Corona maatregelen: MAXIMAAL 40 personen

Maximaal 40 personen bij religieuze ceremonies, begrafenissen en huwelijken. Vanaf donderdag 29 oktober 2020 voor onbepaalde tijd.

In gevolge de dramatische cijfers i.v.m. het oprukkende coronavirus zijn onze regeringen tot deze beslissing gekomen.

40 is het absolute maximum, in kleinere kerken was het reeds minder en dat blijft zo.

En niet vergeten: Mondmaskerplicht bij IEDER kerkbezoek en iedere viering voor IEDEREEN.

Dank voor uw begrip en medewerking.

Mondmaskerplicht op de kerkhoven

Opgelet! Met Allerheiligen en Allerzielen geldt een mondmaskerplicht op de kerkhoven.

Gelieve eraan te denken uw mondmasker mee te nemen wanneer uw het graf van uw dierbaren gaat bezoeken.

Aanstelling van de deken van het nieuwe dekenaat Tongeren

Een nieuwe deken, een nieuw dekenaat

Op zondag 25 oktober wordt huidig deken van Bilzen Eric Reynders aangesteld als deken van het dekenaat Tongeren. In een vorig nummer van Kerk en Leven werd al uitgebreid toegelicht dat de voormalige dekenaten Bilzen, Vlijtingen-Voeren en Tongeren samengevoegd worden tot een nieuw dekenaat dat als zetel Tongeren heeft. Die samenvoeging ging reeds in op 1 september jl. en intussen wordt op vele fronten hard gewerkt om elkaar te leren kennen en om de dekenale werking vorm te geven. Het spreekt vanzelf dat de negen pastorale eenheden en federaties van het dekenaat hierin een belangrijke rol zullen spelen, ieder met zijn eigenheid, maar ook strevend naar onderlinge afstemming op elkaar en verbondenheid.

Een vreugdevolle maar besloten “corona-veilige” viering

De aanstelling van een pastoor-deken is niet zomaar een administratieve formaliteit. Uiteraard is er de beslissing van de bisschop om aan iemand deze verantwoordelijkheid toe te vertrouwen. Naar goede gewoonte wordt deze aanstelling echter ook tot uitdrukking gebracht in een vreugdevolle viering, waaraan de geloofsgemeenschap zo talrijk mogelijk deelneemt. Ons verhaal, beste lezer, is op dat vlak eentonig: omwille van de corona-pandemie kunnen slechts 200 personen aan deze viering in de Basiliek van Tongeren deelnemen. Om ervoor te zorgen dat het hele nieuwe dekenaat betrokken is, wordt het een besloten viering waarop, naast de familie en vrienden van de deken, vertegenwoordigers uit de negen pastorale eenheden en federaties persoonlijk uitgenodigd worden: priesters, diakens, parochieassistenten, leden van de teams en vertegenwoordigers van officiële instanties.

Bijzondere rituelen

De aanstelling van een pastoor-deken is een viering met heel wat bijzondere rituelen. Onze bisschop gaat daarin voor. Na het welkom wordt de benoemingsbrief voorgelezen en wordt aan de nieuwe deken gevraagd om herder te zijn in het spoor van Jezus, de goede Herder. Dan volgt de officiële overhandiging van de sleutels van de basiliek, die ook de dekenale kerk is en doet de deken de klokken luiden. Verder wordt de deken aangesteld tot verkondiger van het woord, waarbij hem het evangelieboek wordt overhandigd. Tenslotte wordt hij aangesteld tot voorganger in gebed en viering en bedienaar van de sacramenten.

We heten onze nieuwe deken Eric via deze weg van harte welkom, wensen hem veel geluk en vreugde met zijn nieuwe opdracht en verzekeren hem van de steun van iedereen die in dit nieuwe dekenaat een verantwoordelijkheid draagt.

Een nieuw hoofdstuk voor ons nieuw dekenaat

EENHEID in VERSCHEIDENHEID

In ons bisdom Hasselt fusioneren dekenaten tot grotere gehelen. Alles is volop in beweging. En die toekomst daagt ons uit tot nieuwe kracht.

Ook de dekenaten Bilzen, Vlijtingen-Voeren en Tongeren zijn volop in beweging naar één groot dekenaat. Nu Rik Palmans ere-deken is van Tongeren, wordt de nieuwe deken Eric Reynders meteen ook deken van het nieuwe en grotere ‘Dekenaat Tongeren’.

Een nieuwe samenwerking vanuit ieders eigenhead is de grote uitdaging die vóór ons ligt.
Waarbij ieders verleden en eigenheid een positieve invloed mag hebben en gericht is op ‘samen’ bouwen aan een nieuwe gezamenlijke toekomst.

Totaal onverwacht bracht het mooie Mariabeeld ‘Maria Oorzaak Onzer Blijdschap’ uit 1479, dat in de dekenale kerk en basiliek van Tongeren staat, ons een symbool aan dat ons oproept om SAMEN dat nieuwe dekenaat te vormen en te laten groeien tot de DRUIVENTROS die Maria in haar hand draagt.

