Meigedachten

In mei leggen alle vogels een ei. Zo luidt de spreuk over de laatste lentemaand waarmee men de weelde van het nieuwe leven wil aantonen. Nochtans schijnen niet alle vogels hun eieren in mei te leggen. Er zijn vroege vogels bij die al in februari hun eitjes deponeren en de late vogels komen pas in augustus aan de leg toe. Dat is de natuurlijke gang van zaken en wie zijn wij om aan de natuur te zeggen hoe ze het moet doen?

Als we dit schrijven is het 13 april, 16 uur, deels zonnig en 13 graden geeft mijn laptop aan. Veel lentegevoel hebben we nog niet gehad en de krant meldde deze morgen zelfs dat het van 2008 geleden is dat we nog zo lang op een dag met 20 graden hebben moeten wachten.

Maar ook dat is de natuur en al warmt de aarde op, de aangename temperaturen laten een beetje op zich wachten. Maar er is beterschap beloofd tegen volgende week.

 

IJsheiligen

Om nog even bij de frisse lente te blijven laten we de beruchte ijsheiligen nog maar eens passeren. De volksmond zegt dat er ’s nachts geen vriestemperaturen meer zullen zijn als die heiligen hun dagje gehad hebben. De ijsheiligen krijgen een eerste vermelding in de volksweerkunde rond het jaar duizend. Daar wordt gesproken van ‘strenge heren’ die de vrieskou aan de deur zetten.

Al naar gelang de streek of het land zijn er drie, vier of zelfs vijf ijsheiligen. Mamertus, een martelaar uit de vierde eeuw heeft zijn feestdag op 11 mei. Dan komt op 12 mei Pancratius, ook al een Romeinse martelaar van de vierde eeuw. Tussendoor: hij is de patroonheilige van de parochiekerk van Widooie. Op 13 mei vieren we een goede bekende, de heilige Servatius, ook al van de vierde eeuw en we nemen het hem nog altijd een beetje kwalijk dat hij van Tongeren naar Maastricht is uitgeweken. Daar stierf hij een natuurlijke dood. De volgende in het rijtje is Bonifatius, niet de apostel van Duitsland uit de achtste eeuw maar de Bonifatius van Tarsus, Romeinse martelaar uit de derde eeuw die  we gedenken op 14 mei. Sommigen doen er nog de heilige Sophia van Rome, bij, een martelares uit de vierde eeuw die op 15 mei wordt herdacht. Zij zijn allen toevallig tot ijsheiligen gepromoveerd omdat de katholieke Kerk hun daar een plaatsje gaf op de liturgische kalender.

 

Mariamaand

Mei is natuurlijk voor de katholieken de maand die aan Maria is toegewijd. Het is nog altijd een traditie in onze streken om Mariakapelletjes en andere Mariabeelden te versieren en haar te vereren met een bezoek of het rozenkransgebed. In de basiliek maar ook elders weten ze daar alles van. Toch laten we eerst nog de heilige Jozef voorgaan die we op 1 mei als arbeider gedenken. In de basiliek opent de meimaand met een viering op vrijdag 28 april om 18 uur.

Ondertussen stromen de bestellingen voor hortensia’s overvloedig binnen. Maria zal weer bedacht worden met een zee van bloemen wat zeker in dit kroningsjaar op zijn plaats is. En als je dit leest staat ze al te pronken tussen de weelde van bloemen. Er is ook elke dag om 15 uur het rozenhoedje Maria ter ere. Een bloem, een gebed, een kaarsje … allemaal middelen om onze dankbaarheid te tonen of om haar bijstand te vragen.

De meimaand sluiten we in de basiliek af op dinsdag 30 mei om 18 uur met een ‘zendingsviering’. Iedereen die mee opstapt in de processie of meewerkt aan de straatversiering of kleren heeft genaaid of op een andere wijze met de kroning bezig is wordt uitgenodigd om die viering mee te maken. Onze bisschop zal iedereen de zending en de zegen meegeven om er iets prachtigs van te maken.

 

Durende Paasvreugde

Ondertussen blijven de alleluja’s van Pasen maar klinken en geraken we niet uitgezongen dat Jezus verrezen is. Want dat moet je de Kerk nageven, van feesten kennen ze wat. Ze bereiden dat goed voor, veertig dagen lang en dan houden ze de feestvreugde aan tot Pinksteren, maar liefst vijftig dagen lang. En binnen die vijftig dagen mogen de zevenjarigen en de twaalfjarigen nog eens extra vieren. De feestweelde kan niet op. En dat is goed zo want Pasen is toch het grootste feest van de christenen. Zeg nu zelf, het is toch een schitterend vooruitzicht dat je na het leven hier nog een eeuwigheid aan volmaakt geluk mag verwachten. Het hoeft nog niet direct maar als je toch ooit eens dood moet gaan laat het geluk dan maar eeuwig duren.

 

Wens

Moge die paasvreugde je leven kleuren. Maar meer materieel verwachten we toch ook van die ‘zoete meimaand’ dat ze ons mooie lentedagen brengt met veelbelovende bloesems, zonnige dagen, mogelijk wat zwoele meiavonden en vooral blije  mensen.

En houd de houtduif in het oog want ‘roept de houtduif keer op keer dan komt er vast en zeker weer mooi weer’.