Dicht opeen gepakt vertrekt de familie met vakantie. Een plotse onverwachte beweging en de auto verongelukt. Alleen de vader leeft nog, heel zijn gezin is dood. Alleen in het ziekenhuis kan hij niet meer volledig gelukkig zijn om zijn eigen redding. Als allen het ongeval hadden overleefd konden zij samen blij zijn.

Wij mensen bouwen zo vaak ons leven op geld, relaties en comfort. Maar de Schrift leert ons dat dit niet het voornaamste is in ons leven, en Jezus roept ons op tot een totaal andere kijk op de werkelijkheid.

In zijn Rijk immers zijn het de armen die gelukkig zijn, en zij die lijden omwille van de Heer. De lange stoet van armen, treurenden en vluchtende ontheemden is ook op onze dagen nog niet ten einde. Het feest van Allerheiligen nodigt ons uit de kant te kiezen van de armen en de kleinen, en de hoop te vervullen van wie honger hebben. Pas dan, en als wij rein zijn van handen en zuiver van hart, mogen wij verhopen dat ook wij eenmaal met alle heiligen zullen delen in Gods heerlijkheid, en in de overwinning van Christus op de haat en de dood.

Almachtige eeuwige God, vandaag gedenken wij in één feest alle heiligen, gekend of ongekend, die in U geloofden en bij leven en bij sterven hun menselijke hoop aan uw goddelijk liefde toevertrouwden. Met hen en U zijn wij verbonden tot de gemeenschap van de heiligen. Wij vragen op hun voorspraak: vervul onze verwachtingen, betrek ons in de overvloed van uw barmhartigheid.

‘November werkt op je gemoed’, zeggen velen, en daarom houden ze niet van deze maand.

In november werd je door zoveel dingen aan je eigen dood herinnerd: kerkhof, vallende bladeren, mist, vlug invallende duisternis. En juist op de eerste dag van deze maand viert de kerk Allerheiligen. De gedachtenis aan alle heiligen is door paus Gregorius in de 9de eeuw voor de hele kerk voorgeschreven. Allerheiligen is het familiefeest van de kerk. Alle heiligen worden herdacht. Ook zij, die niet officieel heilig verklaard zijn, maar tot voorbeeld werden door hun manier van leven. De apostel Paulus noemde trouwens alle christenen ‘heiligen’.

Al die mensen die in de loop van de eeuwen ons tot voorbeeld strekken, zeggen ons op dit feest: niet het graf is het einde, maar het eeuwige leven, de gemeenschap met de levende God. Daarom liggen Allerheiligen en Allerzielen zo dicht bij elkaar. Wij bidden ook in de geloofsbelijdenis: ‘Ik geloof in de gemeenschap van de heiligen, de opstanding van de doden en het eeuwige leven’.

Op Allerzielen vieren wij alle doden, wij denken aan hun dood en aan onze eigen dood. Wij vieren tegelijkertijd de opstanding van de doden en de overwinning van het leven op de dood.