Pasen Te Moelingen

Te Moelingen wenst de parochieraad elk jaar opnieuw de paastijd niet onopgemerkt voorbij te laten gaan. Na de viering van Witte Donderdag en de kruisweg op Goede Vrijdag, waarbij de hulp van enkele leken ingeroepen werd, wilde de parochieraad paaszondag en -maandag met de nodige luister laten plaatsvinden.
Tijdens de mis van paaszondag bracht het zangkoor Mulingia de mis van dirigent Guy Paggen ten gehore. Nadat Guy in het verleden al een mis voor de kerstviering (Missa pro tempere Adventus et Nativitatis) gecomponeerd had, werd dit nu de “première” van zijn tweede mis (Missa in f). Toen pastoor Stassen dit aan het einde van de viering zei, klonk er een welgemeend applaus van de talrijke aanwezigen.
Bij het begin van de mis bracht pastoor Stassen het licht binnen via de paaskaars. Jezus Christus is, na het lijden en de dood, door zijn verrijzenis de brenger van licht en nieuw leven; wij worden als het ware opnieuw geboren met Pasen en dat betekent dat we ons leven een nieuwe inhoud kunnen geven. In de loop van de misviering werd ook het doopwater gezegend.
De pastoor dankte iedereen na afloop voor de aanwezigheid en het meevieren. Ook de mensen die de kerk gepoetst en versierd hadden kregen een pluimpje.

Paasmaandag stond traditioneel in het teken van de kleintjes. De viering werd muzikaal vormgegeven door ‘t Juweeltje, geleid door Jean Duijsens en Yolanda Daems. Bij het onzevader nodigde de pastoor alle kinderen in de kerk uit om samen met hem vooraan het gebed van Jezus te bidden. Daarna zegende hij hen allen apart. Voor de enige nieuwgeborene, die onlangs gedoopt werd, lag er een aandenken klaar vóór het altaar: een mooi schelpje, waarop Myrcel Duijsens de naam van de dopeling op een kunstzinnige manier had aangebracht. Na de viering konden de kleintjes eitjes rapen in de tuin van de school naast de kerk. Dankzij het schitterende zomerweer werd dit een waar festijn. Meer dan 30 kinderen gingen huiswaarts met een pakje lekkere eitjes.

Bezoek aan openluchttentoonstelling ”Caelum”

Namens het Dekenaat Vlijtingen-Voeren nodigen wij jullie op woensdag 8 mei 2019 uit voor een ”bezinnend” bezoek aan de openluchttentoonstelling ”Caelum” die vrij te bezoeken is rond de gebouwen van het pastoraal Centrum – Seminarie te Hasselt, Tulpinstraat 75.

Wij komen samen om  18.45 u op de parking van het Parochiaal Centrum te Vlijtingen ( Kloosterstraat 16, 3770 Vlijtingen ).

Zo kunnen wij ”carpoolen”.

Men kan zich ook rechtstreeks begeven naar het PCS te Kiewit, gelegen: tulpinstraat 75, 3500 Hasselt.

Gezamenlijk bezinningsmoment vanaf 19.30 uur.

Caelum (hemel) zijn monumentale gewassen kunstwerken op papier van het steeds veranderende spel van de wolken en een zoeken naar de diepere mystiek achter de zeven kruiswoorden.

Zo worden de getoonde schilderijen beelden van de als een zucht uitgesproken woorden van de stervende Christus aan het kruis. Een wolkenatlas van emoties van de man van smarten, overgeleverd aan pijn, angsten, verdriet en twijfel.

De beelden willen geen illustratie zijn van de Kruiswoorden, maar wel de gevoelens opwekken. Ze laten je even stilstaan bij het landschap van wolken, dat ons steeds omringt. Wolken tonen emoties, de landschappen zijn voor mij pure vormen van expressie, zegt kunstenaar Koen Lemmens.

Het is ook erg persoonlijk, vervolgt de kunstenaar, het zijn immers de beelden die ik zelf met Zijn woorden verbind. Toch kan dit voor iedereen anders zijn.

Beloken Pasen

Geen tijd heeft zich ooit zo aangesproken gevoeld door de idee van “gemeenschap” als wel de tijd die wij nu mogen beleven. De belangstelling voor het leven “in groep” grijpt sterk om zich heen. Wie ooit met groepsleven in aanraking mocht komen, wist zich doordrongen van de aantrekkingskracht en de bezieling die van dat leven uitgaan. Voorwaarden zijn nochtans: wederzijdse overtuiging en geloof van eenieder in de inspiratie die deze gemeenschap deed ontkiemen en naar verdere ontplooiing stuwt. Vanuit deze praktijk kwam men tot zogenaamde groepstechniek waarin drie complementaire elementen speciale aandacht vragen: luisterbereidheid: open staan naar de anderen toe, wederzijdse uitwisseling van ideeën en ervaringen, en de uitwerking van een gemeenschappelijke taak waarin aan iedereen de mogelijkheid wordt gelaten zich vrij te ontplooien.

Wij zijn hier samen omdat wij willen geloven in de verrezen Heer. Elke zondag is een verrijzenisviering, vooral dan de zondagen van de paastijd, die wij telkens opnieuw “paaszondagen” noemen. Het geloof stelt de mens in staat tot grote dingen; het geloof geeft ons leven zin en betekenis. Toch is het geloof zelf broos en breekbaar. Voortdurend moeten wij ons herbronnen en trachten om langs het getuigenis van andere mensen, vooral langs het levensgetuigenis van Jezus Christus, te groeien tot een dieper en meer beleefd geloof.

Wij zijn vandaag als de leerlingen, die, acht dagen na het paasfeest, de Heer in ons midden weten.

Zoals zij krijgen ook wij een zending: door het geloof te leven in zijn Naam.

