Zag u het nog niet, die immense processie van personen die positief getest werden op het Coronavirus ? Ze zijn niet gekleed in lange gewaden, zonder gordel, zonder hoofddeksel.
Zie je de kruisweg niet van het verplegend personeel dat de calvarieberg van de “pandemie” beklimt ten einde krachten en met angst om het hart.
Hij die zegt dat de man van Nazareth tijdens deze Goede Week zich niet zal laten zien heeft de dokters in witte kledij en met bloedend hart niet gezien. Zij dragen het kruis van het lijden van besmette mensen.
Zie je niet dat zoveel wetenschappers water en bloed zweten, zoals in Getsemani, koortsachtig op zoek naar een behandelingsmethode en een vaccin.
Zeg niet dat Jezus dit jaar niet door de straten trekt nu zoveel mensen moeten werken om te zorgen voor het nodige voedsel en medicijnen voor iedereen.
Hebt u niet het aantal “Cyreneeërs” gezien die zich op de één of andere manier hebben aangeboden om de zware kruisen mee te helpen dragen ?
Zie je niet hoeveel “Veronica’s” zich hebben blootgesteld aan infecties door het gelaat van besmette mensen droog te wrijven ?
Wie zegt niet dat Jezus ook weer ter aarde valt telkens als wij de koude cijfers horen van nieuwe slachtoffers ?
Zijn het niet de zo vele rusthuizen vol oudere mensen, de hoogste risicopatiënten en hun verzorgers, die de Passie van het lijden beleven ?
Lijkt het niet als een Kroon van doornen voor de kinderen die deze crisis “opgesloten” moeten beleven, zonder veel begrip en zonder door parken en straten te kunnen lopen ?
Voelen zij zich niet onrechtvaardig veroordeeld: de scholen, de universiteiten en de vele winkels die gedwongen moeten sluiten ?
Zijn alle landen van de wereld niet getroffen, gegeseld door de gesel van dit virus ?
Zijn zij niet zoals Pontius Pilatus die zijn handen in onschuld waste: de leiders die simpelweg politiek profijt willen halen uit de situatie.
Lijden ook zij niet, machteloos zoals de discipelen zonder Meester, zoveel families opgesloten in hun huizen, velen met problemen, niet wetend hoe en wanneer alles voorbij zal zijn ?
Wordt het gelaat van de lijdende Maria niet weerspiegeld in het aangezicht van zoveel moeders en familieleden die lijden om de dood – op afstand – van een dierbare ?
Is het niet zoals het afleggen van een kledingstuk, de angst van vele families en kleine ondernemingen die hun spaarcenten in rook zien opgaan ?
Is de doodsangst van Jezus niet in verband te brengen met de angst voor een tekort aan beademingstoestellen in de afdelingen voor intensieve zorgen in zoveel landen ?
Zeg niet: geen Goede Week dit jaar, zeg het niet, want het Drama van het lijden van de Heer is zeker en vast nooit zo reëel en authentiek geweest als dit jaar.