Een jaar als een ander?
Nu het einde van 2021 nabij is en het nieuwe jaar klaar staat om uit de startblokken te schieten, wil ik je graag ’t allerbeste wensen! Maar zal 2022 een jaar worden als het vorige? Een jaar waarin alle domeinen van onze samenleving nog steeds onder druk staan van Covid19 en zijn varianten? Of durven wij hopen dat er meer ruimte komt om te ademen zonder mondmasker, om elkaar weer te ontmoeten zonder afstand of vrees? Wie zal het zeggen? Samen met u kijk ik uit naar de dag dat wij – misschien aarzelend – zullen wennen aan een nieuw normaal leven.
Wat is het belangrijkste?
Het meeste, zo niet alles wat 2022 voor ons in petto heeft is nog onbekend. Er komen zeker mooie dagen aan als wij bijvoorbeeld voor het eerst of al voor de zoveelste keer moeder of vader, oma of oma mogen worden of wanneer wij eindelijk iets van onze dromen kunnen realiseren. Maar er zal misschien ook al eens een tegenslag te verwerken zijn… Naast die dagen die een extra kleur krijgen, in positieve of negatieve zin, zullen er ook veel dagen zijn die gewoon alledaags zijn, druk voor de een en leeg voor de ander… Het zou ons dan kunnen overkomen dat wij ons afvragen “Wat is nu eigenlijk ’t belangrijkste in mijn leven?”.
Nood aan herbronning
Wie gelovig in het leven wil staan, mag zich ook afvragen “Waar moet ik als christen het accent op leggen?” Durf je het aan om te denken en te spreken over de zending, de missie, die opdracht die iedere christen vanuit het doopsel heeft en die wij samen als pastorale eenheid of parochiefederatie en als dekenaat hebben?
Nu is “christen zijn in 2022” iets helemaal anders dan “christen zijn gisteren of pakweg vijftig jaar geleden”. Vooral in onze, van oudsher christelijke streek wordt dat veranderingsproces heel sterk ervaren. Daarbij komt dat de pandemie onze kwetsbaarheid heeft bloot gelegd en dat er ingrijpende veranderingen waren in o.a. onze christelijke gemeenschappen, in de pastoraal, in de catechese en in onze manier van het geloof vieren. Veel was lange tijd niet mogelijk of moest of moet, omwille van de coronamaatregelen anders aangepakt worden. Het lijkt wel alsof wij als Kerk toe zijn aan herbronning om meer dan ooit te ontdekken waar wij als Kerk en als gelovige voor staan. Waarmee moeten wij dan vóór alles bezig zijn als christen en als christelijke gemeenschap?
Met de Paus dromen van een andere Kerk
In oktober ll. stuurde paus Franciscus een wereldwijde uitnodiging naar alle bisdommen om ter plaatse met zoveel mogelijk mensen, met gelovigen en niet-gelovigen en zeker ook met mensen in de marge van Kerk en samenleving, op weg te gaan, te luisteren naar hen en met hen te spreken om te zien hoe zij de Kerk van de toekomst gestalte kunnen geven.
Onze paus en velen met hem, dromen van een “synodale Kerk”. Dat wil zeggen, een Kerk die het evangelie verkondigt en samen met alle mensen op weg gaat. Het doel van de synode (in Rome in oktober 2023) en dus ook van deze raadpleging is – zo zegt de paus – dromen te doen ontkiemen, profetieën en visioenen te wekken, hoop te doen openbloeien, vertrouwen te stimuleren, wonden te verbinden, relaties te weven, een dageraad van hoop te doen herleven, van elkaar te leren, en een positieve verbeelding te creëren die ons verlicht, verwarmt en sterkt. Uiteindelijk komt
het er op neer dat wij zoeken hoe het Rijk Gods dat Jezus verkondigde er kan uitzien voor onze eenentwintigste eeuw.
Verbondenheid met Jezus en met elkaar
Bij alles wat wij als Kerk meemaken en bij alle zoeken naar vernieuwing en herbronning, is de hoogste prioriteit onze relatie en onze verbondenheid met Jezus Christus. Sinds ons doopsel zijn wij naar Hem genoemd: christenen, mensen van de Weg, leerling-missionaris van Jezus. Hij is de universele broeder en in Hem zijn wij allen zussen en broers. Mochten wij dát meer ontdekken en beleven in 2022. Laten wij ons weer aanspreken door de vreugde en de eenvoud van het evangelie. Laten wij dan de originaliteit en de schoonheid van Jezus’ Blijde Boodschap (her)ontdekken en ervaren dat leven in het spoor van Jezus echte levensvervulling schenkt. Ja, ook in het nieuwe jaar loont het de moeite christen te zijn en samen Kerk te zijn. Laten wij elkaar inspireren en dragen. Wij laten niemand los in 2022 maar gaan samen op weg want allen zijn zusters en broeders. Een gezegend en boeiend Nieuwjaar!
Eric Reynders
deken Tongeren