Lourdes 2022 – Verslag fietstocht Pastoor Tony Poorters – Deel 3

Bedevaartsdagen in Lourdes

Woensdagavond 13 juli 2022 werd ik hartelijk verwelkomd door de bedevaarders in hotel “National”.

‘s Anderendaags heeft diaken Paul Gielen, de verantwoordelijke van de Limburgse bedevaart, me kort voorgesteld als fietspelgrim en dit aan de ganse groep van 400 Limburgse bedevaarders.

Eigenlijk wilde ik niet zoveel aandacht op mij gericht, want vooreerst was het mijn bedoeling om de vijf komende dagen volop “gewone bedevaarder” te zijn.

Maar zie, de vermoeidheid speelde parten, en ik miste die eerste namiddag al half de openingsviering in de Bernadette-kerk. Wel kreeg ik er het thema 2022 mee: “Allezdireauxprêtres…” “Ga aan de priesters zeggen dat zij hier een kapel moeten bouwen en processie houden…”

Bernadette heeft deze woorden van Onze-Lieve-Vrouw getrouw doorgegeven aan haar pastoor… en door haar vastberadenheid, ondanks allerlei tegenkantingen, heeft zij die wonderlijke ommekeer bekomen bij priesters en gezagsdragers en is Lourdes uitgegroeid tot bedevaartsoord met kapellen en processies, en dit sinds 1858.

In de parochiebladen van het dekenaat Tongeren verscheen (in nummer 32) al een mooi relaas over de Lourdesbedevaart 2022 van de hand van eredeken Rik Palmans. In Lourdes krijgen de zieken een ereplaats, zien we verpleegsters, brancardiers en vele jongeren met grote zorgzaamheid de zieken en ouderen omgeven. Er heerst een sfeer van ingetogen vreugde in het heiligdom, die deugd doet aan het hart.

Mooie vieringen en vreugdevolle sfeer

De vieringen waren prachtig, vooral de internationale zondagsmis in de onderaardse Pius X-basiliek; het evangelie over “de barmhartige Samaritaan”, werd er voorgelezen door diaken Noël Heynickx van Bree.

Onze bisschop Patrick Hoogmartens was de eerste twee dagen in Lourdes; hij ging voor bij de viering aan de grot en werd geflankeerd door bisschoppelijk vicaris Bart Coenegrachts, die de homilie verzorgde in de vieringen.

Maria spreekt tot Bernadette

Wat ik onthouden heb: Onze-Lieve-Vrouw sprak Bernadette aan met de beleefdheidsvorm “vous”. Maria gaf waardigheid aan dat kleine ongeletterde meisje, deed haar groeien tot een “leerling missionaris” die de boodschap doorgaf aan de priesters. De figuur van Bernadette werd ook nog eens mooi uitgebeeld in een ontroerende musical die velen van de bedevaarders hebben mogen meemaken.

Terugreis

Bent u ook met de fiets terug naar huis gereden?, zo kreeg ik de vraag achteraf.

Neen, neen. Dank zij de goede zorgen van diaken Paul Gielen mocht ik hem met de trein mee. En hijzelf bracht hem nadien, met zijn auto, ‘ongedeerd’ naar Kloosterstraat 7 in Bilzen. Ook al speelde de hitte ons wat parten op de terugreis, toch overheerste een dankbare tevredenheid bij de ruim 50 bedevaarders uit Bilzen en Munsterbilzen, en ook bij alle 410 mensen die deze Limburgse Lourdesbedevaart 2022 meemaakten.

Dankbare fietspelgrim

Twee maanden later intussen, schrijf ik enkele beschouwingen bijeen. Vooreerst ben ik blij om deze fietstocht te hebben kunnen volbrengen. De afstand was iets meer dan 1.400 km over, hoofdzakelijk over wegen zonder fietspad, zonder één mankement aan de fiets, ik heb zelfs geen band hoeven op te pompen ! Dank u fietsenmaker !

