Bloemschiksters

Wij danken al de mensen die zorgden voor bloemen bij het Mariabeeld in de kerk tijdens de meimaand. Dank ook aan onze bloemschiksters die onze kerken altijd op een creatieve manier opfleurden. Proficiat!

Ook buiten de meimaand zijn tuinbloemen altijd welkom in de kerk.

Dymphna van Geel

Feestdag: 30 mei

Dochter van een Ierse koning eind 6de eeuw. Toen de koningin-moeder stierf, wilde de koning met zijn dochter Dymphna trouwen wegens de gelijkenis met haar moeder. Dymphna vluchtte met de H. Gerebernus over zee en belandde in Vlaanderen. Haar vader reisde haar achterna en sloeg haar in de buurt van Geel in een vlaag van verstandsverbijstering het hoofd af.

Dymphna wordt voorgesteld in koninklijke gewaden met een kroon op het hoofd. In de ene hand houdt ze vaak een opengeslagen boek, de andere steunt op een zwaard waarvan de punt weleens door de nek steekt van een geketende duivel aan haar voeten (symbool van haar vader en van bezetenheid). Soms zijn ook een martelaarspalm en scepter aanwezig.

Omdat haar vader na de dood van zijn vrouw waanzinnig werd van verdriet en in die geestestoestand zijn dochter doodde, wordt Dymphna aangeroepen tegen waanzin en epilepsie. Zij wordt de ‘Eerste Martelares van de Kempen’ genoemd.

Vanuit die verering voor haar ontstond in Geel de unieke formule van de gezinsverpleging, de opvang van geestelijk of verstandelijk gehandicapte mensen door particuliere inwoners van de stad.

Rita van Cascia, † 1457

(Margaretha van Cascia)

Feestdag: 22 mei.

Zij werd rond 1380 geboren in het Italiaanse plaatsje Roccaporena, vlakbij Spoleto. Als jong meisje droomde zij ervan in het klooster te gaan en haar leven toe te wijden aan de beschouwing van Christus die zoveel voor de mensen had geleden. Deze devotie tot de lijdende Christus was indertijd wijd verbreid. Maar haar ouders beschikten anders. Zij huwelijkten haar uit aan een ruwe man, Ferdinando Mancini, die zich weldra als een wrede echtgenoot ontpopte. Hij leed aan driftbuien en woedeaanvallen, waarvan met name zijn vrouw het slachtoffer werd. Rita kreeg dit alles praktisch vanaf de dag van haar huwelijk te verdragen en dat zou zo doorgaan gedurende al de achttien jaren van haar huwelijk.

De twee jongens die geboren werden, hadden het rauwe karakter van hun vader. Rita moet beseft hebben dat ook deze opgave een manier was om Christus na te volgen op de weg van zijn lijden. Ze bad veel en was een toonbeeld van eindeloos geduld. Op de lange duur leek dat ook tot haar man door te dringen: hij vroeg haar zelfs om vergiffenis en begon waarachtig een nieuw leven. Kort daarop werd hij door een oude vijand om het leven gebracht. Op de vlucht voor de gerechtsdienaren kwam de moordenaar ten einde raad bij haar zijn toevlucht zoeken. Zij ging op zijn smeekbeden in. Maar haar zoons hadden bloedwraak gezworen.

Volgens het verhaal zou zij verzucht hebben, dat God nog liever die twee tot zich zou nemen dan dat ze in hun opzet mochten slagen. Hoe dat ook, de jonge mannen stierven kort na elkaar. Zo lag uiteindelijk de weg voor Rita toch nog open om haar eerste liefde te volgen. Op dat moment moet ze rond de zeventwintig geweest zijn.

Na lang aandringen en herhaalde weigeringen kreeg ze in 1407 toestemming in te treden bij de augustinessen van het St-Maria-Magdalenaklooster (thans het naar haar genoemde St-Ritaklooster) te Cascia. Daar leidde zij een leven van boete en gebed; naar het schijnt stelde zij zich voortaan tevreden met water en brood. Ze zou zelfs wonderbare tekenen van verbondenheid met de lijdende Christus hebben ontvangen. Tijdens haar gebed zou een stekel van Christus’ doornenkroon gesprongen zijn en haar in het voorhoofd hebben verwond. De resterende vijftien jaar van haar leven droeg ze daar inderdaad een litteken. Merkwaardigerwijs verdween het vanzelf, toen ze op bedevaart ging naar de paus. Maar op de terugweg kwam het weer terug.

Ze stierf op hoge leeftijd.

Verering & Cultuur

Ze werd heilig verklaard in 1900. Tegenwoordig ligt ze begraven in de plaatselijke St-Ritakerk die in 1947 ter ere van haar werd gebouwd; sindsdien is het een drukbezocht bedevaartsoord.

