Tijdens deze advent willen we aandacht vragen voor de nabijheid van armoede in ons land. 1,7 miljoen mensen in ons land leeft in armoede, dat is meer dan 1 op 7! Nog veel meer mensen worden er tijdens een bepaalde periode in hun leven mee geconfronteerd. Sommige groepen hebben een grotere kans om in armoede te belanden: kinderen, ouderen, mensen afkomstig van buiten Europa, alleenstaande ouders, huurders … zijn extra kwetsbaar. En dat allemaal in ons rijk land.

1 op de 7 Belgen leeft onder de armoedegrens, blijft verstoken van de kansen die elke mens verdient.

1 op 7 mensen in onze nabije omgeving. Maar we zien ze niet, we kennen ze niet, of we gaan ervan uit dat het alleen maar daklozen, thuislozen, vluchtelingen of mensen aan de marge zijn.

Daar willen wij iets aan doen. We willen armoede zichtbaar maken, we willen het onrecht aanklagen en we willen je oproepen om met ons mee te doen, omdat we weten dat een nieuwe wereld kan, als we er maar samen voor gaan.

De affiche van Samen Tegen Armoede toont ons 7 mensen. Eén iemand leeft in armoede, de zes anderen nemen een engagement op zich dat armoede uit de wereld wil bannen.

Vandaag leren we kleine held Bas en jeugdwerker Femke kennen.

Klein held Bas (1e figuur op de affiche)

Doet armoede een toontje lager zingen

Bas is een bassist met een missie: het armoedemonster een toontje lager laten zingen. Bij zijn geboorte steunden zijn ouders het Welzijnszorg Kinderfonds. Dat 1 op de 5 kinderen in armoede leeft, kreeg hij zo van boven de doopvont mee.

Op school gaat het in de adventstijd vaak over Robby en zijn vrienden. ‘Robby moet vaak op zijn broertje passen en gaat nooit op reis. Hij is vaker ziek en heeft astma door de vochtige muren thuis.’

Het verhaal van Robby doet Bas een besluit nemen: ‘Volgens mama zijn er vele kinderen in ons land die leven zoals Robby. Daarom wil ik graag iets extra doen voor mensen in armoede in onze buurt.’

De Lage Dorpel in Wijnegem is een Welzijnsschakel, tweedehandswinkeltje en een open huis dat mensen samenbrengt. Bas wilde hen helpen en begon te trainen voor de short run van de Ten Miles in Antwerpen. Bas liet zich hiervoor sponsoren en weet: alle bee(n)tjes helpen! Het geld dat hij ontving voor zijn communie deelde hij in twee: de ene helft ging bij zijn sponsorgeld, de andere helft naar een nieuwe basgitaar.

Bas, een jongen met een missie!

Jeugdwerker Femke (2e figuur op de affiche)

Strijdt spelenderwijs tegen taboes

Femke leerde tijdens haar studies orthopedagogie – eerder toevallig – gezinnen in armoede kennen. Het veranderde haar leven, onomkeerbaar. Femke ging zich verdiepen in de complexiteit van het armoedeweb en ontdekte hoe moeilijk het is om eraan te ontsnappen.

Vandaag is Femke fulltime jeugdwerker bij de Welzijnsschakel T’Hope in Roeselare, een vereniging waar armen het woord nemen. ‘Sommige dingen zie je maar als je er ook écht oog voor hebt. Achter vele gevels schuilt een veel complexer verhaal dan je denkt’, weet Femke nu.

De jeugdwerking geeft jongeren erkenning en een nieuw netwerk. Soms is de Welzijnsschakel de laatste plek waar ze terechtkunnen. Femke gelooft in wat ze doet, maar vindt het jammer dat ze de werking zo hard moeten verdedigen om subsidies te blijven krijgen en zo te kunnen blijven bestaan.

DOOIE MUS

 Onzichtbaar zijn ze, de armen, het anderhalf miljoen armen in dit land, 

verdoken, verborgen, verscholen.

Onzichtbaar en onhoorbaar.

De have-nots, de habe-nichtsen, de geldlozen, de bezitlozen, de kanslozen

het anderhalf miljoen, de sans-papiers, moeders, vaders, kinderen, kwetsbaren,

in dit bijna meest welvarende land van de wereld.

Maar wie ze wil zien, ziet ze. Wie ze wil horen, hoort ze.

Niet de ziende-blinde die zich onbegrijpend afkeert met zijn pasklare mening.

Niet de horende-dove die zich hooghartig afwendt

met de drogredenen van de ‘niks-tekort-komer’

met de naïeve oplossingen van de betweter.

Niet de kans-rijke die zichzelf als voorbeeld stelt

met alle kansen die hij greep.

Maar wie onbevangen en onbevooroordeeld wil luisteren en wil kijken,

die ziet en hoort hen, de behoeftigen achter de façades van de gestroomlijnde

welvaartsmaatschappij met maatregelen die de last beperken

voor de ziende-blinden en de horende-doven,

met wetten die voor velen dode letter blijven,

zo dood als uitgedoofde hoop …

met decreten die voor velen dode letter blijven,

zo dood als de dooie mus waarmee ze worden gepaaid.

Naar een tekst van Herman J. Claeys

Uit “Ik heb vandaag een mens gezien” van de “Tochten van Hoop”