Een druiventros vol symboliek

De druiventros vormt één geheel, maar in verscheidenheid.
Elke druif apart kan je zien als symbool voor elk van de 64 parochies van ons nieuwe dekenaat, maar ook voor elke gelovige.
Geen enkele druif in een tros is identiek. Elke druif is anders van kleur, dikte, vorm.
Diversiteit dus, net zoals parochies, kerken, mensen verschillend zijn.
En in een druiventros is elke druif apart ook verbonden met alle andere druiven. Een mooi symbool van ‘samenwerking’ en verbinding met elkaar. Waarin we vreugde en zorg delen en bouwen aan een rechtvaardige wereld voor iedereen.
Elke druif hangt met ’n fijn stengeltje vast aan een dikkere stengel. En de ganse tros hangt met een stevige stengel vast aan de druivelaar: God.
En hoe mooi ook wordt de ganse druiventros door de frèle rechterhand van Maria beschermend omvat en gedragen… In de hand van Maria weten wij ons geborgen.
Als Moeder van Gods Zoon, tevens ook onze Moeder.
Aan de ‘Oorzaak Onzer Blijdschap’ vertrouwen wij graag dit nieuwe dekenaat toe.

Op 18 oktober vieren we van harte Missiezondag

Deze collecte zal gehouden worden op zaterdag 17 en zondag 18 oktober 2020.

Samen met de hele wereldkerk vieren we op 18 oktober 2020 Missiezondag. Onze verbondenheid binnen de wereldkerk staat dan centraal, maar ook de zending die we allemaal hebben. Elke gelovige is immers door Christus zelf gezonden naar andere mensen, veraf en dichtbij.

Dit jaar leggen we de nadruk op de vreugde die daarvan uitgaat. Gesterkt door Christus’ aanwezigheid zijn we immers geroepen tot hoopvolle relaties om alle obstakels te overwinnen. We geven voorrang aan het positieve: liefde, geluk, hoop, vergeving.

Dat probeert men ook in Liberia, het land dat Missio dit jaar in de kijker zet tijdens de missiemaand en in het bijzonder op Missiezondag. Het land herstelt langzaam van een burgerconflict, maar de weg naar vrede en verzoening is nog lang. Het land heeft ook onze hulp nodig, niet in het minst voor de zorg voor duizenden weeskinderen. Daarom gaat de collecte van de kerkdiensten voor Missiezondag naar verschillende weeshuizen in het Liberiaanse bisdom Gbarnga. Denk aan hen wanneer je je bijdrage in het offerblok deponeert, bij gebrek aan fysieke omhaling door het nieuwe coronavirus.

PROJECT 

Een Kerk die zich wilt inzetten voor de meest kwetsbaren van de samenleving, kan niet anders dan bijzondere aandacht hebben voor kinderen. Niet enkel is hun situatie vandaag vaak precair, het heden bepaalt ook meteen welke toekomst zij hebben. Voor kinderen die niet kunnen rekenen op hun ouders, is de situatie des te dringender.
Liberia telt heel wat van die kinderen zonder ouders. Enerzijds omdat ze in de steek gelaten werden, anderzijds omdat hun ouders overladen zijn. Daarvoor is niet enkel het burgerconflict (1989-2003) verantwoordelijk. Ook verschillende gezondheidscrisissen eisten hun tol, de ebolacrisis (2014-2015) voorop.

Het bisdom Gbarnga ligt in het centrum van Liberia en telt vandaag zo’n 1,4 miljoen inwoners. Het ebolavirus sloeg hier hard toe. Het decimeerde zelfs sommige families, waardoor veel kinderen zonder ouders of naaste familie achterbleven. De weeshuizen in het bisdom zitten dan ook overvol.

Dagelijkse behoeftes  Het bisdom heeft er daarom voor gekozen acht van die weeshuizen te steunen. Op veel overheidssteun moeten de weeshuizen niet rekenen. De lokale bevolking doet haar best om ook bij te dragen, maar worstelt zelf om elke dag te overleven. De bevolking bestaat voornamelijk uit hard werkende landbouwers, maar wordt momenteel getroffen door een zware economische crisis. In de eerste plaats helpt het bisdom te voorzien in dagelijkse behoeftes: voeding, kleding, medische zorg, school.
Maar een warm nest is net zo belangrijk. We stellen immers vast dat de weeskinderen kampen met heel wat psychische problemen. Overlevingsschuld bijvoorbeeld, maar ook een gebrek aan eigenwaarde. Door het ontbreken van een familie weten de kinderen niet wie ze zijn, welke plaats ze kunnen verwerven in de samenleving. Ze voelen zich alleen, ze twijfelen of ze wel een toekomst hebben. De weeshuizen die steun krijgen van het bisdom Gbarnga, zetten daarom extra in op psychosociale begeleiding.

Kerstmis en Pasen

Tijdens de Kerst- en Paastijd krijgt die begeleiding een extra feestelijk en familiaal karakter. Tientallen vrijwilligers zetten zich dan in voor de organisatie van een warm feest. Mét geschenkjes, want daar heeft elk kind af en toe recht op.

