1e zondag advent A

In de komende adventsweken willen we onze hoop en verwachting laten leiden door Jezus’ reactie op de vraag van Johannes de Doper: “Zijt Gij het, Heer, of hebben wij een ander te verwachten?”.

In zijn antwoord grijpt Jezus terug naar de profetie van Jesaja: “Ga aan Johannes zeggen wat gij hoort en ziet:

blinden zien en lammen lopen, melaatsen genezen en doven horen, doden staan op en aan armen wordt de Blijde Boodschap verkondigd.”

Bij dit visioen willen wij ons graag aansluiten. Ook wij willen ‘gaandeweg’ opnieuw leren ‘zien’ en ‘horen’. Ook wij willen nieuwe wegen leren gaan, wegen van hoop en van bevrijding. Vandaag, aan het begin van de advent, willen we alvast opnieuw leren ‘zien’. We willen de blinde vlekken uit ons leven bannen. We willen zien waar het echt op aan komt. Wij hopen op en verwachten nieuw licht voor onze ogen.

Aansteken van de adventskaars

Advent:

aan de horizon – nog vier weken ver – daagt Kerstmis op,

de geboortedag van Hem die hoop en toekomst aanreikt,

die licht brengt in onze duisternis.

Als teken van die komende hoop

steken wij licht aan: de eerste kaars van onze adventskrans.

Bezinning

Advent: tijd om wakker te worden!

Open ogen voor het ongeziene lijden van vergeten mensen.

Helderheid van geest

die het spel van ieder-voor-zich doorbreekt.

Open oren voor de vraag achter de woorden,

voor het roepen dat gesmoord,

voor het nieuws dat verzwegen wordt.

Open oog en oor voor de tekenen van hoop

die ontluiken als groene twijgen in volle winter:

stappen naar vrede,

inzet die gratis is,

het groeien van verbondenheid,

het niet meer zwijgen van kleine mensen.

Open hart voor de Stem

die vanuit mensen en structuren

diep in ons blijft roepen

tot wij opstaan

en een keuze maken tot ommekeer naar God en de mensen toe.

Advent: wakker worden

en opstaan met kracht in je hart en je handen.

Vier weken de tijd

om je te oefenen in

mens-worden.

(www.dominicanenschildebergen.be)

Advent is wachten

Advent is wachten. Wachten en verlangen

totdat het eindelijk gebeuren gaat

wat werd voorspeld in de profetenzangen;

wachten, tot God het woord vervult in daad.

Advent is luist’ren. Luist’ren en verlangen

totdat de hemel lichtend opengaat

en je omspoeld wordt door de eng’lenzangen;

luist’ren, totdat je hart méézingen gaat.

Advent is komen. Komen met verlangen

naar Bethlehem, waar God vlak bij ons staat

en onze mond vervult met nieuwe zangen

en waar geloof verandert in de daad.

Advent is bidden. Bidden vol verlangen

opdat Gods rijk van vrede komen gaat;

en Hij ons op de nieuwe aarde zal ontvangen

waar ons verlangen in aanbidding overgaat.

Kom als een vuur, dat ons verzengt,

kom als een zon in onze nacht,

kom als een Vorst die vrede brengt,

kom Jezus, in mijn hart dat wacht!

Hoogfeest van Christus, Koning van het Heelal

Op de laatste zondag van dit kerkelijk jaar, waarin met name de evangelist Lukas aan het woord is geweest (het C- jaar) wordt de kruisdood van Jezus beschreven. De vier evangelisten beschrijven die kruisdood op vergelijkbare wijze, maar ieder met zijn eigen accenten. Mattheus, Marcus, Lukas en Johannes vermelden dat op het kruis van Jezus een bord bevestigd werd met de reden van zijn terechtstelling. “Dit is de koning der joden”, stond er volgens Lukas op, in Hebreeuws, Grieks en Latijn.

De bekende letters INRI worden ons aangereikt uit het evangelie volgens Johannes, dat als tekst op het bord noemt: “Jezus, de Nazareeër, koning van de Joden”.
Het evangelie van aanstaande zondag begint met deze constatering: “Het volk stond toe te kijken”. Deze beschrijving heeft vooral middeleeuwse schilders er toe aangezet om de kruisiging van Jezus met al dat volk erom heen groots uit de beelden. De gezichtsuitdrukking en de lichaamstaal van de omstaanders spreken voor zich. Al die toeschouwers dagen ons uit met de vraag: Wie ben jij hier in dit tafereel? Sta jij ook toe te kijken als een ramptoerist?

“Het volk stond toe te kijken”. Een pijnlijke zin, want ze keken toe terwijl Jezus gedood werd.
Het toekijken krijgt iets van toe-laten, toe-staan.
Ook wij zijn toeschouwers, kijkend -via de media- hoe mensen worden vermoord, steden gebombardeerd en vluchtelingen met hun schamele bezittingen onderweg zijn. Wij kunnen ons bij dat toekijken beschaamd voelen. Moeten we niet wat doen? Maar wat dan? We staan zo machteloos.

In Jezus krijgen we een kans dat te keren: de gekruisigde Jezus erkennen wij als onze koning op het einde van het kerkelijk jaar als de woorden en daden van Jezus, zijn leven, lijden en dood herdacht zijn op de hoogfeesten van Kerstmis, Pasen en Pinksteren en op al die gewone zondagen van het liturgisch jaar, dat de volgende week weer opnieuw begint met de Advent.
Hij is de koning van alle vervolgden, alle hongerenden, van alle mensen die een kruis dragen. Deze koning eren we als de apotheose van het afgelopen kerkelijke jaar. We willen niet toekijken, maar volgen.

Collecte tijdens het weekend van 16 en 17 november: opleiding van priesters, diakens en leken

De vorming van priesters, diakens en leken is van levensbelang voor de toekomst van de Kerk. Een priesteropleiding in ons bisdom Hasselt duurt zeven jaar (vijf jaar studie en twee jaar stage).

Steeds belangrijker wordt de opleiding, vorming en begeleiding van diakens, parochieassistenten, pastorale animatoren, catechisten, gebedsleid(st)ers en vele andere geëngageerde christenen. Wij mogen blij zijn dat heel wat mensen in de afgelopen jaren betrokken zijn geweest bij diverse vormingsactiviteiten. Hoewel vaak een bijdrage wordt gevraagd van de deelnemers, is deze onvoldoende om alle kosten te kunnen betalen.

Daarom wordt beroep gedaan op ieders milde bijdrage. Om de geloofsgemeenschappen te ondersteunen en te begeleiden zijn mensen en middelen noodzakelijk. Dit is een bisschoppelijke collecte, bestemd voor de opleiding en vorming in ons eigen bisdom.