Gezondheid en conditie waren zonder meer goed; eigenlijk was ik verwonderd dat ik met mijn 71 jaar nog afstanden kon overbruggen tussen 100 en 160 km, en dat over glooiende wegen. ’s Avonds was ik natuurlijk vermoeid, ook omwille van de toenemende hitte; elke namiddag hield ik bewust een uurtje siësta en reed ik in een hemd met lange mouwen, als voorzorg tegen de felle zon. Geen drup regen, de wind veelal in de rug, geen valpartij of pech, alles veilig in het verkeer, fijne ontmoetingen onderweg, weinig of geen gevaarlijke situaties moeten trotseren.

Ik mocht me gelukkig prijzen om telkens veilig onderdak te vinden. Dank aan priester Christophe Rouard in Malonne, aan de gastvrije mensen van het lieflijk hotelletje in de Franse Ardennen en aan de Zusters te Ruillé-sur-Loir: bij hen had ik mijn verblijf vooraf gereserveerd. En verder was het onderweg elke avond een dankgebed om Gods Voorzienigheid, want steeds vond ik een geschikt hotel tot in de “National” te Lourdes, waar Theo en Annie me opwachtten met een reiskoffer vol frisse kleren.

Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes, bid voor ons

Op mijn 11-daagse tocht heb ik het voorrecht gehad om prachtige kerken en kathedralen te bezoeken, en om me echt pelgrim van Maria te voelen. De grote intenties van mijn bedevaart, – in het dagelijks rozenkrans gebed op de fiets -, waren de gezondheid van mijn broer Herman en van mijn neef priester Tony Schildermans en ook mijn opdracht als pastoor.

God verhoort niet altijd ons gebed zoals wij zouden willen, maar in zijn wijsheid schenkt Hij ons nieuwe levenskracht en diepe verbondenheid, verder dan lijden en dood.

Moeder Maria, Onbevlekt ontvangen en ten hemel opgenomen, Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes, blijf ons, uw mensen onderweg, nabij.

Uw dankbare pelgrim Tony

Ingezonden door Pastoor Tony Poorters

Collecte Wereldnoden – 24-25 september 2022

Jaarlijks worden vele mensen getroffen door natuurrampen allerhande, o.a. orkanen, overstromingen, mislukking van de oogst door droogte of wateroverlast. Daarbij komt nog de oorlog in vele landen, die dood en ellende brengt. De gevolgen ervan zijn groot, vooral voor de kinderen. Met deze collecte willen de Belgische bisschoppen onmiddellijk hulp bieden zodra de nood in de wereld zich voordoet.

Lourdes 2022 – Verslag fietstocht Pastoor Tony Poorters – Deel 3

Op de fiets naar Lourdes – Deel 3

Van Angoulême tot Bergerac

 ’s Morgens bezoek ik, na een flinke klim, het centrum van Angoulême, maar op deze maandagmorgen 11 juli, is de kathedraal Saint-Pierre nog niet open… Wel bewonder ik de mooie westgevel en daal dan de heuvel af waarop de stad is gebouwd, richting Bergerac, pal zuidwaarts.
Van de Charente gaat het naar het dal van de Dordogne over heuvelachtige wegen en met de landbouwers bezig met de graanoogst.
Hoe zal ik deze namiddag de hitte trotseren? Ik geeuw “tegen de sterren op”, snak naar een koele drink en wil niets liever dan me neervlijen in het gras; en dat doe ik ook bij een mooie kapel en een koel waterbekken aan een bron… maar ik moet verder en hijs me weer in het zadel. Daarbij denk ik aan hen die het nog moeilijker hebben dan mij, bijzonder aan de zieken voor wie ik deze bedevaart elke dag bid.
Na 115 km arriveer ik in Bergerac om 18 uur. Een lekkere ijscrême heb ik wel verdiend en ook een rustig bidmoment in de “Notre Dame”. Op mijn hotelkamer, na het avondeten, schrijf ik op een klein kartonnen kaartje de reisroute voor de volgende dag.