Steun hen: Met 85 euro help je één kind een jaar lang!
Stort je bijdrage op BE19 0000 0421 1012 met de mededeling ‘Weeskinderen Liberia’. Bedankt!

Rouwen bij een Verlies

Afscheid nemen doet pijn

Afscheid nemen van een dierbare doet pijn en verdriet. Dat verdriet delen kan bevrijdend zijn. Ook dit jaar organiseert CCV Hasselt verschillende lotgenotengroepen voor mensen in rouw. De lotgenotengroep wil een luisterend oor en ondersteuning bieden na het verlies van een partner, familielid, vriend(in), collega of kennis. Speciale aandacht gaat uit naar wie onder moeilijke omstandigheden tijdens de coronacrisis afscheid heeft moeten nemen van een dierbare. De samenkomsten betekenen een veilige omgeving waarin eenieder gevoelens en gedachten kan delen. Tegelijk bieden de begeleiders ook de nodige inzichten over wat rouwen in zijn verscheidenheid kan inhouden.

Wat mag je verwachten in een lotgenotengroep?

1. Herkenning en erkenning
   Wanneer mensen getroffen worden door verlies, vinden ze in hun omgeving niet altijd erkenning voor hun pijn en verdriet. Hoewel de meeste mensen het goed bedoelen, voelen rouwenden zich vaak onbegrepen. Tijd heelt ook lang niet alle wonden. Het verdriet blijft dikwijls langer hangen dan ‘men’ maatschappelijk aanvaardt. Al te vlug wordt verwacht dat je weer meedraait in het gewone leven. In lotgenotengroepen ontdekken mensen dat ze er niet alleen voor staan. Ze vinden herkenning in kwetsbare medemensen. Maskers mogen afvallen. En daardoor ervaren ze ook erkenning voor de pijn die ze voelen en de warboel aan emoties die zich innerlijk afspeelt.
   “Ik zocht troost bij vrienden, maar zij wisten niet altijd hoe ze met mijn verhalen moesten omgaan.
   Lotgenoten weten dat wel.”
2. Met mensen op weg
   Rouwende mensen komen vaak terecht in een vertraagde tijd waarin alles onwezenlijk lijkt. En toch moet je verder. Iedereen rouwt op zijn/haar eigen manier en tempo. Ervaren dat dit normaal is, is vaak een grote stap in de goede richting. Mogen zijn wie je op dat moment ook slechts kan zijn, dat gaf me iedere keer weer dat broodnodige schouderklopje. Voor begeleiders is het dan ook belangrijk om mensen te ondersteunen op de plek waar ze op dat moment staan. Rouwbegeleiders zijn tochtgenoten: ze geven geen onnodige duwtjes in de rug, kijken niet te vlug vooruit en deinzen er ook niet voor terug om even stil te blijven staan.
   Met mensen mee op weg gaan, betekent ook dat er respect is voor ieders geloofsbeleving en levensopvatting. Elke ontmoeting is een verrijking. Hoewel CCV een christelijk geïnspireerde organisatie is, staat ons aanbod open voor iedereen. Een andere levensbeschouwing hoeft zeker geen hindernis te zijn om de stap naar een lotgenotengroep te wagen.
3. Kwetsbare hoop
   Alleen al het delen van je verhaal met mensen die gelijkaardige gevoelens doormaken, kan voor een groot stuk bevrijdend zijn. Een veilige ruimte waarin je alles kan en mag ter sprake brengen, verlost mensen van het gevoel abnormaal te zijn. Bovendien ervaren veel rouwenden een barrière tussen henzelf en hun omgeving waardoor contact vaak moeilijk blijkt. Mensen ontmoeten waarbij die afstand verkleint, is op dergelijke momenten heel betekenisvol. Vele mensen vinden hernieuwde levenskracht in contact met lotgenoten. Het leven wordt weer wat draaglijker omdat tochtgenoten de last helpen dragen en verdragen. Rouwenden ontdekken hier ook dat ze iets kunnen betekenen voor lotgenoten. Niet langer degene zijn waarvoor gezorgd moet worden, maar zelf mogen zorgen voor anderen is een vaak ondergewaardeerde bron van zingeving.

Lotgenotengroep voor partnerverlies in Tongeren
In het parochiecentrum in Tongeren start eind oktober een lotgenotengroep voor mensen die hun partner verloren hebben. Deze avonden (6) gaan door op donderdag 29/10, 12/11, 26/11, 10/12, 7/1 en 21/1 telkens van 19 uur tot 22 uur. De begeleiders van deze groep zijn diaken Paul Gielen (0479/54.22.81)  en Lia Peumans (0486/74.44.89).

Wenst u meer info of in te schrijven dan kan u terecht bij:
CCV Hasselt, Liesbeth Corvers, 011 24 90 73, liesbeth.corvers@ccv.be.
De kostprijs voor de 6 sessies bedraagt € 60.