Kinderzegen

Traditiegetrouw wordt rond het feest van Lichtmis in onze federatie de jaarlijks kinderzegen georganiseerd.

Helaas kan deze dit jaar niet doorgaan omwille van de beperkingen die de coronaepidemie ons oplegt.

We blijven bidden voor onze kinderen en jongeren en hopen deze traditie volgend jaar weer op te mogen nemen.

Overlijden Amélie Halleux

Op zaterdag 16 januari 2021 overleed Amélie Halleux, de moeder van E.H. Jef Lemmens, op de gezegende leeftijd van 100 jaar. We bieden aan E.H. Jef Lemmens en zijn familie onze christelijke deelneming aan.

“Een moeder sterft altijd te vroeg al wordt zij nog zo oud

Je bidt dat God haar sparen zal omdat je van haar houdt

Maar eens dan komt de dag dat je haar moet laten gaan

Je verstand zegt dat het goed is maar in je ogen blinkt een traan.”

Openstelling kerk van Kanne

Overdag kunt u terecht in het portaal van de kerk van Kanne voor een klein gebed of een momentje van bezinning.

Altijd welkom.

Schenk Mij …

God,
ik had graag een nieuw hoofd…
Met dit hier ben ik al zo dikwijls
tegen de muur gelopen.
Ik heb het – in moeilijke momenten –
al te vaak laten hangen.
‘k Ben het zelfs een paar keer verloren…

Schenk mij ook nieuwe ogen…
Ik verlies zo vaak het belangrijkste uit het oog
en ‘k zie de mensen en de dingen
overwegend zwart-grijs.
‘k Zou ze graag weer in kleur zien…

Misschien hebt u ook een nieuwe neus…
Deze die ik gebruik,
heb ik al voor zoveel mensen opgehaald.
‘k Steek hem overal in
en ‘k heb mijn neus al dikwijls voorbijgepraat…

Een andere tong kan ik ook gebruiken…
Ze is zo scherp geworden en zo lang.
soms is ze vuil.
‘k Spreekt nu en dan ook met een dubbele tong…

Hebt u ook een paar nieuwe oren?
‘k Zou zo graag eens
op mijn twee oren willen slapen,
maar…
‘k zit tot over mijn oren in de zorgen.
Mijn ene oor tuit van al de kritiek,
van al dat geroddel…
mijn ander oor lijkt doof,
het hoort zo weinig goeds, zo weinig vrolijks.

En mijn tanden…
‘k Heb er al zo dikwijls moeten op bijten.
‘k Heb ze al zo vaak laten zien.
Soms staat er te veel haar op,
soms te weinig.
Geef me –als het kan – een nieuw gebit.

De laatste tijd zet ik zo’n grote mond op…
Een mond die spreekt als hij zwijgen moet
en zwijgt als hij spreken moet.
Een mond die het zingen verleerd heeft
en het fluiten,
die veel te ernstig is voor gekke snuiten.
Geef mij er een van kleiner formaat,
een waarmee ik glimlachen kan
naar de mensen en de dingen.

En dan… Als ik een klein toemaatje
mag vragen…
Zorg dan ook nog
voor een paar nieuwe ellenbogen.
‘k Heb er zo mee gewerkt
dat ze versleten zijn.

Olga

Ingezonden door Marie Louise Dieu PE Jacobus Tongeren

Driekoningen: Openbaring des Heren

Beste mensen, bij het begin van het nieuwe jaar wensen we u vrede in je hart, vrede in je huis, vrede overal waar je komt. Want wat is er mooier bij het begin van een nieuw jaar dan elkaar de vrede van het Kerstekind toe te wensen, zeker na een zo moeilijk jaar 2020. Vrede die ook de Wijzen uit het Oosten vonden bij het Kind dat ter wereld kwam om te getuigen van de liefde.

Vandaag, Driekoningen, feest van de Openbaring, gedenken wij dat Jezus zich ook laat vinden door rijken en verstandigen, en door vreemden.
Niet alleen zijn eigen volk Israël mag weten dat God tussen de mensen wil leven, ook vreemdelingen die op zoek zijn, mogen God vinden in het kleine, het eenvoudige, het alledaagse van een klein Kind in de armen van zijn moeder. 

Onafhankelijk van elkaar, op verschillende plekken, bestuderen ze de loop van de hemellichamen. Ze slaan hun boeken er op na en er verschijnt een nieuwe ster: er wordt ergens een bijzondere koning geboren. De drie volgen deze ster en komen elkaar onderweg tegen. En zo belanden ze bij de stal van Bethlehem. Met wierook, mirre en goud eren zij het Kind.
In bijna alle culturen behoren geschenken bij de geboorte van een kind en staan ze symbool voor het goede dat we een kind willen meegeven op zijn levensweg.
Maar wat geef je een kind opdat het zou leven naar God toe?
Goud, wierook en mirre?

Bezinning

Ooit waren er drie Wijzen op stap

op zoek naar een droom,

een verlangen achterna,

met een ster die wees naar een Kind in een stal.

Samen met drie,

elk met een geschenk:

wierook, mirre en goud.