Van Bergerac tot Lourdes in twee dagen

Ik kies voor de richting Agen de minder drukke baan via Villeréal. Daar bezoek ik de Notre-Dame-kerk, van buiten een versterkt kasteel, maar binnenin een echte parel. Verder nu, want het wordt al warm!
Villeneuve-sur-Lot, na 66 km, is goed voor een stevig middagmaal. Het wordt af en toe lastig, want stevig bergop. Maar dan wacht een mooie afdaling van 10 km tot Agen, stad aan de Garonne.
Nu kies ik wél de grote baan RN21, en steek de Gers over, rivier die de naam geeft aan het departement dat ik in Astaffort binnenrijd. Daar klop ik aan bij het enige hotel dat open is… De dame die me vriendelijk ontvangt, moet me helaas melden: “au complet”. Ze geeft me wel het telefoonnummer van een hotel in Lectoure, 20 km verder. Dankzij haar lukt het me te reserveren in “Hôtel de Bastard”. Om 20.50 uur en met 139 km op de teller kom ik aan, moe maar gelukkig. Morgen, als het God belieft, haal ik Lourdes !

Ontbijten, buiten aan het zwembad van het hotel, en met zicht op de kathedraal in de ochtendzon, dat is toch heerlijk!
De “Cathédrale Saint-Gervais et Saint-Protais” van Lectoure is de moeite waard. Een beetje jammer is het lawaai – 08.30 uur- dat werklieden maken bij het plaatsen van een podium voor een concert op 14 juli in deze kerk. De stilte die past bij een gebed, vind ik wel in de imposante “Saint-Laurent” van Fleurance, stad die zich ook klaarmaakt voor “lequatorzejuillet”.
Ik volg de RN21, die de vallei van de Gers volgt. Sinds gisteren benut ik deze drukke baan, omdat er langs de volle witte lijn een redelijk brede strook is, waar je als fietser je veilig voelt, ook wanneer een vrachtwagen voorbij dendert.
Op deze laatste dag van mijn pelgrimstocht is de kathedraal van Auchnog een mooi geschenk. De indrukwekkende westgevel met 2 torens nodigt uit om binnen te treden en “Notre Dame” te eren. Ik bid opdat ik vandaag Lourdes, veilig en wel, mag bereiken.

Vooruit, want het is al bijna 12 uur en nog maar 37 km ver! Geen vlakke weg meer, maar af en toe een lange helling die op deze rechte baan, wel erg indrukwekkend opdoemt vanuit de verte.
Een eenvoudig wegrestaurant bij “Les Trouettes” zal me kracht moeten geven tot deze avond. Ongeveer één uur later ben ik weer op weg…Heet is het! Ik zie verbrande bomen bij een afgestookt akkerveld.
Het is af en toe stevig klimmen om Mirande en Miélan voorbij te rijden. Het bord, “Vous entrez dans les hautes Pyrénées”, geeft nieuwe impulsen… het is 17u07 en 80km heb ik afgelegd.
Rabastens-de-Bigorre leidt me langs een snelstromende beek en een kaarsrechte baan naar Tarbes. De RN21 leidt richting Lourdes, maar ik stoot weldra op het bord “Autoroute”: verboden voor de fietser! Het wordt “een gesukkel” om de goede weg te vinden… Uiteindelijk lukt het me, maar wel met een ferme omweg en een serieuze vertraging van anderhalf uur.

Het is nog licht wanneer ik om half tien Lourdes binnenrijd.
De eerste bekende personen van de Limburgse bedevaart die ik ontmoet zijn Gert en haar gezin uit Peer. Wij zijn blij verrast elkaar te zien… Weldra ben ik aan de deur van Hôtel National en word er verwelkomd door de bedevaarders uit Bilzen en Hoeselt.
Gezond en wel, veilig aangekomen. Dank U, Lieve Heer. Dank U, Moeder Maria om uw bescherming. Dank aan allen die me begeleid hebt met uw gebeden.

Er volgt nog een vierde deel: Bedevaarder in Lourdes

Ingezonden door Pastoor Tony Poorters

Herfst

Lieve God,

Dank U voor alle kleuren, voor de bladeren die rood en geel oplichten in de herfstzon.

