Geen tijd heeft zich ooit zo aangesproken gevoeld door de idee van “gemeenschap” als wel de tijd die wij nu mogen beleven. De belangstelling voor het leven “in groep” grijpt sterk om zich heen. Wie ooit met groepsleven in aanraking mocht komen, wist zich doordrongen van de aantrekkingskracht en de bezieling die van dat leven uitgaan. Voorwaarden zijn nochtans: wederzijdse overtuiging en geloof van eenieder in de inspiratie die deze gemeenschap deed ontkiemen en naar verdere ontplooiing stuwt. Vanuit deze praktijk kwam men tot zogenaamde groepstechniek waarin drie complementaire elementen speciale aandacht vragen: luisterbereidheid: open staan naar de anderen toe, wederzijdse uitwisseling van ideeën en ervaringen, en de uitwerking van een gemeenschappelijke taak waarin aan iedereen de mogelijkheid wordt gelaten zich vrij te ontplooien.
Wij zijn hier samen omdat wij willen geloven in de verrezen Heer. Elke zondag is een verrijzenisviering, vooral dan de zondagen van de paastijd, die wij telkens opnieuw “paaszondagen” noemen. Het geloof stelt de mens in staat tot grote dingen; het geloof geeft ons leven zin en betekenis. Toch is het geloof zelf broos en breekbaar. Voortdurend moeten wij ons herbronnen en trachten om langs het getuigenis van andere mensen, vooral langs het levensgetuigenis van Jezus Christus, te groeien tot een dieper en meer beleefd geloof.
Wij zijn vandaag als de leerlingen, die, acht dagen na het paasfeest, de Heer in ons midden weten.
Zoals zij krijgen ook wij een zending: door het geloof te leven in zijn Naam.
God, wie in U gelooft, behoort reeds tot uw volk en ondervindt genade, de overvloed van uw liefde. Leer ons trouw blijven aan uw opdracht, wij die tot uw Naam gedoopt zijn. Bevestig ons in de vreugde van Pasen.