Eustachius van Lieshout

(gedoopt Hubertus)

Feestdag: 30 augustus.

De tekst op het gedachtenisprentje uit 1957:
Geboren 3.11.1890 te Aarle-Rixtel;
Ingetreden in de Congregatie van de Paters van de HH. Harten op 22.09.1910.
Priester gewijd 10.08.1919 te Ginniken.
Vertrokken naar Brazilië: 22.04.1925.
Overleden: 30.08.1943 te Belo Horizonte, Brazilië.

“Het leven van deze Brabantse missionaris is wonderbaar en heldhaftig geweest. Geboren in 1890 te Aarle-Rixtel, werd Pater Eustachius priester gewijd in 1919. Als lid van de Congregatie van de HH. Harten stelde hij zijn priesterschap en al zijn ijver in dienst van haar werken. Hij werkte eerst als aalmoezenier onder de glasblazers van de Waalse kolonie in Maassluis, en later als assistent in de parochie van Roelofarendsveen.

Toen de Congregatie in 1924 een nieuw arbeidsveld aannam in het onmetelijke Brasil, werd Pater Eustachius als een der eersten naar dat land gezonden in 1925. Op alle plaatsen werkte hij hard. Een geleerde was hij niet en de taal sprak hij niet perfect. Toch werd zijn biechtstoel bestormd; als hij preekte waren de kerken te klein. Het geheim was zijn liefde voor de mensen. Hij bezat in zeer hoge mate de gave van de zelfverloochening.

Zo trok hij de aandacht. In Poa stroomden duizenden naar hem toe. Zij hart veroverde hen; hij zegende de zieken; bracht de zondaars tot inkeer; en genas velen naar lichaam en ziel. De toestand werd echter onmogelijk. Hij werd verplaatst. Maar overal waar zijn verblijfplaats weer ontdekt werd, kwamen de mensen toelopen en vroegen hem zijn zegen. Enige maanden verbleef hij in een zeer afgelegen streek waar niemand hem kon vinden. Toen mocht hij zijn priesterwerk weer hervatten en stichtte hij in Belo Horizonte een nieuwe parochie. Door een insectenbeet gestoken kreeg hij vlektyfus die hem in enkele dagen zou slopen. Hij stierf op 30 augustus 1943. Zijn begrafenis werd een triomftocht.

Pater Eustachius ligt nu begraven in een speciale kapel in de kerk van de HH. Harten te Belo Horizonte. Nog steeds komen er ieder moment van de dag mensen op zijn graf knielen en velen worden verhoord. Moge de Kerk – na haar onderzoek wat nu begonnen is – hem eens tot de eer der altaren verheffen. Bidt u met ons mee voor deze grote genade.”

Op 12 april 2003 heeft paus Johannes Paulus II pater Eustachius van Lieshout opgenomen in de rijen van Eerbiedwaardige Dienaren Gods, en op 15 juni 2006 werd hij zaligverklaard in de stad Belo Horizonte in Brazilië. In 2009 werd in Belo Horizonte een bronzen standbeeld van de zalige pater onthuld. In 2010 besloten familieleden van pater Eustachius om een aantal relikwieën te schenken aan Katholieke Kerk in Brazilië.

Autozegening Vroenhoven

Op woensdag 15 augustus heeft om 10u.30 in Vroenhoven de traditionele autozegening plaatsgevonden. Met dank aan alle deelnemers!

Ludovicus Florès

(Lodewijk Fraryn)

Feestdag: 19 augustus

Antwerpenaar, geboren in 1570, maar met zijn ouders verhuisd naar Spanje en vandaar naar Mexico. Hij deed er zijn intrede bij de dominicanen en vertrok in 1602 als missionaris naar de Filippijnen. Later ging hij naar Japan, waar hij in 1622 de marteldood stierf.

Vastgebonden aan twee palen werd hij in Nagasaki levend verbrand.