Dank U voor alle vruchten, voor de appels en de peren, voor de kastanjes en de beukennootjes.

We bidden U voor wie zich voorbereiden op de winter om warmte wanneer het kil wordt, om uw volheid wanneer de leegte in ons knaagt.

Amen

Verenigingen uit de startblokken

Niet alleen de scholen beginnen aan een nieuw jaar maar traditioneel starten ook de verenigingen in september of ten laatste in oktober hun nieuwe werkjaar. Ze krijgen van de nationale koepel gewoonlijk een nieuw jaarthema aangereikt plus de nodige informatie en werkmiddelen om er een vruchtbaar jaar van te maken. De meeste verenigingen voorzien ook wel een provinciale of regionale startdag waarop de besturen/leidingen worden uitgenodigd en op weg gezet om er een goed werkjaar van te maken.

Hun opzet

Verenigingen richten zich in het algemeen op meer specifieke doelgroepen en willen op hun bijzondere manier aan volksverheffing doen. Het klinkt zwaarwichtig maar dat is het helemaal niet. Hoofddoel is en blijft mensen samenbrengen om de eigen problemen van de doelgroep te bespreken, zo mogelijk er wat aan te doen en mensen in een gemoedelijke sfeer inzichten en ontspanning bij te brengen.

Onderzoek in Vlaanderen, waar de participatiegraad aan het verenigingsleven zeer hoog is, heeft uitgewezen dat deelnemers aan het verenigingsleven verdraagzamer zijn, minder individualistisch, sterkere voorstanders van democratie zijn, meer vertrouwen hebben in instellingen, meer participeren aan cultuur en sterker betrokken zijn bij het leven in de buurt.

Werk – jaar

Dat woordje werkjaar mag je letterlijk nemen. Zo’n jaar aan activiteiten plannen en uitwerken vraagt tijd en veel verbeelding. De mensen van het bestuur/leiding hebben daar hun handen mee vol. Meestal ligt het jaarprogramma voor een groot deel reeds vast vóór de grote vakantie omdat er allerhande afspraken moeten gemaakt worden, materialen voorzien, enzovoort. En tegenwoordig kan je er niet vroeg genoeg bij zijn. Bovendien moeten de lidgelden vernieuwd worden en ook een actie voorzien om nieuwe leden aan te werven.

Na corona

Het verenigingsleven heeft zo wat helemaal stil gelegen tijdens de onzalige coronatijden. Hier en daar werd wat contact gehouden via internet of een boodschapje in de brievenbus. We hebben mogen ondervinden dat contact bewaren moeilijk maar mogelijk is mits enige verbeelding doch we hebben vooral ondervonden dat er niets gaat boven de persoonlijke ontmoeting. Als we iets gemist hebben dan is het ‘de mens in levende lijve’.

Maar naar het schijnt – je hoort dat hier en daar toch beweren – hebben heel wat mensen afgehaakt. Hebben ze andere manieren van tijdsinvulling gevonden? Bekijken ze het verenigingsleven met andere ogen? Of hebben ze ontdekt dat op zichzelf zijn ook een zekere charme heeft?

Gemeenschapsleven

Het belang van een vereniging voor een gemeenschap kan moeilijk onderschat worden. Verenigingen dragen wezenlijk bij tot het gemeenschapsleven. Een gemeenschap waar het verenigingsleven weinig aanwezig is of stilvalt dreigt een dode gemeenschap te worden. Als je dan nog van gemeenschap kunt spreken tenminste. Want als het allemaal individuen naast elkaar worden die alleen maar doen wat hun goed uitkomt en daarvoor ‘de rest’ niet of nauwelijks nodig heeft …

Bovendien leert men juist in een vereniging omgaan met elkaar, naar elkaar om te zien en het leven samen te leven. Je kan er ook heel wat bijleren voor de belangen waar je vereniging voor staat of gewoon maar interessante dingen die het leven aangenamer maken.

