Eerste H. Communie

In de maand mei zullen weer vele kinderen hun eerste H.Communie vieren. Zij krijgen een ereplaats in de kerk. Een lange tijd van voorbereiding onder begeleiding van hun leerkrachten nadert zijn hoogtepunt.

Op school en thuis is veel werk verzet. Het belangrijkste gedeelte van deze dag ligt natuurlijk in de morgenuren in de kerk, als we samen met alle aanwezigen mogen vieren dat Jezus in Zijn gaven van het Woord uit de Bijbel en de heilige tekens van Brood en Wijn werkelijk aanwezig is. Toen de ouders destijds hun kind lieten dopen was vaak een der motieven dat hun kind later de H. Communie zou mogen vieren. Dat is een heel goede reden, als die eerste eucharistieviering ook wortels krijgt in het verdere leven. Het is niet alleen in het evangelie van afgelopen zondag dat de Goede Herder zijn schaapjes roept, maar ook in de rest van het leven.

We feliciteren onze communiekinderen en wensen hen en hun familie een fijn feest:

Heer Jezus. op de dag

dat ik mijn eerste Communie mocht doen,

bent U voor het eerst bij mij gekomen.

Het was een hele fijne dag.

Er waren veel mensen

en die brachten allemaal iets mee.

Maar het mooiste cadeau heb ik van U gekregen.

U hebt Uzelf aan mij gegeven,

en wilt altijd bij mij zijn.

U bent de beste Vriend die iemand kan hebben!

Iedere keer als ik te Communie ga,

komt U weer in mijn hart bij mij.

Help mij daar steeds aan te denken,

en er dankbaar voor te zijn.

Doe ook zo met hen die U vandaag

voor het eerst gaan ontvangen.

Amen.

Martinus Suetens

Feestdag: 9 en 24 april

Hij stierf met enkele medebroeders voor Christus onder de handen van de Geuzen. Dit gebeurde dus in de tijd dat in de Nederlanden de Katholieke Kerk verscheurd werd door de Reformatie. Over en weer bestreden gelovigen elkaar en zagen zij zich genoodzaakt de eer van God te verdedigen. Daarbij vielen talrijke doden, die door de eigen geloofsgenoten als martelaren werden beschouwd. De strijd had een dubbelzinnig karakter. De Geuzen waren ook vrijheidsstrijders; zij wilden onder het gezag van de Spanjaarden uit. Spanje was katholiek. Om de bezetter te bestrijden, kozen zij de partij van de hervormer Calvijn, omdat zij bij hem leerden dat ze zich tegen het wereldlijk gezag mochten verzetten, wanneer dat niet Gods wetten naleefde. Zo maakten zij vele slachtoffers onder de katholieken, omdat zij hen zagen als handlangers van de katholieke Spaanse bezetters. Op de franciscaanse heiligenkalender worden aan hem een aantal namen toegevoegd van andere ordeleden die her en der in Europa als een heilige hebben geleefd: Petrus Dolensis, Bourgondië, Frankrijk; Johannes Gontinger, Duitsland (zie hierboven); Andreas van Sardinië, Dalmatië; Petrus a Ronda, Andalusië, Spanje; Johannes van St-Lazarus, Portugal & Cecilia van Cotignola, Lombardije, Italië.

Beloken Pasen

‘Vrede voor jullie’, zegt Jezus als Hij plots midden tussen zijn leerlingen staat.
Reeds kort na Jezus’ dood en verrijzenis kwamen zijn leerlingen samen, eigenlijk nog altijd als bange mensen voor eventuele represailles van de Romeinen of machtige Farizeeën. Er is niets te ervaren van euforisch geloof in de verrijzenis.
En dan is daar plots Jezus: Geen verwijten in de trant van ‘kleingelovigen’, maar begrip voor hun toestand en bemoediging: ‘Vrede’.
Blijkbaar geen enkel aarzeling meer bij de leerlingen. Ineens zijn ze vol enthousiasme. Maar Thomas was er niet bij en hij is een nuchter man: ‘Ik geloof niet meer in sprookjes. Vertellen jullie maar wat jullie willen, eerst zien en dan pas geloven!’
Ook voor Thomas’ standpunt heeft Jezus begrip en Hij zegt liefdevol: ‘Thomas, leg je hand maar in mijn wonden, voel maar. Ik ben het echt.’
En Thomas was blijkbaar niet de enige die zo reageerde, want in het evangelie staat dat Jezus daarna nog vele tekenen deed opdat de mensen zouden geloven dat Hij de Messias was, de Zoon van God.
Wellicht reageren ook wij vaak zoals Thomas en heel wat andere leerlingen.

Bezinning

Ik ben een mens,

enthousiast en nuchter,

vol geloof en ongeloof tegelijk.

Ik stel lastige vragen.

Ik pieker over ‘wat er niet is…’

over wat voorbij is en geen keer neemt…

Mijn naam is Thomas.

Ik laat me nooit zomaar meeslepen.

Jezus boeide me

en ik trok met Hem mee.

