Mijn visie – Jouw waarheid
Er is heel wat verblinding onder ons waardoor we alleen onze eigen waarheid zien, dwepen met één of ander
groot licht. Iedere waarheid heeft verschillende kanten. Daarom vullen de woorden op de kieswijzer elkaar aan. Het is niet het één of het ander.
De profeet Samuël moest leren zien met andere ogen. Bij zijn keuze voor een goede leider voor het volk mag het uiterlijk niet tellen. Hij moet leren zien zoals de Ene: met zijn hart. Dat leidt Samuël naar de keuze van de kleine ‘rosse’ David.
Ook het volk in Burkina Faso moet leren zien met andere ogen: gelijkwaardige verhoudingen tussen man en vrouw, ingewortelde tradities in vraag stellen, …
In het evangelie is er weerstand bij de bevrijdingsdaden van Jezus. Alle remmingen ten spijt, het goede breekt toch door. Het volk van Israël wacht op genezing van de blindheid. Met de man die naar de vijver van Siloam gestuurd wordt, is een begin gemaakt van de genezing aan blindheid. Deze man leert Jezus kennen als een profeet, als de verwachte mensenzoon, als licht voor de wereld.
Wat licht is voor de ene mens, voelt als een bedreiging voor anderen. De Farizeeën, die de echte zienden zouden moeten zijn, zijn de halsstarrigste blinden.
Ook onze samenleving heeft vele blinde vlekken. Angst vertroebelt de ogen, maakt hard en meedogenloos.
Grenzen worden gesloten. We hebben, in Noord en Zuid, nood aan grensverleggende figuren, zoals Amssetou in Burkina Faso, mensen die de dialoog mogelijk maken, die reeds zien wat nog niet te zien is.
Dat is ons perspectief op Pasen.
Kieswijzer
Vasten is bewuste keuzes maken, is richting kiezen. Kiezen doen we niet altijd tussen zwart en wit. Het is vaak het ene doen en het andere niet laten. Het is meestal en/en, in plaats van of/of …
De keuze waarvoor de bijbel ons vandaag plaatst, is: ‘mijn visie’ en ‘jouw waarheid’.
Dé waarheid is als een diamant met vele zijden. Bekijken we de diamant van één kant, dan zien we slechts een beperkt deel van het geheel. De zijden die we bekijken kunnen fonkelen van schoonheid en pracht, de keerzijde kan nog ruw zijn, onbewerkt, dof. Ons zien is altijd beperkt, zo ook onze visie, onze waarheid. Proberen te zien met de ogen van de ander, proberen te kijken naar de onzichtbare zijde. Het is de keuze om van mijn visie en jouw waarheid onze gezamenlijke kijk op deze wereld te maken. Om dan te zien wat nog niet te zien is: een flits van wie God voor ons wil zijn.
We werden warm onthaald in het dorp van ons eerste inleefverblijf. Matrassen naar buiten op het plein, wij
daarop en daarrond iedereen samengetroept. Mannen en jongens op de eerste rij, de vrouwen giechelend of wat schuchter daarachter en de kinderen bewogen er vrolijk tussenin. Vragen over en weer. Tot de dorpsoudste het woord nam en vroeg: “racontez nous la Belgique”. Tja, daar stonden we, met de mond vol tanden.
Want hoe beschrijf je België in enkele zinnen? Onmogelijk, dat snapt toch iedereen!
Toch kijken wij vaak zó naar de ander. Denken wij zo snel dat we het wel weten, een goed beeld hebben van de ander, het plaatje helemaal doorzien.
Patris Van den Bossche (inleefreis Broederlijk Delen, zomer 2016)