Het hoeft dus niet te verwonderen dat de overheid nationaal  of plaatselijk dit verenigingsleven met financiële en andere mogelijke logistieke middelen ondersteunt.

Vrijwillige inzet

Als het verenigingsleven zo waardevol is voor de samenleving in het algemeen en voor de plaatselijke samenleving in het bijzonder dan is het ook de moeite waard om er zich voor in te zetten. Op plaatselijk niveau gaat het dan praktisch altijd om vrijwilligers die een deel van hun tijd besteden aan de werking van hun vereniging. Zij leveren een onschatbare waardevolle bijdrage aan de samenleving. Hun inzet verdient alle waardering en een schouderklopje, een bedankje of een kleine attentie op tijd en stond is dan ook meer dan gepast.

Hartelijk dank aan alle bestuursleden/leidingen, goede moed in het nieuwe werkjaar en alle goeds voor jouw vereniging.

Ingezonden door EH Rik Palmans

Uitstap Parochieteam Membruggen

Om het werkjaar af te sluiten, heeft het parochieteam een geleid bezoek gebracht aan de prachtige gerestaureerde Sint-Odulphuskerk van Borgloon. Deze kerk is één van de drie laureaten voor de onroerend erfgoedprijs 2022, die de Vlaamse overheid dit najaar uitreikt.

Na dit bezoek was er nog een gezellig samenzijn.

Op naar een succesvol schooljaar 2022-2023

De vakantieperiode zit er weer op. Het was een mooie tijd om uit te rusten, zeker na toch weer een vreemd schooljaar. De dagelijkse opdracht, de zorg voor de kinderen die onze leerkrachten weer worden toevertrouwd, begint alweer te kriebelen. Ook de vele kinderen en jongeren kijken er naar uit om weer naar school te trekken.

Maar de start van het nieuwe schooljaar bezorgt vele gezinnen, die het financieel minder breed hebben, heel wat kopzorgen. Spanningen in Taiwan, een aanslepende oorlog in Oekraïne, energieprijzen en inflatie die de pan uitrijzen maken niet alleen ouders maar ook de school zenuwachtig.

Duurzaamheid

Gezinnen die het financieel moeilijk hebben gaan weer de grootste slachtoffers worden. Bijkomend worden gezinnen vandaag ook nog geconfronteerd met extra kosten voor mobiliteit.

Toch worden dagelijks onze brievenbussen bestookt met allerhande folders met schoolmateriaal. Maar schoolmateriaal hoeft niet noodzakelijk duur te zijn. Ouders kunnen er met hun kinderen voor kiezen om boekentassen, mappen, meetlatten, pennenzakken, passers, rekenmachines voor een fractie van de oorspronkelijke prijs te kopen in een kringloopwinkel.

Door tweedehands te kopen wordt de afvalberg verkleind en moeten er geen nieuwe producten geproduceerd worden.

Als bijdrage tot duurzaamheid en een proper milieu houdt de Kringloopwinkel aan de Gasthuisbosdreef 31 te Tongeren vanaf 10 augustus een ‘terugnaarschoolactie’.

Dat het voor alle leerlingen en hun ouders, studenten en leerkrachten een succesvol en gezond schooljaar mag worden met oog voor ieders talent.

Oproep van een student

Goede leerkrachten en directie, mogen wij proberen te zeggen wat wij van u verwachten?

Wij vragen u:

Ons niet enkel vol te proppen met de noodzakelijke boekenwijsheid,

maar geef ons ook les uit uw leven.

Boei ons met uw stukken waarheid, recht uit uw hart.

Lees ons niet alleen het evangelie voor maar lééf het ons voor.

Leg uw gezag niet op, maar begeleid ons dag na dag.

Beste leerkracht, wij vragen 10 maanden van prettig werken en lieve zorg,

Wij verwachten veel van je, meer dan je denkt.

Wij nemen je in vertrouwen en willen met jou verre wegen gaan, verder dan je denkt.