Ludovicus Florès wordt voorgesteld op twee manieren, telkens in dominicaner kledij met wit habijt, wit scapulier, zwarte open mantel en zwarte kap op de rug. Gemeenschappelijke attributen zijn een martelaarspalm en een rozenkrans of kruisbeeld. Voorgesteld als martelaar, staat hij op een brandstapel of wordt hij afgebeeld met twee palen. Hij heeft weleens een witte lelie en een kerkmodel (de kathedraal van Antwerpen) in de hand. Bij de voorstelling als missionaris houdt hij een schelp vast om de geknielde inboorlingen aan zijn voeten te dopen.

Ludovicus Florès werd zalig verklaard in 1867.

15 augustus: Tenhemelopneming van Maria

en zegening van de kroetwusj.

Op zaterdag 15 augustus vieren het hoogfeest van de Tenhemelopneming van Maria. De Bijbel spreekt niet direct over het feit of Maria wel of niet met haar lichaam in de hemel is opgenomen. Toch is het al vanaf het begin van de christenheid een gegeven geweest dat in de geloofsbeleving van mensen aanwezig was. Belangrijke mensen ten hemel laten opstijgen of laten opnemen als de afsluiting van hun mensengeschiedenis drukt zeer duidelijk uit dat deze persoon met heel zijn geschiedenis, ook zijn of haar lijfelijke geschiedenis, met heel het hebben en houden door God aanvaard is. Deze mens is in totaliteit één met God. Maria is met heel haar leven opgegaan in God. God heeft heel haar bestaan ten hemel opgenomen. Dat is het vaste geloof geweest van de Kerk, van de gelovigen. Dit geloofsgegeven werd op 1 november 1950 door paus Pius XlI tot dogma verklaard.

Een volksgebruik dat ook bij ons in ere wordt gehouden is de zegening van de kruiden. Dat deze kruiden op dit Mariafeest gewijd worden heeft te maken met het feit dat Maria aangeduid werd met namen uit de plantenwereld en dat in haar de bloem werd gezien die de gezegende vrucht van Jezus heeft voortgebracht.

Het doet goed om te merken dat dit gebruik -juist in onze technologische maatschappij- weer waardering krijgt.

Werd deze “kroetwusj” vroeger vooral gezien als bescherming tegen blikseminslag, vandaag de dag mogen we het zien als een teken van ons geloof dat God ons voor onheil wil beschermen en dat we Hem willen danken voor al het goeds dat de aarde voortbrengt.

De kroetwusj hoorde te zijn samengesteld uit twee graansoorten (tarwe en rogge), twee kruiden met geneeskundige werking (duizendblad en boerenwormkruid), twee kruiden tegen onheil (St. Jansriem en marjolein of alsem en koninginnekruid) en als zevende, het walnotenblad, omdat beweerd wordt dat in een notenboom de bliksem nooit inslaat.

Gaugericus van Cambrai-Arras/Kamerijk-Atrecht

(Gorik, Géry, Gury)

Feestdag: 11 augustus

Geboren rond 555 in Eposium, het huidige Carignan in de Franse Ardennen. Bisschop van Kamerijk-Atrecht. Omdat hij zich inspande voor de bevrijding van gevangenen tijdens de twisten tussen Childebert II en Chlotaar II, wordt hij dikwijls afgebeeld met een gevangene aan de voeten. Zijn bekendste attribuut is een draak, omdat hij de laatste haarden van afgoderij uit zijn bisdom bande. Hij heeft een mijter, een boek en een bisschopsstaf, en maakt met de rechterhand een zegenend gebaar – een verwijzing naar de legende die verteld dat hij eens de ketenen van een gevangene verbrak met een gebed. Zeldzamer is een leprapatiënt aan zijn voeten. Soms houdt een engel zijn bisschopsstaf vast terwijl hij geknield zit te bidden.

Gaugericus, rond 619 overleden in Kamerijk, is een van de schutspatronen van gevangenen en slaven.