God, wie in U gelooft, behoort reeds tot uw volk en ondervindt genade, de overvloed van uw liefde. Leer ons trouw blijven aan uw opdracht, wij die tot uw Naam gedoopt zijn. Bevestig ons in de vreugde van Pasen.

Een leeg graf

Pasen begint voor veel mensen allereerst in de natuur. Na een winter, waar geen einde aan leek te komen, doet Pasen denken aan een tapijt krokussen en een aangename ochtendzon, zoals op Palmzondag. Overal zie je lammeren en narcissen. Zo begint het, maar al gauw komen de grote verhalen erbij. Over God die mededogen voelde toen Hij de klacht van zijn volk had gehoord en het bevrijdde uit de dodelijke slavernij in Egypte met de wonderlijke doortocht door de Rode Zee.

Dat horen we in de Paasnacht. Dan is er het verhaal van het lege graf, het kernpunt van ons geloof. Zelfs de mensen die dichtbij Jezus stonden en de laatste dagen met het Laatste Avondmaal, het verraad, de kruisdood en de graflegging hadden meegemaakt, hadden destijds moeite met dat lege graf. Maria Magdalena herkent haar Heer niet op die vroege paasmorgen. Ze denkt dat het de tuinman is. Ze denkt dat ze de dode Jezus op een andere plaats hebben gelegd.

Sommigen noemen het allemaal beuzelpraat.

Ook mensen van nu hebben moeite met het geloof in de verrijzenis. Als je met mensen praat over het hiernamaals, dan zijn er nogal wat die zeggen: “Nou ja, ik hoop het, we zullen wel zien. En er is nog nooit iemand teruggekeerd om er iets over te vertellen”.

Als we met Pasen naar de kerk gaan, dan is het te hopen dat we proberen te zeggen, echt gemeend: “Ik geloof in de verrijzenis van het lichaam.” Hoe dat concreet zal zijn, daar weten we weinig van. We weten dat de apostel Paulus zei dat het mooi zal zijn: geen oog heeft het ooit gezien, geen oor heeft het ooit gehoord, en in geen mensenhart is opgekomen, wat God bereid heeft voor hen die Hem liefhebben.

In de Goede Week werden door de bisschop in de kathedraal te Hasselt de heilige Oliën gewijd. Het zijn er drie: voor de doopkinderen, de vormelingen en de zieken. Ze wijzen op de kracht van God zelf voor gelovige mensen, klein en groot, jong en oud, gezond of ziek, allen geborgen in Gods liefdevolle hand, ook over de dood heen. Het is een genade als je dit kunt geloven.

Echte grensbewoners kunnen dingen soms heel plastisch en volks zeggen. Zo las ik in de mailbrief van ‘Mithuma’ (www.pimma.nl), dat een 84 jarig pater Jezuïet, geboren en getogen in Maastricht zei: “Veer, aw lui, ruke nao de sjöp én nao de paasbalsem” (Wij oude mensen ruiken naar de spade en naar de paasbalsem).

Heel wat plechtiger zegt psalm 117: “De Heer heeft met krachtige hand ingegrepen. De hand van de Heer heeft mij opgetild. Ik zal niet sterven, maar leven! “

Zalig Pasen.

Bestemming Pasen

“Met Kerstmis zitten de kerken bomvol. Dan is de kerk extra mooi versierd, de koren zetten hun beste beentje voor en er heerst een feestelijke stemming. Toch verschilt de liturgie van de Kersttijd niet wezenlijk van wat er iedere zondag gebeurt. In de Goede Week is dat anders. Dan bieden de vieringen de meest indrukwekkende liturgie van de Rooms Katholieke Kerk. We volgen de Lijdensweek van Jezus Christus: van Zijn intocht in Jeruzalem tot het Laatste Avondmaal, van Zijn dood aan het Kruis tot Zijn Verrijzenis. Wie de Goede Week meemaakt, wordt geraakt en getroffen.

De Goede Week is de laatste week van de veertigdaagse vastentijd. De bijzondere gebruiken van de vastentijd -extra aandacht voor gebed, vasten, onthouding en het geven van aalmoezen maken duidelijk dat het geen gewone tijd is. Het is een tijd van bekering. Christus zelf roept ons op tot bekering: dat wij ons vrijmaken van de zonde. Dat hoeven we niet op eigen kracht te doen; God helpt.”

Palmzondag

Niet zij die door geweld en tirannie de geschiedenis hebben getekend zijn onze grootste mannen, maar wel zij die een voorgevoel hadden van de meest authentieke betrachtingen der volkeren waarmee zij zich verbonden wisten. Meestal miskent, vervolgd en verworpen, putten zij kracht om vol te houden door het lot der armste te delen. Pas na hun dood komt de geschiedenis ertoe in deze bestrijders van het geweld echte overwinnaars te zien.

De Goede Week vangt aan met een feestelijke dag: Palmzondag. Het is niet de éérste bedoeling van de liturgie dat wij vandaag herinnerd worden aan de triomfantelijke intocht van Jezus in Jeruzalem.

Vandaag willen wij publiek en op een feestelijke manier de Heer vieren als Koning, Hem die op een koninklijke wijze zijn lijden en zijn dood ondergaat uit liefde voor ons, Hem die gestorven is door de haat van de mensen, opdat de mensen zouden leven door zijn liefde.

Dankbare wederliefde van onze kant moet het antwoord zijn aan deze Koning, die ons aller Dienaar wilde worden.

Heer, onze God, wij zijn hier samengekomen om U de hulde van onze dienstbaarheid aan te bieden. Laat ons nu in blijdschap en vreugde Christus tegemoet gaan. Dan zullen wij met vertrouwen naar Hem uitzien bij zijn wederkomst, wanneer Hij oordeelt over goed en kwaad.