigen reis was gekomen. Hij had zijn discipelen verteld dat hij ter dood zou worden gebracht en na drie dagen zou verrijzen. Hij ging op weg naar Jeruzalem om het pesachmaal te vieren. Nabij Jeruzalem vroeg Jezus aan zijn leerlingen om een ezel te halen. De ezel was toen een symbool van vrede. De binnenkomst op een ezel was de vervulling van de oude profetie van de profeet Zacharia die de intocht in Zion beschreef.

Het verhaal van Palmpasen of palmzondag vertelt ons dat Jezus op een ezel Jeruzalem binnenreed en werd opgewacht door een grote groep mensen die hem toewuifden met palmtakken en hun mantels voor hem op de grond legden als teken van zijn koningschap.

Het wuiven van palmtakken was in die tijd een eer die vooral aan koningen was voorbehouden en symboliseerden overwinningen. Tevens was de palm het symbool voor de onafhankelijkheid van Israël.

De mensen riepen Hosanna naar hem, ofwel hosji’anna, Hebreeuws voor “help toch”. Zijn binnenkomst was daardoor enerzijds een provocatie voor de Romeinse bezetter en anderzijds voor de hogepriesters. Bij binnenkomst in Jeruzalem ging Jezus naar de tempel waar zich handelaars en geldwisselaars ophielden. Jezus joeg ze allen de tempel uit en raakte daardoor nog meer in conflict met de hogepriesters uiteindelijk culminerend in zijn dood en aanvullende herrijzenis.

Het vieren van Palmpasen of palmzondag:

Sedert de vierde eeuw wordt Palmpasen gevierd in de kerk. We komen de feestdag daarom tegen bij zowel Orthodoxe als bij Westerse Christenen (Katholieken en Protestanten). Sommige kerken vieren de intocht van Jezus met een optocht door kinderen met palmtakken, in Nederland meestal Buxustakjes, een gebruik wat in de zevende eeuw in Spanje ontstond. In kerken laat men nu nog de palmtakjes (de Buxustakjes dus) zegenen en steekt ze dan achter kruisbeelden. Dat zou beschermen tegen bliksem en ander onheil.

Palmpasenstok of palmpaasstok zelf maken en versieren:

De palmpasenstok is een groot houten kruis van ongeveer 80 bij 50 centimeter. Het Palmpasenkruis wordt versierd met crêpepapier in de kleuren geel en groen, de kleuren van de lente. Daarbij wikkel je er ook een groen buxustakje in, het symbool van wederopstanding.

Bovenop de stok hoort een broodhaantje, het symbool van de haan die drie keer kraaide toen Petrus Jezus verloochende. Het brood verwijst naar het feit dat Jezus is brood voor de mensen. Ook worden er zakjes met snoep aan het kruis gehangen. Bijvoorbeeld 12 paaseitjes die verwijzen naar de 12 apostelen van Jezus of 30 rozijnen die verwijzen naar de 30 zilverlingen waarvoor Jezus door Judas Iskariot werd verraden. Anderen hangen er kleine flesjes met azijn aan, die verwijzen naar het feit dat Jezus zijn wonden gewassen werden met azijn.

Derde geloofsavond: onderweg gebeurt het: het verhaal van de Emmaüsgangers

Maandag 21 maart is onze derde en (voorlopig) laatste geloofsavond gepland. Deze keer gaan we ons verdiepen in het verhaal van de Emmaüsgangers.

Kunnen wij Jezus nog herkennen en Gods aanwezigheid onder ons ervaren? Zijn wij al te verblind om God te herkennen in de mensen rondom ons, in de schoonheid van de schepping,…?

Bieden we mensen een luisterend oor wanneer ze nood hebben aan een gesprek, zoals Jezus luisterde naar de verzuchtingen van de leerlingen op weg naar Emmaüs. Ze waren vol verdriet en wanhoop. Iemand luisterde naar hen, leefde met hen mee… Dit is ook een oproep aan ons: meegaan op weg met anderen die in nood zijn. Maken we daar nog tijd voor?

Weer heel wat vragen om even bij stil te blijven staan. Even bezinnen en delen met elkaar.

Afspraak op 21 maart om 19.30u. in het parochiaal centrum van Vroenhoven!

Van harte welkom!