God zwijgt. Duizenden andere stemmen laten zich wel horen. En zij blijken effectief, want de moderne mens heeft er oor voor. Zijn humanisme, product van louter aardse plannen, verhindert de mens wellicht diepere vragen te stellen omtrent zichzelf. Hij voelt zelfs niet meer hoeveel hij er zou bij winnen, indien hij zijn lot aan een Ander zou durven toevertrouwen.
Er zijn van die teksten in de Bijbel
waarbij wij huiveren.
Als wij Abraham de berg zien opgaan
om God te offeren wat hem het meest dierbaar is,
zijn eigen kind, dan krijgen wij het koud.
“Hoe kan God zo iets vragen?”
God vraagt dit niet.
Hij toont dat wie Hem volgt ten einde toe,
ook alles van hem mag verwachten.
Hij is een God van levenden, en niet van doden.
Wat Hij deed op de berg met Isaak
heeft hij ook aan Jezus gedaan:
Hij heeft Hem verheerlijkt
en hem ontrukt aan de nacht van de dood.
Dat is ons geloof en ons vertrouwen:
als God zo vóór ons is
en als Jezus onze zaak verdedigt bij de Vader
dan kunnen wij alleen maar dankbaar zijn
en getuigen van ons geloof in God onze redder.
God, op de berg hebt Gij uw Zoon doen verschijnen als God, groter dan de grootste der profeten. Leer ons luisteren naar zijn woord, en breng ons tot elkander als wij samen tot U bidden.