Het beste van zichzelf

gewoon voor het Kind in de stal.

Vandaag zijn mensen op stap,

samen maar alleen,

met geschenken voor zichzelf:

welzijn voor mijzelf,

macht voor mijzelf,

geluk voor mijzelf.

God, we zoeken reeds lang.

Toon ons de ster

zodat we zien wie naast ons stapt.

Zodat we voelen voor wie onze gaven zijn:

voor de mens die naast ons gaat,

voor Het Kind in de stal.

naar Leen Vermeire

(www.dominicanenschildebergen.be)

Januarigedachten

Januari begint met een burgerlijk feest, nieuwjaarsdag. We wensen elkaar alle goeds toe voor het nieuwe jaar vooral een goede gezondheid ‘want dat is toch het voornaamste’ zegt de volksmond. Ja en neen, vind ik. Gezondheid is natuurlijk uiterst belangrijk maar geluk vind ik nog belangrijker.

Nieuwjaarsdag mag dan een burgerlijk feest zijn, we spreken in christelijke kringen toch ook wel van het jaar des Heren, Anno Domini, 2021. En in de liturgie vieren we op Nieuwjaarsdag het hoogfeest van de Moeder Gods. We gedenken dat Maria de moeder van God is vermits Jezus naast zijn mens-zijn ook God is, de God-mens dus. Het is een geloofspunt dat al vroeg in de Kerk werd aangenomen namelijk sinds het concilie van Efese in 431.

Op de tweede zondag na Kerstmis viert de liturgie het feest van de ‘Openbaring van de Heer’. In de volksmond is dit het feest van Driekoningen dat op de kalender op 6 januari staat. Met dit feest zijn heel wat volksgebruiken ontstaan onder andere de verkiezing van een koning aan de hand van een boon in een lekker gebak. De liturgie heeft het naar de zondag verplaatst om he feest meer glans en aandacht te geven.

De zondag daarop viert de Kerk het doopsel van de Heer en vraagt daarmee ook aandacht voor ons eigen doopsel. Met dit feest sluit de Kersttijd af. Vanaf de volgende maandag (11 januari 2021) begint ‘de tijd door het jaar’. In de liturgie is de kleur groen tot aan de vasten die dit jaar begint op 17 februari 2021.

Sinds vele jaren wordt in de maand januari ook veel aandacht besteed aan de oecumene, de werking om de christelijke kerken tot eenheid te brengen. Van 18 tot 25 januari wordt er intens gebeden voor de eenheid van de christelijke kerken niet alleen voor elkaar maar ook met elkaar. Het is trouwens één van de stokpaardjes van deze paus, maar ook van vorige pausen, om de gesprekken met elkaar gaande te houden en zelfs te intensifiëren. En we mogen getuigen dat de laatste jaren de kerken naar elkaar toegroeien maar moeten ook vaststellen dat het water nog heel diep is. En de gesprekken worden er niet gemakkelijker op als er bijvoorbeeld binnen de protestantse kerk en de orthodoxe kerk heel wat andere kerkjes zijn ontstaan. De wens van de Heer “opdat allen één zijn” (Joh 17, 21) is nog lang niet vervuld. Maar zolang er nog gepraat wordt ….

Liturgisch is januari een vrij rustige maand. Het is, in normale tijden, de maand van de vele nieuwjaarsrecepties waar mensen elkaar het beste toewensen voor het nieuwe jaar; een kans ook om familie-,vrienden-, buren-, verenigings-, bedrijfsbanden enzovoort wat meer aan te halen. Dat wordt dit jaar anders want dit jaar is januari de maand van het begin van het grote herstel. Vaccins zullen op zeer grote schaal toegediend worden met de vurige hoop om het gehate virus te verdrijven. Toch echt wel iets om naar uit te kijken.

Pastoraal is januari de maand om de aankomende veertigdagentijd stilaan voor te bereiden. Dat zal dit jaar moeizaam via videoconferenties moeten gebeuren tenzij …

O ja, er is nog een belangrijk feest tenminste voor de laatstejaars van het secundair onderwijs: don Bosco op 31 januari. Tegenwoordig heet dat: de viering van de laatste honderd (school)dagen. De oorsprong ligt echter bij Sint Chrysostomos, een oosterse patriarch beroemd om zijn welsprekendheid. Laatstejaarsstudenten van de retorica (Latijns-Griekse afdeling) die hem tot patroon hadden, eerden hem destijds door een soort welsprekendheidstornooi op te zetten. Dat werd uitgebreid naar de andere studierichtingen met steeds minder welsprekendheidstornooien en steeds meer feesten. Het werd door leerlingen van technische scholen overgenomen maar dan op de feestdag van Don Bosco (31 januari) omdat de Salesianen van Don Bosco nogal veel technische scholen hadden. En om het niet te katholiek te houden werd het uiteindelijk het feest van de laatste honderd schooldagen.

Wat we in januari zeker ook niet mogen vergeten is het lengen van de dagen. Het gaat langzaam vooruit maar naar het einde toe is het al goed zichtbaar. Wie snakt daar nu niet naar?

Ingezonden door Rik Palmans PE OLVrouw Tongeren