Adalsindis van Hamay

(Adalsendis) bisdom Arras, Zuid-West-Vlaanderen, België; kloosterlinge

Feestdag: 25 december

Adalsindis was een dochter van Sint. Adalbald († ca 652; feest 2 februari). Hij was van Frankische afkomst en noemde zich heer van Douai. Ondanks tegenstand van zijn schoonfamilie was hij gehuwd met Sint Rictrudis († ca 687; feest 12 mei). Haar familie had namelijk een haat opgevat tegen de Franken. Een zekere Ubald beschreef in het jaar 907 het leven van Rictrudis. Hij merkt op dat haar huwelijk met Adalbald zeer gelukkig was. Beiden verlangden ernaar hun leven in dienst te stellen van Christus. In die tijd was dat nog een zeldzaamheid. Zij lieten zich op alle belangrijke momenten in het leven bijstaan door Sint Amandus († ca 675; feest 6 februari). Ook Sint Riquier († ca 645; feest 26 april) schijnt een huisvriend geweest te zijn.

De heilige echtelieden schonken stukken van hun landgoederen weg om er kloosters of kerken te vestigen. Zo droegen zij zorg voor de vestiging van steunpunten voor de christelijke cultuur. Bovendien stelden zij hun kasteeltje open voor armen en misdeelden: die kregen er voedsel en onderdak. Het is niet duidelijk of zij alles bijeen vier of vijf kinderen kregen. Minstens vier van hen zouden later als heilige worden vereerd: een jongen, Maurontus († ca 700; feest 5 mei), en drie meisjes: Clotsindis († ca 702 of 703; feest 30 juni), Eusebia († 689; feest 16 maart) en Adalsindis.

Tijdens een reis werd Adalbald in de buurt van Périgueux vermoord door verwanten van zijn vrouw die nog steeds op hem gebeten waren vanwege zijn huwelijk. Dat was in het jaar 652. Sindsdien wordt hij als martelaar vereerd. Daaruit kunnen we in ieder geval afleiden dat hij voor de zijnen een beminnelijk man geweest moet zijn. Of zouden we hieruit ook mogen opmaken dat zijn christelijke levensovertuiging er mede oorzaak van was dat hij zich vijanden maakte? Hoe dan ook, zijn weduwe, Rictrudis, heeft veel verdriet gehad om dit verlies.

Bij de vraag wat haar nu te doen stond, liet zij zich andermaal leiden door de raad van Amandus. Het was haar liefste wens zich terug te trekken in een klooster op het moment dat haar zoon zijn plek aan het Frankische hof gevonden zou hebben. Haar keus viel op het klooster van Marchiennes dat zij nog met haar man samen had gesticht en waar de oudste twee dochters haar al waren voorgegaan. Gedurende veertig jaren was zij abdis van het klooster. Juist als in haar gezin was zij voor de kloostergemeenschap een ware moeder.

Intussen had haar zoon, Maurontus, op aanraden van Sint Amandus zijn adellijke verloofde en het Frankische hofleven vaarwel gezegd en was een kloostervestiging begonnen op het landgoed van zijn ouders, klooster Mergem in Bruel aan het riviertje de Leie (Lys). Hij was er de eerste abt. Het schijnt dat zijn moeder, Rictrudis, hier aanvankelijk wel enige moeite mee had. Want hoewel zij zelf en haar dochters hun leven aan God hadden toegewijd, had zij gehoopt dat haar zoon het adellijk geslacht van haar geliefde man zou voortzetten. Nadat de heilige Amandus hier had bemiddeld, aanvaardde zij de keuze van haar zoon als Gods wil.

Na haar dood werd zij opgevolgd door haar oudste dochter Clotsindis. Eusebia werd toevertrouwd aan de zorgen van haar oma, Geertruid († 649; feest 6 december), die abdis was in Hamay. Toen de oude vrouw stierf was haar kleindochter pas twaalf jaar oud. Toch volgde zij haar op als abdis: volgens Biervliet in het jaar 655. Maar Gobry weet te vertellen dat zij op 23-jarige leeftijd gestorven zou zijn in het jaar 660.

