Als u dit leest is 2021 nog jong en de verwachtingen zijn hooggespannen. Want wat zal dit nieuwe jaar in petto hebben voor u en voor mij, voor onze samenleving, voor gezinnen, voor kinderen en jongeren, voor ouderen en voor alleenstaanden… Wat durf ik verwachten op het vlak van mijn werk, mijn sociale contacten, mijn ontspanning… Misschien maak ik mij zorgen over iemands of mijn eigen lichamelijke of geestelijke gezondheid…
Als 2020 het jaar van corona was en ons op een of andere manier heeft laten inzien dat het leven kwetsbaar is, dan hopen wij met z’n allen dat 2021 het jaar zal zijn van het vaccin en van de terugkeer naar… ja naar wat eigenlijk? Naar een tijd zonder lockdown, zonder coronamaatregelen… ja, laat ons hopen! Maar alleszins naar een tijd waarin ik persoonlijk en ook als gelovige en wij samen als gemeenschap en ook als Kerk meer oog en hart krijgen voor dat wat er werkelijk toe doet: meer concrete solidariteit in bijzonder met de zwakken, echte rechtvaardigheid zonder compromissen, duurzame vrede waarvoor men kan kiezen, in elke relatie en ook tussen landen en volken die nu nog elkaar met geweld tegemoet treden… Bovenal hopen wij dat 2021 een jaar mag worden van ware onderlinge broederlijkheid en samenhorigheid. Want zeg nu zelf… wie hunkert er niet naar nieuwe verbondenheid met medemensen, ruimer dan onze eigen kleine gezinsbubbel?
Laten wij elkaar dan van ganser harte zó een gelukkig nieuw jaar wensen! Want wij hebben toch ook veel geluk, niet? Het leven hier is, voor de meesten toch, zeer goed. Ons land is een bijzonder goede plek om te leven, als je kijkt naar de wereld. Wij leven in een land zonder oorlog, er is geen massale hongersnood, kinderen en jongeren kunnen naar school gaan én ik durf hopen dat ik door minstens iemand of enkelen echt graag gezien ben…
Voor al die toevallige meevallers, voor het geluk dat ons in de schoot is gevallen en voor al die grote, fijne toevalligheden mogen wij echt dankbaar zijn. Laten we dit beseffen, als we elkaar deze dagen een gelukkig nieuwjaar wensen. Want ons grootste geluk is het gewone geluk!
Nu zal 2021 ook dagen brengen die ons gewone geluk aantasten; zo is nu eenmaal het leven. Wij zullen soms ongelukkig zijn… ,maar door de ongelukkigheid van het leven beseffen wij juist dat we elkaar nodig hebben. Wanneer het leven lastig wordt, dan beseffen we heel erg hoe belangrijk onze medemens is, met wie we kunnen spreken en met wie wij die dingen kunnen delen. Durven wij dan ook onze kwetsbaarheid met elkaar delen? Alleen dan ontstaat de ware verbinding tussen mensen en ontdekken wij de rijkdom van het samenzijn.
Hopelijk heeft 2021 voor ieder van ons een medemens in petto met wie wij onze vreugde, maar ook zeker ook ons verdriet kunnen delen, iemand die in stilte naar ons luistert, die ons omarmt als het nodig is, die ons nabij is (en alleen als het echt moet op 1,5 meter afstand) en die hoopvol wachtend en aanwezig blijft.
Ja, mochten wij zo iemand ontmoeten in 2021 en zélf zo iemand worden voor een ander… Laten wij geloven in de kracht van die kleine goedheid van mens tot mens… klein, misschien onzichtbaar, maar essentieel… Die dagelijkse kleine daad van barmhartigheid tegenover een concrete medemens, die zal – ondanks corona en ondanks onze kwetsbaarheid – van 2021 een gelukkig nieuw jaar maken! Zo’n jaar wens ik u van harte, gelukkig Nieuwjaar!
Eric Reynders, deken Tongeren
Deze nieuwjaarsboodschap is gedeeltelijk geïnspireerd op het boek van Dirk De Wachter, De kunst van het ongelukkig zijn, Lannoo Campus, 2019.