Vorige week hebben wij u het nieuwe dekenaat Tongeren voorgesteld. De negen pastorale eenheden (waarvan enkele nu nog parochiefederatie zijn) in de huidige drie dekenaten Tongeren, Bilzen en Vlijtingen-Voeren verbinden zich tot één ‘super’dekenaat Tongeren. Vanaf 1 september 2020 is Eric Reynders de nieuwe deken voor dit nieuwe dekenaat Tongeren. Op die dag gaat huidig deken van Tongeren, Rik Palmans met emeritaat, huidig deken van Vlijtingen-Voeren, Jef Lemmens geeft zijn opdracht als deken terug aan de bisschop en blijft pastoor net zoals huidig deken van Peer, Tony Poorters die pastoor wordt in Bilzen en in Hoeselt.

Diaken Paul Gielen maakte deze bijdrage om onze nieuwe deken Eric Reynders aan u voor te stellen. Eric Reynders werd geboren op 17 september 1962 in Geel en in een gelovig gezin in Tessenderlo groeide hij op, samen met zijn zus die vorig jaar in de zomer overleed. Zijn ouders verblijven momenteel in een woonzorgcentrum in Tessenderlo.

Studies

‘’Mijn middelbare schoolloopbaan begon met drie jaren in het Sint-Jan Berchmanscollege te Diest om nadien verder te studeren aan het Provinciaal Hoger Instituut voor Kunstonderwijs te Hasselt in de toenmalige richting ‘voorbereiding architectuur’ want het was mijn droom om architect te worden”, aldus Eric. “Maar reeds in het voorlaatste jaar van het middelbaar onderwijs groeide bij mij het verlangen om priester te mogen worden”.

De groei van een roeping “Deze roeping tot priester kwam niet uit de lucht gevallen maar vond zijn wortels in het christelijke gezin waarin ik thuis was en waar samen bidden en eucharistievieren vanzelfsprekend waren, ook dankzij mijn grootmoeder en meter die inwonend was. Ik vermoed dat ik reeds vanaf het moment dat ik kon lopen bijna dagelijks meegenomen werd naar de kerk en de eucharistieviering. Zo herinner ik mij nog zéér levendig hoe ik al in mijn kinderjaren geboeid en geraakt werd door de liturgie. Een interesse en liefde die, korte tijd niet te na gesproken, steeds gebleven is en intenser is geworden. In de zomer voordat ik naar het Grootseminarie trok, nam ik – net zoals tientallen andere jongeren uit alle hoeken van Vlaanderen, – deel aan twee bezinningsweken in Ter Dennen te Westmalle. Deze weken, “Geboeid door Jezus van Nazareth” werden voor mij een ontdekking van het evangelie als een woord om van te leven en een ware leerschool in het bidden. De ontmoeting met andere gelovige jongeren daar in de schaduw van de Trappistenabij van Westmalle en tijdens de diocesane roepingenavonden in de Rozenstraat te Hasselt waren een verrijking voor mijn gelovig leven“.

De weg als priester tot heden In het laatste jaar van zijn priesteropleiding (1985-1986) mocht Eric Reynders in de parochie van de basiliek van Tongeren stage lopen. E.H. Piet Vanormelingen, als stagebegeleider toen medeverantwoordelijk voor de priesteropleiding in ons bisdom, vertrouwde Eric toe aan deken Lambert Van Dale en de kapelaans Julien Bas en Olav Vandebril. Op 2 februari 1986, op het feest van de Opdracht van de Heer – Maria Lichtmis, werd Eric door Mgr. Jozef Maria Heusschen tot diaken gewijd in de basiliek van Tongeren. Op 28 juni van dat jaar volgde de priesterwijding in de Sint-Martinuskerk van Tessenderlo. Ook Jan Beliën en wijlen Johnny De

Man werden in dat jaar priester gewijd. Gedurende vijftien maanden vervulde hij, als vervanging van de legerdienst, burgerdienst in het Sint-Jacobushospitaal (nu AZ Vesalius) van Tongeren. In december 1987 werd hij benoemd tot kapelaan in de mijngemeente Heusden. “Kapelaan in de parochie mogen zijn”, zegt Eric Reynders,” gaf een vrijheid en zeker ook veel kansen om dicht bij de jongeren te staan. De catechese, de Plusserswerking, een Emmaüsgroep, de jeugdbewegingen en het jeugdhuis… het werd allemaal mijn terrein. Later, ik was toen al in Bilzen, ging ik bijna elke zomer een week met jongeren naar Taizé en in 1997 in Parijs en in het Jubeljaar 2000 in Rome was ik met jongeren erbij tijdens de Wereldjongerendagen.” Na vijf jaar Heusden werd hij benoemd tot pastoor in de federatie Bilzen-Centrum. Hij werkte er vijf jaar samen met o.a. Rik Palmans, toen deken van Bilzen en nog zeven jaar met deken Rik Ramakers. Na Bilzen werd hij voor elf jaar pastoor te Alken om nadien in 2016 deken te worden van het dekenaat Bilzen en pastoor-moderator van de parochiefederaties Hoeselt en Bilzen-Centrum. Nu, vanaf 1 september, wordt Eric Reynders dan deken van het nieuwe dekenaat Tongeren.