De jongste van de drie, Adalsindis, leidde in datzelfde klooster het leven van een eenvoudige kloosterzuster. Volgens Rictrudis’ levensbeschrijver, Ubald, zou zij op jeugdige leeftijd gestorven zijn in het jaar 678. In dat geval ging zij zelfs haar moeder vooraf in de dood. Meer recente bronnen, die zich baseren op historisch onderzoek, geven echter het jaartal 715 als haar sterfdatum. Uit het feit dat er eigenlijk verder nauwelijks gegevens voorhanden zijn over haar leven, terwijl zij toch als een heilige wordt beschouwd, mogen wij afleiden dat zij in het klooster een heel bescheiden plaats moet hebben ingenomen. Dat was voor een vrouw van adellijke afkomst op zich al bewonderenswaardig. Zij moet haar Heer hebben nagevolgd in zijn verborgen leven van liefde ten dienst van God en de mensen in de naaste omgeving.

Uit bovenstaand verhaal blijkt dat de gegevens elkaar herhaaldelijk tegenspreken. Als sterfdatum wordt enerzijds aangegeven een jeugdige leeftijd, ca 678; anderzijds het jaar 715. In Gobry vinden we beide jaartallen naast elkaar; de eerste in zijn uiteenzetting op p.129; de tweede in het toegevoegde kalendarium (p.526) onder 24 december. Er is niemand die veronderstelt dat het hier om twee verschillende vrouwen handelt met dezelfde naam.

We wensen alle parochianen een Zalig Kerstfeest!!!

Bij de kribbe

Ze komen weer uit hun huizen met Kerstmis, de vele mensen die naar de kerk trekken om daar het aloude verhaal te horen van de geboorte van het Kind. Wat is dat toch voor een wonderlijke trek in de langste nacht van het jaar, als de dagen guur en koud zijn?

Waarom zijn al die mensen in de weer om het thuis gezellig te maken? Is het niet omdat we met Kerstmis voelen dat het leven goed is, de mensen in wezen lief en aardig en de wereld mooi?

Diep in onszelf tastend en zoekend komen we terecht bij dat kindje in de kribbe. In hem en door hem straalde het licht van God in onze vaak duistere wereld. Want later is dat Kind, in doeken gewikkeld, uit de doeken komen doen hoe een wereld van vrede en geluk er voor iedereen zou kunnen komen.

Dat Kind van Bethlehem, de man van Nazareth, wilde van de wereld een veilig thuis maken, een warme plek voor iedereen en overal.

En daarom roept Hij met Kerstmis alle mensen van goede wil bijeen rondom de stal en vraagt ons of we herder willen zijn voor elkaar. Hij vraagt of we vol trouw de wacht willen houden bij elkaar.

Hij roept ons bij zich en vraagt of we als koningen willen knielen bij wie klein en kwetsbaar zijn als het kindje in de kribbe. Hij vraagt of we van onze rijkdom delen en met ons talenten goed willen doen aan anderen, zoals de koningen het beste van zichzelf gaven in goud, wierook en mirre.

Op Kerstmorgen horen we het indrukwekkende evangelie van Matthëus, de apostel die als geen ander spreekt over het verlangen van God om dicht bij ons te zijn. Die God is vlees en bloed geworden in Jezus, een echt geschenk uit de hemel. Dit kind zal ons leren elkaar vergiffenis te schenken. Dit kind zal niet toelaten dat wij onder schuld gebukt gaan; het zal willen dat wij andermans schulden kwijtschelden. Dit kind zal mensen die het niet meer zien zitten een bemoedigend vergezicht geven, het zal voor doven een verstaanbaar woord hebben. Het zal tegen deze mensen zeggen: “Wees niet bang, verheug je. Ik ben met jou, ik hou van jou. Jij bent mijn broeder, jij bent mijn zuster, één in en met Vader God”.

Dit Kind is echt een geschenk uit de hemel, is het licht dat in de duisternis schijnt.

Zalig Kerstmis!

Collecte kerstdagen

Tijdens de Kerstdagen collecteren we voor de noden van onze parochies onder meer voor de verwarming van onze kerken. Hartelijk dank voor uw gulle bijdragen!

Vierde zondag van de Advent

Wachten en verwachten worden beloond met elke week iets meer licht. Alle kaarsjes van de adventskrans zijn nu ontstoken. En dus is de komst van het grote Licht heel nabij.

In de evangelielezing wordt die komst aangekondigd. Heel groots, want er wordt zelfs een engel op uitgestuurd.

En tegelijk heel nederig: de boodschap aan een doorsnee volksvrouw, die luistert, even de wenkbrauwen fronst “hoe zal dit geschieden?” en vervolgens het hoofd buigt: “mij geschiede naar uw Woord”.

