Feest van Maria Bezoek: 30 mei

Op 30 mei 2017 sluiten we de meimaand als Mariamaand met het Feest van Maria visitatie, het bezoek van Maria aan Elisabeth. De ontmoeting van Maria met haar nicht Elisabeth, een ontmoeting tussen twee zwangere vrouwen is ook een ontmoeting tussen Johannes en Jezus, beiden nog in de schoot van hun moeder. Deze ontmoeting doet Maria haar hart zingen van vreugde, om de grote dingen van God, wat Hij in haar leven gedaan heeft. Maria is innerlijk geraakt en de vreugde stroomt van blijdschap uit haar hart. God heeft haar in haar kleinheid gezien en dat heeft zij als een grote kracht ervaren, als een vreugdevolle en opwekkende kracht. Het is de ervaring van Gods liefde, Gods tederheid, als levenskracht. De macht van het kwetsbare, de macht van de zachte krachten die het in onze wereld zo vaak moet afleggen tegen de macht van het gewelddadige. En toch…

In het evangelie zingt Maria haar loflied, haar magnificat:

Nu weet mijn hart hoe groot Hij is, de Heer; mijn vreugde zing ik uit: God is mijn Redder.
Op mijn klein leven heeft Hij neergezien, op mij, niets dan zijn dienstmaagd.
Van deze dag af zullen eeuw na eeuw de mensen van mijn groot geluk gewagen.
Hij heeft met mij gehandeld naar zijn grootheid, de Machtige, geheiligd zij zijn Naam.
En elk geslacht zal zijn barmhartigheid ervaren, wanneer de mens eerbiedig naar Hem opziet.
Hij laat het ongelooflijke gebeuren, de zelfverheffing slaat Hij met paniek;
gestoten van hun troon worden de machtigen, wie niets was, wordt verhoogd.
Die hongert, geeft Hij van zijn overvloed, bezitters gaan naar huis met lege handen.
Hij trekt het lot zich aan van Israël, zijn knecht, barmhartigheid bewijzend, altijd weer
zijn woord aan onze vaderen getrouw voor Abraham en wie bij hem behoren.

Eer zij de heerlijkheid Gods: Vader, Zoon en heilige Geest.
Zo was het in den beginne, zo zij het thans en voor immer; tot in de eeuwen der eeuwen. Amen.

Onze-Lieve-Heer Hemelvaart

Als wij aan de hemel denken, denken we gegarandeerd aan het leven na de dood, aan het eeuwige leven in de hemel bij God.
In zijn boek “Boerenpsalm” illustreert Felix Timmermans, beroemd schrijver en streekgenoot het zo:
Toen op een avond boer Wortel kijkend naar de sterren, aan zijn pastoor vroeg waar nu eigenlijk de hemel was, antwoordde deze:
“In de oneindigheid, Wortel, in de oneindigheid van God, ver boven de verste ster misschien. We mogen ons niet laten bedriegen door de stoffelijke wereld. Misschien is de hemel rond ons, want wat God is, is ook de hemel; wij leren toch: wij zwemmen in God. De kwestie is niet waar hij is, maar dat hij er is.”

Dat sluit aan bij de laatste woorden in het evangelie van Mattëus, de belofte namelijk die Jezus aan zijn apostelen, en dus ook aan ons doet: “Ziet, Ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding van de wereld.”
Maar niet alleen in die belofte is Jezus onder ons aanwezig. Hij is er ook in zijn woord en in zijn Brood, en Hij is er steeds in de liefde van God tot mens, van mens tot God en van mens tot mens.

Onze hoop op een betere toekomst is nooit ver weg en hemelvaart, onze verwachting naar een eeuwige vereniging bij God, is immers een scharniermoment tussen verleden en toekomst.
Hemelvaart maakt van ons verwachtingsmensen en dat zijn geen naïevelingen.

Wat zijn het dan wel?