Crisis in de kerk

“Er is inderdaad een zekere crisis in de kerk. Als kerk leren wij daarmee omgaan en veel tijdgenoten, niet alleen jongeren, maar ook ouderen, hebben moeite om geloof, en zeker ook hoop die verder reikt dan het zichtbare en ook ware liefde, een plaats te geven in hun leven. Maar juist daarom is deze tijd anderzijds ook een beslissende tijd, een tijd voor vernieuwing met tal van uitdagingen. Geeft niet elke crisis ook kansen tot herbronning en verdieping? Zo kan het een ware krachtbron zijn als wij vandaag vrij kiezen om bij die wereldwijde kerk te horen. Ik daag iedereen uit om met een zekere lef en durf in alle vrijheid ervoor te kiezen om gelovig in het leven te staan. Deze keuze opent perspectieven en kan ons persoonlijk en gemeenschappelijk leven een nieuw elan geven. Want leven is toch veel meer dan gewoon werken en geld verdienen om als het even snel kan ‘alles’ te willen hebben en zoveel mogelijk uit het leven te halen. Door alleen maar materiële welvaart na te streven, dreigen wij te verzanden in oppervlakkigheid en verwaarlozen wij andere dimensies die ons welzijn voeden. Zie hoe mensen in deze coronacrisis ontdekken wat het belang is van familie en echte vrienden. Hoe belangrijk het is om elkaar nabij te zijn en misschien en hopelijk te (her)ontdekken dat wij ook een diepere binnenkant hebben. Wij worden gelukkig als wij kunnen geven aan een ander of ons aan een ander kunnen toevertrouwen, jezelf geven aan iemand die groter is dan onszelf. Het maakt ons toch gelukkig wanneer wij Jezus mogen leren ontmoeten in armen en kwetsbaren.”

Toekomst voor de kerk

“Nogal eens te vaak en te lang, zo denk ik soms, is de kerk met zichzelf bezig om zichzelf in stand te houden. Maar moeten wij, zoals onze paus Franciscus dit nu al jaren vraagt, niet meer “naar buiten met het Evangelie”? Wij moeten meer energie steken in het veld, tussen en bij de mensen. Los van wie zij zijn of wat ze denken hen ontmoeten met een barmhartigheid en een vriendelijkheid die aanstekelijk werkt. Want wij willen kerk-zijn voor iedereen. Laat ons daarom meer een missionaire kerk worden; op een nieuwe en andere manier ‘zijn’ en “er zijn voor de ander(en)”… Is dit “Ik ben er voor u” ook niet de naam van onze God, zoals die aan Mozes werd geopenbaard? Wij moeten permanent, en zonder dwang, blijven zoeken naar de schat, de parel van de Blijde Boodschap… de boodschap van ‘Hij die bij ons te gast wilt zijn’ en ons oneindig lief heeft, zelfs tot over de dood heen. Laten wij van die boodschap leven en ze aanbieden aan alle mensen van goede wil.

Een nieuwe ploeg

“Deken zijn in een nieuwe dekenaat zie ik meer dan ooit als ploegwerk. Dit is niet de opdracht van één persoon. Herder zijn, “herderen” doen wij samen met alle pastores, met alle pastorale medewerkers, met alle mensen die geëngageerd willen zijn om dan het geloof op vele manieren ‘naar buiten’ te brengen. Dit kan gebeuren via de drie pijlers van onze kerk: in verkondiging en catechese, in dienstbaarheid en solidariteit en in gebed en viering.

Ook al is het team van pastores klein, samen met allen die zich engageren in de teams van de pastorale eenheid en in de plaatselijke geloofskernen kunnen wij ook in deze tijd “kerk zijn” en kan het nieuwe ‘wij’ zichtbaar worden als wij het ‘samen-kerk-zijn’ dragen. De charisma’s van eenieder willen wij waarderen en laten renderen en vrucht dragen voor het geheel. Samen met alle geloofskernen dienen wij het gelovig leven in de gemeenschap te brengen. Het mooie dat mogelijk is op elk niveau in de pastoraal, zowel plaatselijk, in de pastorale eenheid en in het dekenaat willen wij blijven ondersteunen.

Tot slot wil ik besluiten dat wij in het nieuwe dekenaat een grote troef hebben: Maria, de Oorzaak Onzer Blijdschap. Al onze pastorale eenheden en al onze parochies staan niet in de schaduw van de basiliek van Tongeren maar wel in het LICHT en de VREUGDE van Onze-Lieve-Vrouw. Zij is niet alleen de Oorzaak Onzer Blijdschap maar ook, zoals het in de mooie Kroningsfeesten van 2016 klonk, BEELD VAN GELUK. Laten wij vooral dit geluk uitstralen, nu en in de toekomst”.

Deken Eric, bedankt voor uw gesprek. Wij wensen u veel frisse moed en begeestering toe. Ook zullen wij met z’n allen voor het nieuwe dekenaat, voor alle geloofsgemeenschappen en voor u blijven bidden.

PaGi