Wij willen van jou weten wat de moeite waard is om voor te leven; hoe jij je tegen onrecht verzet.

Wij kijken naar je op omdat jij kan bidden met ons en voor ons.

Gebed bij de start van het nieuw schooljaar

Goede Vader,

Wij bidden U voor alle kinderen en jongeren

die donderdag opnieuw naar school gaan na de zomervakantie.

Laat hen mensen ontmoeten die hen niet uit het oog verliezen.

Laat hun stem gehoord worden,

ook al klinkt ze soms zwak of stamelend.

Wij bidden U voor alle kinderen en jongeren

die bij het begin van dit nieuwe schooljaar

hun weg zoeken in een nieuwe klas of in een nieuwe school.

Omring hen met mensen

die hen benaderen met mildheid en respect,

zodat het beste in henzelf naar boven kan komen

en zij op hun beurt voor anderen

een goede vriend kunnen zijn.

Goede Vader, help onze kinderen en jongeren

om samen met hun leerkrachten

de wereld te ontdekken

en uit te groeien tot mensen

waarop anderen dan weer kunnen bouwen. Amen.

Ingezonden door Edgar Ketelslegers Bilzen

Septembergedachten

School

Denkend aan september kan je natuurlijk niet doen alsof de school niet bestaat. Per 1 september zijn weer duizenden kinderen en jongeren verplicht naar school te gaan. Met hen en hun ouders hopen we dat ze nu weer eens een ongestoord en normaal schooljaar mogen beleven. (Oei, ik ‘vertypte’ mij even en schreef ‘scholjaar’.) De nieuwe verworvenheden van onder andere afstandsonderwijs hoeven daarom niet helemaal uitgeschakeld te worden.

Het groeiend succes van de zomerscholen is ook een interessant fenomeen. Niet alleen kinderen met leerachterstand blijken daar gebruik van te maken maar ook heel wat kinderen die gewoon hun kennis op peil willen houden.

Goede moed aan alle leerplichtigen, aan hun ouders en thuisomgeving, aan de leerkrachten en alle ondersteunend personeel. Maak er een fijne tijd van!

Herfst

Denkend aan september kan je ook aan de herfst niet voorbij. Je kan daar met gemengde gevoelens tegenaan kijken. Ik las ergens dat iemand de herfst ‘het seizoen van de afbraak’ noemde. Hij zag alleen maar de vallende bladeren wellicht geïnspireerd door Guido Gezelle die ooit dichtte ‘Hoezere vallen ze af de zieke zomerbladeren’ en de druilerige regendagen die de gevallen bladeren tot een vuile smurrie verwerkten. Dat kan er zijn natuurlijk maar ergens anders las ik ‘September is de mei van de herfst’. Mooi toch. En inderdaad de herfst kan heel, heel mooi zijn. De verkleuring van de bladeren geven zoveel schitterende kleurentinten die de groene landschappen omtoveren tot een aangrijpend schilderij in geel, goud, rood en bruin tegen een helblauwe hemel met roomwolkjes. Om echt van te genieten.

Plantage en veld

En het mooiste van al in september is nog ‘de tweede oogst’, want september wordt ook ‘de tweede oogstmaand’ genoemd. We beleven heel veel deugd aan het binnenhalen van fruit en late veldvruchten.

Appelen, peren, pruimen, druiven, meloenen, braambessen, frambozen, noten, ….het water komt je in de mond. En wij in Haspengouw weten er alles van. Dat doet me denken aan een man uit Borgloon die me in zijn sappig dialect vertelde: “Ze hebben kersen, appelen, pruimen, rabarber … van hun eigen maar met kermis moeten ze abrikozenvlaai hebben”. Tja, het gras onder de draad door smaakt altijd lekkerder.

Ook op het veld wordt nog harde arbeid geleverd. Aardappelen, bieten, maïs worden nog binnengehaald. Ze zijn de vrucht van intens labeur.

