Christiana van Dendermonde, † 7e à 8e eeuw

(ook Christiana van Bikkelvenne)

Feestdag: 26 juli.

Volgens de overlevering was zij een Schotse of Angelsaksische prinses: de enige dochter van een koning die Migranimus (of Migramnus) wordt genoemd, maar verder onbekend is; haar moeder heette koningin Marona. Zij werd opgevoed volgens de heidense zeden en gewoonten van die tijd. Trouw kwam zij alle godsdienstige verplichtingen na die het heidense geloof haar oplegde. Maar – zo vervolgt de oude legende – de Verlosser van de wereld doet wat Hij kan om alle mensen te redden. Zo kwam er op een dag een bedelaar bij haar aankloppen. Hij vroeg haar of zij hem omwille van Christus een aalmoes wilde geven.

“Christus? Wie is dat dan?”

“Maar wilt u zeggen dat u nog nooit van Christus heeft gehoord?”

Toen begon de arme man in het kort te vertellen wie Christus was en wat Hij voor de mensen gedaan had. Onmiddellijk was zij voor Hem gewonnen. De bedelaar vertelde dat er in de stad een priester was die veel meer over Christus kon vertellen. Hij beloofde haar aan hem voor te stellen. Daarna was de bedelaar opeens verdwenen. Later zou Christiana hierover vertellen dat ze door een engel in bedelaarsgestalte op Christus’ weg was gezet.

Na een aantal lessen bij de priester vroeg zij om de doop. Bij die gelegenheid koos zij zich de naam Christiana, ‘christenvrouw’. Met als gevolg dat we de naam die zij oorspronkelijk van haar ouders had gekregen, zelfs niet weten.

Zij besloot haar leven verder geheel en al aan Christus te wijden. Daartoe stak de voormalige prinses het Kanaal over om een stil en afgelegen plekje te zoeken. Zij vond het in een plaats die te boek staat als Dickelvenna (ook Diclivenna, Ticlivinnum of Tichlinium), het latere Geraardsbergen in Vlaanderen. Daar leidde zij het heilige leven van een kluizenares in de eenzaamheid. Bij haar dood werd ze dan ook door de mensen uit de buurt als een heilige beschouwd. Er zouden zelfs wonderen zijn gebeurd op haar graf.

Tijdens de invallen van de Noormannen werd haar stoffelijk overschot, tezamen met dat van de heilige bisschop Hildward, in veiligheid gebracht; het kreeg een plaatsje in de collegiale kerk van Onze Lieve Vrouw te Dendermonde. Dat gebeurde op een zevende september van een onbekend jaar in de 9e eeuw.

Sindsdien is ze beschermheilige van deze Vlaamse plaats.

Thomas

Feestdag: 3 juli

Bijgenaamd ‘de ongelovige’, omdat hij twijfelde aan Christus’ verrijzenis. Een bekende scène toont hoe Jezus hem de wonde in zijn zijde laat zien. Thomas predikte tot in Indië, waar hij de marteldood stierf.

Afgebeeld in de gebruikelijke kledij van de apostelen, is hij blootvoets, met lans, hellebaard of zwaard, een kelk of een gebouwtje – omdat hij timmerman was. Heel uitzonderlijk is hij vergezeld van een hond met in de muil de hand van een man die de apostel tijdens een trouwfeest sloeg en later door een leeuw werd verscheurd. Daarop bracht een hond de hand van de man naar het feestmaal. Thomas werd in Indië vermoord nadat hij geweigerd had te offeren aan afgoden (variant: nadat hij de vrouw van koning Misdai had bekeerd).

De winkelhaak verwijst naar de legende waarin hij voor de Indische koning Gundifar een ‘hemels’ paleis bouwde nadat hij het geld voor de bouw onder de armen had verdeeld.

Sommige afbeeldingen tonen dat Maria hem haar gordel schenkt: Thomas geloofde immers niet dat Maria’s graf leeg was en kreeg daarom vanuit de hemel haar gordel aangereikt. Als attributen komen ook een hart of een aanwijsstok voor: allusies op de aanraking van Christus’ wonde.

Thomas is schutspatroon van timmerlui, steenkappers, landmeters, aannemers, architecten en van theologen (vanwege zijn twijfel). Hij werd aangeroepen tegen ongelovigheid, rugpijn en blindheid (‘Gelukkig zij die zonder gezien te hebben toch tot geloof komen’ of in de volksmond: ‘Zalig die geloven en niet gezien hebben’, Joh.20:29).

Vakantie

Je kan er een jaar naar verlangen,

plannen maken,

je buigen over landkaarten,

dromen van de wijde wereld,

nieuwe horizonten verkennen…

En tevens

oog hebben voor het gewone,

kijken naar je medemensen,

reizen doorheen stad en dorp,

genieten van de natuur,

rusten, spelen, werken, bidden,

nieuwe onvertrouwde wegen gaan…

Vakantie

is horen wat je anders niet hoort,

zien wat je anders niet ziet,

weer gevoelig worden voor de geur van aarde,

de prikkeling van hooi

en de zware avondlucht.

Het is luisteren naar het gefluit

van de leeuwerik boven je hoofd,

het sjirpen van de krekels,

het ruisen van de bomen.

Het is het ritme van jezelf

en van je medemens herontdekken,

het leren van eenvoud en levenskunst.