Ook in Nederland en België geniet zij de nodige verering.

In Boskant bij Sint Oedenrode, Oud-Valkenburg en Eindhoven worden respectievelijk een Rita-dag, een Rita-bedevaart en een Rita-rozenwijding georganiseerd. In Nederland hebben Amsterdam, Nieuwendam en Sint-Oedenrode een Sint-Ritakerk.

Ook de kerk van het augustijnenklooster te Kontich bij Antwerpen dient als bevoorrechte vereringsplek voor de Heilige Rita.

Ze is patrones van de Rita-zusters en van de katholieke ziekenzorg; van slagers, slachters en vleeswarenverkopers; van hopeloze en onmogelijke zaken (‘La abogada de imposibles’: vanwege het verleden van haar man werd ze meermalen als kloosterlinge geweigerd én ze droeg bij tot buitengewone en onverwachte gebedsverhoringen); ze wordt aangeroepen door vrouwen met een ongelukkig huwelijk, door kinderloze vrouwen en bij onvruchtbaarheid; daarnaast wordt haar voorspraak gevraagd bij moeizame examens.

Ze wordt afgebeeld in augustinessenhabijt; in gebed voor Jezus aan het kruis, waarbij een doorn van zijn kroon afspringt en bij haar in het voorhoofd dringt; soms reikt ze Maria een doornenkroon aan, terwijl ze er een rozenkroon voor in de plaats ontvangt.

Terugblik pelgrimswandeling op 18 mei 2018

Op vrijdagavond 18 mei 2018 verzamelden meer dan 60 deelnemers voor de pelgrimswandeling door de velden rondom Vlijtingen. Het mooie weer was van de partij en iedereen had er zin in. We begonnen met een korte bezinning in de kerk waarna we op weg trokken.

Tijdens de pelgrimstocht mochten we kennis maken met een paar nieuwe gezichten en de banden aanhalen met oude bekenden. Maar er was ook weer tijd voor bezinning en gebed.

Voor de mensen die de grote wandeling wat te zwaar vonden, was er ook een kortere route uitgestippeld.

Terug aangekomen in het centrum van Vlijtingen was er nog een afsluitend moment in de kerk. Daarna werd iedereen uitgenodigd voor een hapje en drankje in het parochiaal centrum. De reacties achteraf waren unaniem positief. Iedereen had deugd gehad aan de tocht.

Hierbij dan ook een warm dank-je-wel aan de vrijwillige handen voor en achter de schermen, die er voor gezorgd hebben dat deze pelgrimstocht een echt succes is geworden. Fijn dat we ook nu weer op jullie mochten rekenen!

Pinksteren

“Zij werden allen vervuld van de H.Geest en begonnen in vreemde talen te spreken, naargelang de Geest hun te vertolken gaf”. (Hand. 2,4).

Wat we met Kerstmis vieren, weet bijna iedereen. Pasen wordt al moeilijker, blijkt uit onderzoeken. Pinksteren krijgen nog minder mensen goed verwoord. Net zoals Hemelvaart wordt Pinksteren wel gretig aangegrepen voor een paar extra vrije dagen, verder niets voor de meeste.

De verhalen over Pinkstermorgen in Jeruzalem vertellen dat de apostelen die dag door iedereen worden verstaan. Ik denk dat iedere priester een taal hoopt te spreken en te schrijven die iedereen verstaat, maar dat lukt helaas niet altijd Hoe en wat vertel je bijvoorbeeld over Pinksteren, zodat mensen dat feest verstaan en er iets mee kunnen doen?

Pinksteren is een beetje Pasen, ook een feest van de opstanding. De apostelen staan namelijk op uit hun verdriet om het verlies van Jezus. Ze hebben samen biddend, samen pratende- zo vertelt de Bijbel- vrede leren hebben met zijn dood en ze zijn opgestaan om over Hem en zijn idealen te gaan spreken. Ze stonden op en gingen naar buiten. De Geest maakte hun tongen los en iedereen had er blijkbaar oren naar. Iedereen verstond, iedereen begreep waar het Jezus om te doen was: mensen verzoenen met zichzelf, met elkaar en met God: “Als ge iemand zonden vergeeft, dan zijn ze vergeven.”

Dat is misschien wel de grootste gave, die de heilige Geest ons kan schenken in deze tijd: vergeving. Hoeveel relaties lopen niet vast, hoeveel bitterheid is er niet omdat mensen te zeer op hun eigen gelijk en hun strepen blijven staan en van vergeving niets willen weten. Een oude kerkelijke hymne ‘Veni, sancte Spiritus’, zegt:

Kom, heilige Geest, met uw licht. Vader van de armen, licht voor onze harten, lieve trooster van mijn ziel, keer het donker om in licht, maak wat koud was warm, en al wat oud was weer als nieuw.