In Flanders fields – In Vlaamse velden
Het gedicht ‘In Flanders Fields’ is een van de meest beklijvende herinneringen aan WO I. John McCrae, een Canadese legerarts, schrijft het na de dood van zijn goede vriend en landgenoot luitenant Alexis Helmer. Helmer sneuvelt op 2 mei 1915, na de ontploffing van een granaat tijdens de tweede Duitse gasaanval. Omdat er geen aalmoezenier aanwezig is, verzorgt McCrae zelf de uitvaart van zijn vriend. Rouw en oorlogstrauma vormen dan ook de inspiratie voor zijn gedicht. Majoor John McCrae werkt op dat ogenblik in een hulppost tussen Ieper en Boezinge. Hij behandelt er meestal slachtoffers van de Duitse gasaanvallen.
Vlaanderens hart bloedt in zijn kollebloemen open,
tussen de kruisjes door, die, rij naast rij geplant,
het simpel teken zijn, waaronder wij steeds hopen,
dat onze milde dood de vrede werd voor dit land.
Bij rode dageraad volgden wij in het blauwe
den zoeten leeuwerik, wiens jubel werd gestoord
door schroot en vloek en klacht. Tot men ons kwam houwen
en op dit Vlaamsche veld ons streven werd gesmoord.
Gij, die nu na ons leeft, wij reiken u de toortsen,
verheft ze naar het licht, elk roepe een nieuwen held:
verbreekt gij onze trouw, dan wordt in wreedste koortsen
ons ’t heilig verbod te slapen in dit veld:
in elke kollebloem zouden wij blijvend bloeden!
We nodigen iedereen uit om aan de talrijke herdenkingsdiensten en -vieringen in onze gemeente deel te nemen.