Stil gedenken

Allerheiligen… het is een dag die ons misschien stil maakt omdat onze gedachten en ons hart uitgaan naar zij die ons ontvallen zijn. Ja, ook al viert de Kerk op 1 november het feest van alle heiligen… Allerzielen, de gedachtenis aan de mensen die wij graag hebben gekend en die wij niet kunnen en willen vergeten overheerst vaak. En als wij op die dagen naar hun laatste rustplaats gaan, dan is dit een sprekend gebaar, sterker dan woorden. Het is een teken van echte verbondenheid.

Wellicht komen wij op die dagen wat tot rust en houden halt bij het diepere mysterie van leven en dood en stamelen wij een gebed, soms met de tranen in de ogen. Ogenschijnlijk eindigt ons leven bij het graf… en toch… en tóch geloven wij dat er meer is…

 

De gemeenschap van de heiligen

Voor wie kan geloven, is Allerheiligen en ook Allerzielen een dag van vertrouwen in de toekomst. De naam van ieder van ons staat toch geschreven in de palm van Gods hand. Door het doopsel werden wij kinderen van God, opgenomen in een gemeenschap die wij in de geloofsbelijdenis de “gemeenschap van de heiligen” noemen: alle mensen die in God hun voltooiing hebben bereikt.

Ook wij zijn als christen onderweg naar deze voltooiing bij God. Ondertussen luisteren wij naar Gods woord, vooral naar Jezus en zijn boodschap. Wij worden ontvankelijk voor Hem en Hij wil in ons iets bewerken, tenminste als wij in vrijheid willen meewerken.

 

Geroepen tot heiligheid

In ons hart dragen wij allemaal een hemelse roeping. Als christen zijn wij geroepen om heilig te worden… Die weg van de heiligheid zijn wij ingeslagen op de dag van ons doopsel… Toen werd Gods liefde in ons hart neergelegd… en doorheen ons leven kan die goddelijke liefde aan het licht komen… Ook als wij God soms loslaten, Hij laat ons nooit los. Met veel liefde wil God de schoonheid van elke mens aan het licht brengen.

 

In de stijl van de zaligsprekingen

De dag van Allerheiligen nodigt ons uit om onze hemelse roeping terug op het spoor te komen. Daarom beluisteren wij op deze dag altijd de zaligsprekingen. “Zalig wie treuren omdat de gerechtigheid in onze wereld zo dikwijls met de voeten wordt getreden, want hen zal recht verschaft worden. Zalig wie in een wereld van dubbelzinnigheid toch leven met een zuiver hart, want zij zullen God zien. Zalig wie te midden van grootspraak en zich laten gelden, vrede brengen, want zij zullen kinderen van God genoemd worden.” Mochten deze zaligsprekingen ooit de woorden worden om onze levensstijl als christen te typeren.

Ja, wij dragen een stukje hemel in ons mee. Daarvan waren de heiligen zich bewust. Mochten de heiligen ons dan uitdagen en ons inspireren. Alle heiligen laten ons aanvoelen en zien dat Gods genade en liefde sterk zijn. Wat God tot stand brengt in hen, dat wil hij ook in ieder van ons bewerken. Ook wij zijn geroepen, niet meer en ook niet minder, tot heiligheid. Graag wens ik u allen een zalige hoogdag.

Eric Reynders, deken Tongeren