Vandaag is het de laatste zondag vóór Kerstmis. Ruim 2000 jaar geleden werd Jezus geboren. Maar de zwangerschap van Maria verliep niet zo simpel. Zij was ongehuwd, wat moeilijk lag in de Joodse samenleving.
En ook voor Jozef was het niet eenvoudig: de Joodse wetten maakten het hem niet gemakkelijk als toekomstige vader en vriend van een ongehuwde moeder. Hij moest zijn verantwoordelijkheid opnemen.
En dat deed hij. Hij aanvaardt Jezus als een kind van God en zal Hem daarom ook een naam geven: “God met ons”, of “Immanuel”.
Vandaag willen wij dan ook nadenken over onze verantwoordelijkheden en keuzes in ons leven. Geven wij aan God voldoende plaats bij wat wij doen?
naar Pastonet
Aansteken vierde adventskaars
We zitten in de donkerste weken van het jaar en bereiden ons voor op de geboorte van Christus. Dag na dag worden de dagen korter en groeit het verlangen naar licht dat de duisternis verdrijft.
Christus bracht in zijn tijd licht bij vele mensen. Hij koos consequent voor de zwaksten, de kleinsten, de armsten. In zijn spoor focussen wij in deze advent samen met Welzijnszorg op onze solidariteit met kinderen, ouders en alleenstaanden die in armoede leven.
Als Christus telkens weer geboren wordt, dan is het langs mensen om die in zijn spoor solidair willen zijn
met de meest kwetsbaren in onze maatschappij. In de geboorte van Christus wordt God solidair met ons: Immanuël, God-met-ons.
Wij steken vandaag al de laatste kaars aan op onze adventskrans.
Dat betekent dat Kerstmis dichtbij komt,
het feest van Gods licht in ons midden.
Met de komst van Jezus Messias
mogen wij dromen van licht
dat duisternis overwint,
dat ons verlost van elke tirannie,
dat de nacht van nood en dood verjaagt.