Maria, toonbeeld van eenvoudig geloven. Geen vrouw van woorden en waarheden, maar van het eenvoudige doe-geloof. Als wij ons aan haar spiegelen, dan kunnen we slechts het hoofd buigen en schuld bekennen over onze lauwheid en ons klein geloof.

Aansteken adventskaars

We steken onze vierde kaars aan.

Haar licht zegt ons:

het is bijna zo ver,

het Kerstfeest is nu echt dichtbij.

Haar licht wijst ons naar het Kind

dat Licht wil zijn voor jou en mij.

God, in de vierde kaars
leggen wij ons ja-woord op uw uitnodiging
om in ons geboren te worden.
En wij bidden dat uw naam “Ik zal er zijn voor u”
zichtbaar mag worden in het werk van onze handen,
en verstaanbaar in de woorden die wij spreken. Amen.

vrij naar Lembeke

Bezinning

Telkens opnieuw wordt het Kerstmis.

Je merkt het aan zoveel dingen …

Kerstmis vieren …

Maar sta je er nog bij stil

waarover het gaat?

Of beter: over wié het gaat?

Toen, meer dan 2000 jaar geleden,

werd een Kind geboren

– kwetsbaar en klein –

om mens te zijn naar het hart van God.

Een vreemde God is onze God …

Om een beslissende Boodschap te brengen

begint Hij zijn verhaal met een hulpeloos Kind.

Voor ons, gelovigen, begon daar

op die onooglijke plaats in Bethlehem

een onvermoede stap in de mensengeschiedenis.

Een stap die richting geeft

aan ons bestaan tot op vandaag.

God begon heel klein met Jezus,

een riskant begin.

Zo klein, dat wij

Hem in onze wereld van grote mensen

niet meer zien.

Is God nog zichtbaar in jouw leven?

Is Hij nog welkom?

Wat betekent het kleine Kind voor jou?

En als je het nog belangrijk vindt:

hoe vier jij zijn geboortefeest?

naar Iny Driesen

(www.dominicanenschildebergen.be)

Hunger van Utrecht

Feestdag: 22 december.

Op het moment dat Hunger tot bisschop van Utrecht werd gekozen, was hij priester te Utrecht. Dat is eigenlijk alles wat men van hem weet. Naar het schijnt was hij een bescheiden teruggetrokken man, die bovendien leed aan een of andere handicap. Zijn bisschopsbenoeming rond 854 was dan ook een volslagen verrassing. De proost van het kapittel was de beoogde kandidaat, maar deze weigerde botweg. Daarop zou Odulfus († 855; feest 12 juni) het op Hungers keuze hebben aangestuurd. Odulfus was een oud, wijs en ervaren priester, die raadsman was geweest van meerdere bisschoppen. Klaarblijkelijk heeft men zijn advies gevolgd.

Utrecht maakte op dat moment deel uit van het Frankische Middenrijk, dat zich als een lange strook uitstrekte van de Noordzee tot Rome aan toe. Het werd geregeerd door Lotharius II († 869), die zijn naam gegeven heeft aan de landstreek Lotharingen dat tot het Middenrijk behoorde. Het gebied was onverdedigbaar voor de invallen van de Noormannen. Dezen plunderden Dorestad, de Betuwe en ook de bisschopsstad Utrecht. Kerken in puin, mensen gedood, verkracht of weggevoerd: alles in één klap vernietigd. Hunger had het vege lijf weten te redden, en zocht zijn toevlucht bij de koning. Deze schonk hem het toenmalige Berg (= het huidige St-Odiliënberg). Daar leefde de herinnering voort aan de eerdere geloofsverkondigers Wiro († 710; feest 8 mei), Otger en Plechelmus.

Het huidige romaanse kerkje is van later datum, maar staat nog altijd op diezelfde plek.