Bijzondere dagen

Door vele themadagen en –weken wordt voortdurend onze aandacht gevraagd voor alles en nog wat. Een mens kan het niet bijhouden. En dat is niet zo maar een loze verzuchting. De maand september heeft maar liefst 34 (!) themadagen of-weken. Wie kan dat nog bijhouden? Van inflatie gesproken. Het kan niet anders of daar moeten enkele gekke gevallen tussen zitten.

Op 1 september is het de ‘dag van de aanvoegende wijs’. Jarenlang is dat begrip uit mijn gedachten geweest. Ik ben het zelfs moeten gaan opzoeken wat het eigenlijk weer betekende. Hier mijn vondst: “De aanvoegende wijs is een werkwoordvorm die onder meer een wens, toegeving, aanwijzing of aansporing uitdrukt”.  En stel je voor dat ik die werkwoordvorm heel veel gebruik en jij ook trouwens. Telkens als ik het Onzevader bid pas ik hem toe: ‘Uw naam worde geheiligd, Uw Rijk kome, Uw wil geschiede …’. Dat is de aanvoegende wijs (conjunctief) en daar is dus een dag voor.

Ook mooi is 20 september. Dan is het ‘Nationale Plasdag’. Echt waar. Men vraagt dan aandacht om de problemen bij het plassen meer bespreekbaar te maken. Toch een nobel doel.

Trekvogels

Onze trekvogels komen in de maand september volop aan hun trekken. Dat soort vogels houdt het hier voor bekeken en zoeken warmere zuiderse oorden op. Tiens, zouden we ook van ‘trektoeristen’ kunnen spreken die toch ook warmer oorden in het zuiden opzoeken?

Waar is de tijd dat rond 8 september de zwaluwen samentroepten op de elektriciteitsdraden langs onze wegen? Die draden liggen nu meestal ondergronds. Waar zouden die trekvogels nu verzamelen? In ieder geval hebben ze twee mogelijke routes. De oostelijke route loopt (vliegt) over Duitsland, de Alpen, Italië, de Bosporus naar Afrika. De westelijke route gaat over Frankrijk, Spanje, Gibraltar naar Afrika. Omdat het daar warmer is vinden ze daar ook meer insecten.

Heiligen

Er zijn nogal wat heiligen te vieren in september. We lichten er drie uit omdat die in onze streken nogal wat aandacht krijgen. Er is op 1 september Sint-Gillis. De brave man wordt vereerd in de kapel van Mulken, een prachtig kerkske op de Mulkenweg. Hij wordt aanroepen tegen zenuwziekte en angsten.

Dan is er op 8 september Maria Geboorte patroonfeest van de basiliek en van ons bisdom maar ook patrones van de kerk in Rijkhoven(Alden Biesen). Het brengt voor beide parochies ook de grote kermis mee. In Tongeren gaat de Mariaprocessie dit jaar uit op zondag 11 september om 10 uur. En ten derde  is er op 17 september het feest van de heilige Lambertus, patroonheilige van verschillende kerken in ons dekenaat. Dat is een historisch overblijfsel van toen Limburg met Luik één bisdom vormde en Lambertus een bisschop-martelaar was van het bisdom Tongeren-Maastricht waartoe destijds ook Luik behoorde.

Weerspreuken

“ ’t Weer dat Sint-Gillis biedt, eindigt voor vier weken niet”.

“Als in september de donder knalt, met Kerstmis sneeuw met hopen valt”.

En er is zelfs een Zweedse zangeres die September heet ….

Ingezonden door EH Rik Palmans

Week van de Schepping

1 september is Wereldgebedsdag voor de Zorg voor de schepping. Het is meteen de start van een ganse week extra aandacht hiervoor. Paus Franciscus heeft deze dag ingesteld in juni 2015 ter gele­gen­heid van de presen­tatie van de encycliek Laudato Si waarin paus Franciscus oproept tot een inte­grale ecologie, waarbij zorg voor de schepping en zorg voor de armsten onlos­make­lijk met elkaar zijn verbonden.