Maar ineens is alles mislukt.

Ik heb verkeerd gegokt,

de boot gemist.

Ik voel me in de kou staan.

Ze zeggen wel dat Hij leeft…maar ik wil het eerst zien!

Mijn naam is Thomas.

Vaak sta ik er eenzaam en ontredderd bij.

Ik zie een kind sterven,

een jonge mens verongelukt.

Ik hoor over mensen die gefolterd worden.

Jawel, Christus wordt weer gekruisigd.

Ik zie de littekens van oorlog en verdrukking,

het verdriet van zoveel mensen…

en uit de dood is nog niemand teruggekeerd.

Ik zie mensen verkommeren achter gesloten deuren en vensters,

eenzaam op kleine kamertjes in een grote stad.

Ik zie mensen die deuren en vensters dichtklappen.

Ik zie mensen die doen alsof ze leven,

maar eigenlijk zijn ze dood.

Ik kan het niet verwerken.

Ze zeggen wel dat Hij leeft…maar ik wil het eerst zien!

Mijn naam is Thomas.

Ik zie een Kerk van bange mensen,

een kleine kudde, een handvol maar…

Zovelen zijn weggebleven – geruisloos – en zoveel kerken leeg…

Hij heeft ooit wel gezegd:

“Waar twee of meer in mijn naam samen zijn,

daar leef Ik in hun midden…”,

maar ik wil het eerst zien…

Rijmenam

(www.dominicanenschildebergen.be)

Op weg met de Geest

We mogen terugzien op mooie Paasdagen in onze kerken. Dankzij de betrokkenheid van heel wat kerkgangers bij de gevarieerde vieringen en de actieve inzet van veel vrijwilligers hebben deze hoogtijdagen van het kerkelijk jaar zeker de nodige bezinning en diepgang gebracht. Dank aan de koren, de kosters, de misdienaars, de dames van de bloemversiering en vele vrijwilligers.

De volgende belangrijke vieringen staan aan te komen: het H. Vormsel en 1ste communievieringen.

Namens de bisschop komen verschillende vormheren dit sacrament toedienen aan  meisjes en jongens, die in een aantal catecheselessen buiten schooltijd om, voorbereid zijn door de Vormselwerkgroep.

Zij zullen deze jonge christenen op een begeesterende manier toespreken. Begeestering, dat hebben deze jongelui nodig, die in de afgelopen tijd wellicht wel eens gehoord hebben: “Doe jij daar aan mee?” Het vraagt moed om in deze tijd te kiezen voor Jezus en Zijn kerk. We horen op deze tweede zondag van Pasen in het evangelie over de apostel Thomas die vol twijfels en teleurstellingen zit: hij kan niet geloven wat de anderen vertellen over de verrezen Heer. Hij gelooft als hij Jezus zelf ziet. We bidden dat deze jongelui door anderen, die voor hun opvoeding verantwoordelijk zijn, vastgehouden worden en een hand boven hun hoofd en in de rug voelen in de tijd die komen gaat

Jongelui, ouders en familie: gefeliciteerd! Alle goeds in je verdere leven in de kracht van de zeven gaven van de H. Geest: wijsheid, inzicht, raad, sterkte, kennis, geloof en ontzag voor God.

Ook een proficiat aan al de catechisten die deze jonge mensen gedurende een bepaalde tijd meenamen op weg naar hun Vormsel en eerste communie.

Conradus van Parzham

(Koenraad)

Feestdag: 21 april

Aldaar geboren in 1818 als Johann Birndorfer. Als kind was hij al zo gelovig dat hij de hele koeienstal van zijn ouders met bidprentjes versierde en altijd een rozenkrans om zijn pols droeg. Hij werd kapucijn en vervulde ongeveer veertig jaar de nederige taak van portier in het Beierse klooster Altötting. Ondanks zijn eenvoud kwamen duizenden hem om raad vragen. Van hem werd zelfs gezegd dat hij gedachten kon lezen en de toekomst kon voorspellen. Na zijn dagtaak placht hij nog uren lang geknield voor het altaar door te brengen.

In die houding wordt de heilige dikwijls afgebeeld, of anders staande, in het bruine habijt van de kapucijnen met een koord om het middel en sandalen aan de voeten. Conradus draagt een lange baard en heeft vaak een beeld van Maria vast, naar wie zijn verering vooral uitging. In de andere hand houdt hij een kruisbeeld. Vaak wordt hij voorgesteld terwijl hij kinderen een brood geeft. Conradus van Parzham stierf in 1894 en is schutspatroon van portiers. Hij werd heilig verklaard in 1934.

Paasweekend – Dank-je-wel!

We mogen weer terugblikken op inspirerende en bemoedigende diensten tijdens het afgelopen paasweekend.

Een hartelijk dank-je-wel aan allen die hieraan meegewerkt hebben, zowel voor als achter de schermen.

Fijn dat we ook dit jaar weer op jullie mochten rekenen: kerk-zijn doen we immers samen!