• Het zijn mensen die leven met open blik en beide voeten op de grond.
• Ze zijn bewust van onrecht, armoede en wapengekletter dat in deze wereld welig tiert, en ze willen zich daar niet bij neerleggen.
• Ze maken tijd voor verwondering en zetten wel vraagtekens bij de huidige normen en waarden die de moderne samenleving ons opdringt: alles moet kunnen, heb je geen succes dan ben je een loser, de dwang om gelukkig te zijn.
• Ze werken aan goede onderlinge verstandhouding, goede relaties in hun directe omgeving en daarbuiten, goede relaties die een mens zich beter doVerwachtingsmensen werken aan verandering van onderuit. Zij steunen hen die zich door allerlei beperkingen uitgesloten weten, èn, ze onderzoeken waar zijzelf kunnen veranderen.
• Het zijn mensen die bidden om de Geest van raad en sterkte, ook om te weten wanneer “loslaten” en “het nieuwe” aanvangt.
• Zij streven naar persoonlijk verantwoordelijk denken en handelen, en verschuilen zich niet achter anderen of achter wetten en regeltjes!
• Met de woorden van Sint-Franciscus kunnen zij bidden: God, schenk mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen; de moed om te veranderen wat ik kan veranderen; en de wijsheid om het verschil tussen beide te zien.

Vanuit zulke waardevolle verwachtingen pleiten we voor evangelische vrijheid en tolerantie. Er moet ruimte zijn om fouten te maken. Als iemand in conflict komt met een ander – in het gezin – in de wereld rondom ons – in een parochiegemeenschap – is de juiste houding niet die van politie-inspecteur of zaakgelastigde, maar die van een broeder of zuster in het geloof, die in staat is met het hart het conflict te begeleiden.

Op deze dag van Rerum Novarum, waar zoveel vraag is naar jobs hebben verwachtingsmensen, die wij allen zijn, vastgesteld in hun dienst voor arbeidsbemiddeling (een soort VDAB dus) dat er voor de opbouw van het Rijk van God nog vele vacatures (m/v) moeten ingevuld worden. Daarom worden dringend gevraagd

Isberga van Isbergues

(Idisberga, Isburga, Ituberga, Itisberga, Isberge, Gisèle)

Feestdag: 21 mei

Zij zou de dochter van Pippijn III de Korte geweest zijn en dus de zuster van Karel de Grote. Opgevoed door de H. Venans van Saint-Venant, koos zij voor een leven als maagd en kluizenares. Later werd ze benedictines en abdis. Ze overleed rond 800.

Omdat verschillende mannen haar wilden huwen, bad ze om lelijk te worden door koortsuitslag en gezwellen. Later genas ze dankzij het eten van een paling die men had gevonden in het lichaam van de H. Venans, die vermoord was en wiens lichaam in de Leie was geworpen. Volgens de overlevering werd zijn lijk door Isberga uit het water gehaald.

Isberga wordt voorgesteld in adellijke gewaden, soms met een kroon op het hoofd of met een met de Franse lelie versierde mantel. In de hand houdt ze een paling of een schotel met daarop een paling. Ook een boek komt voor. Isberga van Isbergues werd aangeroepen tegen huidziekten.

Isberga van Isbergues

(Idisberga, Isburga, Ituberga, Itisberga, Isberge, Gisèle)

Feestdag: 21 mei

Zij zou de dochter van Pippijn III de Korte geweest zijn en dus de zuster van Karel de Grote. Opgevoed door de H. Venans van Saint-Venant, koos zij voor een leven als maagd en kluizenares. Later werd ze benedictines en abdis. Ze overleed rond 800.

Omdat verschillende mannen haar wilden huwen, bad ze om lelijk te worden door koortsuitslag en gezwellen. Later genas ze dankzij het eten van een paling die men had gevonden in het lichaam van de H. Venans, die vermoord was en wiens lichaam in de Leie was geworpen. Volgens de overlevering werd zijn lijk door Isberga uit het water gehaald.

Isberga wordt voorgesteld in adellijke gewaden, soms met een kroon op het hoofd of met een met de Franse lelie versierde mantel. In de hand houdt ze een paling of een schotel met daarop een paling. Ook een boek komt voor. Isberga van Isbergues werd aangeroepen tegen huidziekten.