Zomaar wat cijfers
Enkele weken geleden kreeg ik van mijn zoekmachine in 0,53 seconden 49.300.000 resultaten voorgeschoteld toen ik online zocht naar Nederlandstalige webpagina’s met het woord ‘oorlog’ en in 0,56 seconden kreeg ik 20.500.000 resultaten voor ‘oorlog Oekraïne’. Zoekend naar ‘vluchtelingen’ verschenen 19.200.000 pagina’s in 0,63 seconden. Zulke hoge cijfers, daar kijken we niet van op en ze zeggen ons meestal weinig. Cijfers laten ons vrij onverschillig, we gaan er achteloos aan voorbij.
Wanneer cijfers gaan spreken
Maar wanneer ‘oorlog’ een dagelijks onderwerp wordt op de radio en in elk Tv-journaal en wanneer je bijna in real time de bombardementen en verwoestende gevolgen onder ogen krijgt, dan verbleken de cijfers. Cijfers gaan helemaal spreken als je de beelden ziet van de grote stroom vluchtelingen. Wanneer iedereen van 9 tot 99 jaar de naam kent van de moedige president van Oekraïne die zijn geteisterd land en volk onder de aandacht houdt van de rest van de wereld, dan kunnen wij niet ongevoelig blijven of de andere kant op kijken.
De mens achter de cijfers
Op een zondag in maart bleek Oekraïne, – dat voor mij tot voor kort in mijn aardrijkskundig geheugen een vrij onbekend land was – veel dichterbij te zijn dan ik kon denken. En ‘op de vlucht voor de oorlog’ was eerst nog vaag en veraf, maar het bleek zomaar onaangekondigd als harde realiteit mijn leefwereld binnen te komen.
Halfweg de veertigdagentijd, na de eucharistieviering sta ik in het midden van de Tongerse basiliek plots oog in oog met één man uit Oekraïne, gevlucht voor het oorlogsgeweld. Hij toont op zijn smartphone een Nederlandstalig bericht waarin hij vraagt naar een veilige plaats voor zijn vrouw en kind en hun huisdier, een teckel. Terwijl ik, ietwat verbouwereerd, zijn bericht lees, kijkt hij mij aan met vermoeide ogen en een bezorgd gelaat.
De onbekende blijkt een broer te zijn
Met internetsnelheid flitst het evangelie van die zondag door mijn hoofd… een verloren zoon op zoek naar een echte thuis… Kan ik hem en zijn gezin, teckel incluis, in broederlijkheid omarmen en barmhartig zijn? Mijn hart stroomt snel vol met empathie en zorgende aandacht voor deze mens in nood. In gedachten leg ik mijn hand op zijn schouder en kies ik ervoor hem als mijn broer te zien. Zoekend naar woorden en naar een taal om mij enigszins verstaanbaar uit te drukken, kan ik de man duidelijk maken dat hij daadwerkelijk hulp krijgt. Later die zondag, met de ondersteuning van een Oekraïenssprekende vrouw kon aan de man en zijn gezin hoop geschonken worden voor een nieuwe toekomst.
De Verrezene mag je vinden
De getoonde solidariteit deed de man weer rechtop staan en deed hem en zijn gezin geloven in de goedheid van de mens. Zijn gelaat stuurde een onweerstaanbaar appél naar mij… Vanuit mijn geloof zag ik dit als appél van de Ander, van de Heer die doorheen deze oorlogsvluchteling mij wilde openen voor zijn nabijheid.
Wanneer ik op internet aan mijn zoekmachine de opdracht geef om te zoeken naar webpagina’s waarin het woord ‘Pasen’ staat, dan krijg ik in 0,54 seconden 570.000.000 vindplaatsen. Het is onmogelijk om al die pagina’s te bezoeken of te lezen en als dit al zou kunnen dan is het nog maar de vraag of je daar dan de verrezen Heer zou mogen ontmoeten.
Pasen ervaren
Wat ik wel weet is dat de kortstondige ontmoeting op die zondag in maart mij deed ontdekken dat de verrezen Heer haast ongemerkt en verrassend onverwacht op je levensweg kan komen. Meestal is Hij een onbekende die je in de ogen kijkt en je hart raakt, iemand die je broer of zus kan worden. Hij komt je tegemoet in een arme uit je stad of dorp, in een gezin dat door de watersnood van vorige zomer alles heeft verloren, in een eenzame op een kamer in een woonzorgcentrum,… Gelukkig hebben wij geen internet nodig om zó de Verrezen Heer te vinden en om ons dan ook door Hem te laten vinden.
Graag wens ik je zo’n Paaservaring. Zalig Pasen! Alleluia! Vrede en alle goeds!
Eric Reynders, deken Tongeren
(afbeelding: © Elisabeth Schreuder.)