Dit weekend wordt in de kerken van ons dekenaat een eerste omhaling gedaan voor Broederlijk Delen.
Het thema van Broederlijk Delen is dit jaar: Senegal: plan(t) de toekomst
De 25-jarige Ibrahima wil, net zoals vele andere jongeren, zijn eigen toekomstplannen waarmaken. Liefst op het platteland, want daar is hij thuis. Maar de uitdagingen in Senegal zijn groot: er is een tekort aan water en de gronden zijn uitgeput. Vele jongeren trekken daarom noodgedwongen naar de stad, op zoek naar een job. Maar ook daar is het overleven.
Door te investeren in duurzame familiale landbouw helpt Broederlijk Delen jongeren om hun eigen toekomst te planten.
Natuurlijk moet die ontwikkeling duurzaam zijn, op sociaal, economisch en ecologisch vlak. De huidige klimaatproblematiek is een belangrijke indicator die wijst op het niet-duurzame karakter van klassieke ontwikkeling. Broederlijk Delen vraagt aandacht voor coherentie in verschillende beleidsdomeinen die impact hebben op duurzame ontwikkeling.
Broederlijk Delen werkt rond duurzame rurale ontwikkeling met partnerorganisaties in verschillende landen. Ook het beleidswerk rond dit thema is niet gefocust op één regio.
Prioriteit voor duurzame voedselproductie in ontwikkelingslanden
Armoede is een voornamelijk ruraal verschijnsel. Honger is vooral een gevolg van armoede en is daarom voornamelijk een ruraal fenomeen. Het heersende ontwikkelingsmodel legt een sterke nadruk op exportgerichte groei. Investeringen in lokale landbouwproductie werden decennia lang ontmoedigd of verhinderd. De rurale bevolking werd hierdoor afhankelijk van goedkoop geïmporteerd voedsel. Dit pakte faliekant uit toen de voedselprijzen sterk stegen.Door te investeren in lokale voedselproductie pakt men zowel armoede als honger aan. Op een lokale landbouw, kan een gediversifieerde lokale economie groeien. Op eenzelfde basis hebben wij lang geleden onze welvaart gebouwd. Vandaag is de nood groter dan ooit om dit op een duurzame manier aan te pakken.
Recent ontstond de problematiek van landgrab (grootschalige verwerving van landbouwgrond, meestal door buitenlandse actoren) en de productie van biobrandstoffen voor de export naar industrielanden. Het beleid hierrond wordt gemaakt op Europees en internationaal niveau. Dit legt een hypotheek op de mogelijkheid van bepaalde landen om vandaag en in de toekomst voldoende voedsel te kunnen produceren.
Het recht op voedsel en voedselsoevereiniteit
Voedsel is een recht. Overheden moeten ervoor zorgen dat dit recht niet verhinderd wordt. Hiertoe hebben ze de ruimte nodig om een duurzaam beleid te voeren.
Vandaag zijn vele landen gedwongen om hun rol te spelen in het economische spel van comparatieve voordelen. Volgens deze logica moet een land geen voedsel produceren als dit elders goedkoper kan. Als het land in kwestie hier anders over denkt, zijn er regels en overeenkomsten om het land op andere gedachten te brengen. Dat de lokale producenten daar het slachtoffer van zijn, wordt over het hoofd gezien. Terwijl Europa (en ook andere landen buiten de EU) haar landbouw en dus ook haar voedselproductie wel kan beschermen, wordt landen in het Zuiden die mogelijkheid ontzegd.
Met de collecte van dit weekend kunnen we allemaal ons steentje bijdragen aan een betere wereld voor iedereen!