Buitengewone Missiemaand 2019 – Gedoopt en gezonden!

Buitengewone missiemaand op vraag van paus Franciscus
Paus Franciscus riep de wereldkerk op een “buitengewone missiemaand” te organiseren in oktober 2019. Hij wil zo meer bewustwording wekken voor de missionaire zending van onze Kerk én van ons allemaal. Die zending bestaat uit getuigende leerlingen van Jezus worden. Ze schemert daarom door in alles wat de zeggen, doen, geloven. Missie is geen taak op zich, het is het hart van onze Kerk.
Paus Franciscus koos “gedoopt en gezonden” als thema voor de komende oktobermaand. Iedere gedoopte is gezonden om de Blijde Boodschap te verkondigen. Men hoeft daarvoor niet naar de andere kant van de wereld trekken. Authentiek getuigen van God kan ook vlakbij, in je eigen omgeving. Ook daar zijn veel mensen die de bevrijdende boodschap van Christus niet (meer) kennen.

Vier centrale thema’s
We kunnen onze zending (her)ontdekken en nieuw leven geven door terug te keren naar de bron.
Vier centrale thema’s helpen ons daarbij.
(1) Christus ontmoeten in gebed, Bijbel, stilte, natuur …
(2) Verhalen van inspirerende figuren zoals heiligen en missionarissen.
(3) Inspiratie uit de Bijbel, catechese en spiritualiteit om ons geloof te (her)ontdekken en te voeden.
(4) Projecten van levendige kerkgemeenschappen die het opnemen voor de meest kwetsbaren en werken aan een warme Kerk.

Internationale campagne
Omdat deze boodschap natuurlijk de hele wereldkerk aangaat, zal Missio voor het eerst in elk land ter wereld campagne voeren onder dezelfde slogan: gedoopt en gezonden. Vanuit het doopsel worden we immers missionaire leerling. Een universeel campagnegebed onderstreept die gemeenschappelijke dimensie.

Campagneland Venezuela
We richten onze blik in België ook op Venezuela. Omdat hier duidelijk is hoe de Kerk zich in woord en daad inzet voor het evangelie, te midden van een diepe crisis. Venezuela veranderde van welvarend en enigszins stabiel land naar een onstabiel land, waar armoede voor velen troef was. Een politieke crisis en oliecrisis liggen aan de basis. Velen ontvluchtten het land al, op zoek naar heil elders. Anderen blijven ter plekke. De Kerk staat hen bij.

MISSIE IS EEN WERKWOORD – CHRISTUS ONTMOETEN

Ons verhaal begint natuurlijk met een persoonlijke ontmoeting met Jezus. Dat kan op vele manieren gebeuren.

Bijvoorbeeld iemand die je over Hem vertelt, waardoor je eindelijk een naam vindt voor de liefde die je altijd voelde in je hart.

Of een plotse ervaring in de natuur, in gebed, in de stilte.

In een daad van naastenliefde, gesteld vanuit het voorbeeld van Christus.

Ook na die eerste ontmoeting blijven we op zoek gaan naar Jezus: in gebed, in de eucharistie, in de Bijbel.

Christus is als een bron waaraan we ons steeds opnieuw voeden. Door Hem worden we elke keer opnieuw uitgezonden als leerling, als apostel, als missionaris.

We moeten immers werk blijven maken van onze missionaire zending. Nog steeds zijn er mensen die Jezus en de Blijde Boodschap niet kennen … of alweer vergeten zijn. We denken daarbij niet enkel aan verre gebieden, maar ook aan onze eigen streken. Als blije, energieke gelovigen kunnen we onze Kerk laten groeien door aantrekkingskracht. Dat kan door Christus te leren kennen en Hem door te geven, te getuigen van geloof, nieuwe manieren te vinden om over ons geloof te spreken en solidair te zijn met de meest kwetsbaren.

Oktober: rozenkransmaand

Meer en meer is de rozenkrans onbekend en in onbruik geraakt. Bejaarden en hoogbejaarden hebben nog een rozenkrans op zak. Als kind hebben zij bij avond het rozenhoedje in de huiskamer gebeden met de andere huisgenoten, rond de Leuvense stoof. Er was toen nog geen sprake van televisie en computer. Het was een heel andere tijd waarover zij nog vele anekdoten vertellen bij gelegenheid van een huisbezoek

Met de paternoster in de hand werd de rozenkrans of het rozenhoedje gebeden. Bij hun plechtige communie kregen zij een paternoster naast andere religieuze attributen: een missaal, een wijwatervaatje voor de slaapkamer, een beeldje van hun patroonheilige. Toen – soms nu nog – werden overlevenden opgebaard met een paternoster in hun handen. Het is nu alsof een rozenkrans, rozenhoedje, paternoster uit een vreemde wereld komen.

De rozenkrans is ontstaan uit zeer verschillende religieuze gebedspraktijken. Zo hadden oude Egyptische kluizenaars het herhalend gebed met kralen in de hand. In ander godsdiensten treft men deze wijze van bidden aan zoals hindoeïsme, boeddhisme en islam.

De dominicanerpaus Pius V heeft deze gebedswijze een bijzondere aanbeveling gegeven in 1569. Zijn opvolger Gregorius XIII voerde het rozenkransgebed in op 1 april 1573. In de 16e en 17e eeuw werd de rozenkrans verspreid over heel Europa en in de missiegebieden van toen. De rozenkrans werd aanbevolen als gebed in parochies, in huisgezinnen en als privé gebed.

Paus Leo XIII heeft de maand oktober uitgeroepen als rozenkransmaand met het feest van O.-L.-Vrouw van de rozenkrans op de eerste zondag van deze maand. Dit jaar vieren we deze feestdag op donderdag 7 oktober. Hij ordonneerde dat het rozenhoedje in oktober in de kerken zou gebeden worden: ‘s morgens gedurende de mis; als het ‘s avonds geschiedde moest het Allerheiligste worden uitgesteld. Dit werd afgeschaft op 3 september 1953.

Uit de bloeitijd van de rozenkrans vind je ook in vele kerken glasramen die de 15 mysteries voorstellen.

Laten we de mooie en rijke traditie van het bidden van de rozenkrans ook in onze tijd in ere houden.
In verschillende kerken in ons dekenaat zal voorafgaand aan de eucharistie in de maand oktober de rozenkrans worden gebeden.