Aan de goede betrekkingen met de vorst kwam een eind, toen deze de bisschoppenvergadering, te Aken bijeen, vroeg zijn huwelijk met zijn wettige echtgenote Teutberga te ontbinden ten gunste van zijn maîtresse Waldrada. Hij had er al een paar kinderen bij, terwijl Teutberga kinderloos was gebleven. Tot drie keer toe kwamen de bisschoppen van Lotharingen en van West-Frankenland bijeen, en uiteindelijk stemden zij toe in Lotharius’ verzoek. Waarschijnlijk wilden zij de lieve vrede bewaren, of waren zij te afhankelijk van de vorst geworden door de vele schenkingen die hij had gedaan. Hoe dan ook, Hunger was de enige die zijn stem verhief. Hij viel in ongenade. Maar paus Nicolaas († 867) ging niet overstag, complimenteerde Hunger voor zijn standvastige houding, zette de bisschoppen van Trier en Keulen af, en dreigde Lotharius te excommuniceren als hij niet onmiddellijk terugkeerde naar zijn eigen vrouw.

Wat is verder gebeurd? Zeker is dat Hunger later goede betrekkingen aanknoopte met een aanvoerder van de Vikingen, Rorik. Toen bisschop Hincmar († 882; feest 21 december) van deze man een gunst nodig had, maakte hij gebruik van Hungers bemiddeling. Dat is het laatste wat men van hem weet.

Er is een traditie die meent te weten dat Hunger zijn laatste levensdagen sleet als benedictijn in de abdij van Prüm in de Eifel. Het kan zijn. Maar in de 18e eeuw meende men zijn stoffelijk overschot gevonden te hebben bij de Utrechtse plaats Breukelen.

Hij wordt afgebeeld met een van stralen schitterende trouwring.

Geloofsavond 11 december 2017

Op maandag 11 december ging de dekenale geloofsavond door in Vroenhoven. Het roepingsverhaal van Samuël werd belicht en besproken. Dit paste ook mooi in het jaarthema van ons bisdom “Je bent bemint. Je bent geroepen.”

Hoewel de opkomst niet zo heel groot was, werd er toch goed gedeeld met elkaar wat ons raakte in het verhaal. Tijdens de pauze konden we genieten van een lekker tasje koffie en een smakelijk koekje. In de komende vastenperiode zal er weer een  geloofsavond ingericht worden. We houden jullie op de hoogte. En tenslotte nog een woordje van dank voor allen die voor of achter de schermen meegewerkt hebben aan deze avond. Een welgemeend dank-je-wel!

Kerstvieringen in ons dekenaat

Federatie Voeren

TEUVEN
Maandag 25 december: 9.00 uur Kerstviering

SINT-MARTENS-VOEREN
Zondag 24 december kerstavond: 19.30 uur Kerstliederen gezongen door het zangkoor
20.00 uur Kerstviering

SINT-PIETERS-VOEREN
Maandag 25 december: 10.00 uur Kerstviering

‘S-GRAVENVOEREN
Maandag 25 december: 11.00 uur Kerstviering

MOELINGEN
Zondag 24 december kerstavond: 21.30 uur Kerstviering
Maandag 25 december: 10.30 uur Kerstviering en kinderzegen

REMERSDAAL
Zondag 24 decemberkerstavond: 19.00 uur Kerstviering

Federatie Vlijtingen (Noord)

RIEMST- HEUKELOM
Zondag 24 december kerstavond: 20.00 uur Kerstavondviering

LAFELT
Zondag 24 december kerstavond: 17.00 uur Kerstavondviering

VLIJTINGEN
Maandag 25 december: 09.30 uur Kerstviering

VROENHOVEN
Zondag 24 december kerstavond: 18.00 uur Kerstavondviering

HERDEREN
Maandag 25 december: 09.00 uur Kerstviering

KANNE
Maandag 25 december: 10.45 uur Kerstviering

Federatie Vlijtingen (Zuid)

GENOELSELDEREN
Zondag 24 december kerstavond: 18.00 uur Kerstavondviering

MEMBRUGGEN
Zondag 24 december kerstavond: 16.30 uur Kerstavondviering

MILLEN
Maandag 25 december: 11.00 uur Kerstviering

VAL-MEER
Maandag 25 december: 09.30 uur Kerstviering

ZICHEN-BOLDER
Maandag 25 december: 10.45 uur Kerstviering

ZUSSEN
Zondag 24 december kerstavond: 18.30 uur Kerstavondviering
Maandag 25 december: 10.45 uur Kerstviering

Bloemen voor de versiering van onze kerken en kerststallen

Mogen we nog eens beroep doen op uw edelmoedigheid en U vragen om wat bloemen voor de versiering van onze kerken met Kerstmis? U kunt ze neerleggen bij het altaar in de kerk of afgeven aan de parochieverantwoordelijke.

Van harte dank!