De Heilige Vader benadrukte bij de instelling van deze Wereld­gebeds­dag, dat christenen zijn geroepen tot een ‘ecolo­gische bekering’, waarbij de conse­quen­ties van hun ontmoeting met Jezus Christus zichtbaar worden in hun relatie tot de wereld om hen heen.

De paus hoopt met zijn oproep om milieu­bewuste rent­meesters van de schepping te zijn, niet alleen Katholieken wereld­wijd aan te spreken maar alle mensen van goede wil.

Een week extra aandacht voor de schepping. Is dat niet wat wrang als tegelijkertijd een oorlog door het midden van Europa raast? Wie maakt zich druk over een kwetsbaar plantje of het uitsterven van een klein insect als er bommen vallen in Oekraïne en de wereld zich met ingehouden adem afvraagt of er een Derde Wereldoorlog komt met gebruik van kernwapens? Zijn er nu geen belangrijker dingen dan extra aandacht voor de schepping?

Hoe begrijpelijk die vragen ook zijn, de zorg voor de schepping is een opdracht die aan alle mensen van alle tijden is gegeven. Ieder mens is op de plaats waar hij of zij is gesteld rentmeester over de schepping. Iedereen heeft de dure plicht om zorgvuldig om te gaan met natuur, milieu, bodemschatten en leefomgeving. Eens zal ieder mens verantwoording moeten afleggen van dit rentmeesterschap. Dat de ene mens die plicht verzaakt of zelfs door middel van oorlogsgeweld welbewust met voeten treedt, ontslaat de andere mens niet van de hoge opdracht om zorg te dragen voor het geschapene.

De Week van de Schepping is bedoeld om tot bezinning te komen. Hoe gaan we als mensheid om met de natuur? En dichter bij huis: Hoe gaan we er individueel mee om? Dat zijn vragen waarop een eerlijk antwoord gegeven moet worden.

Hoewel de laatste decennia de zorg voor natuur en milieu nadrukkelijker dan voorheen op de politieke en maatschappelijke agenda staat, moet in het algemeen jaar op jaar worden geconstateerd dat de natuur er niet beter voorstaat dan in het verleden. De aarde raakt in verval. De grote droogte wereldwijd van de afgelopen weken maakt dat nog maar eens duidelijk.  Dat moet ieder mens een grote zorg zijn.

Daarbij is al vele malen vastgesteld dat de mens zelf de belangrijkste oorzaak is voor de achteruitgang van de natuur. Onvoorzichtig handelen, de constante behoefte aan economische groei en de onbeheerste drang om te consumeren zijn de belangrijkste oorzaken. En allerlei rapporten en waarschuwingen brengen daarin geen verandering.

Tegenover deze ongebreidelde zucht naar meer en nog meer staat de Bijbelse opdracht tot matigheid. De apostel Petrus maant om bij het geloof deugd, kennis en matigheid te voegen (2 Petrus 1:5 en 6). Dat is niet zomaar een wijze raad, maar een norm. Wanneer deze collectief zou worden nageleefd, zou de schepping op adem kunnen komen.

Zeker burgers in het vrije en welvarende Westen, ook christenen, kunnen op dit punt nog veel leren. Doorgaans wordt hun consumptiedrang meer geremd door prijsinflatie dan door zorg voor het behoud van natuur en milieu. Daarom is extra aandacht voor de schepping geen overbodige luxe, maar inmiddels bittere noodzaak. Ook als ons continent wordt geteisterd door oorlogsgeweld.

Bij het begin van het nieuwe schooljaar

Alle kleuren van de regenboog schijnen als iemand je zegt:

“Je mag zijn wie je bent. Voor mij moet je geen masker opzetten.
Ik ken je zo goed en ik zie je graag
met al je gaven en ook met al je gebreken erbij.
Je moet je niet verbergen achter valse kleuren,
verberg je angsten en je zwakheden voor mij maar niet,
maar laten we samen naar een oplossing zoeken.
In goede en kwade dagen kan je op mij rekenen,
ik laat je niet in de steek. Ik ken je!
Als iemand je dàt kan zeggen,
dan is geen tegenslag machtig genoeg
om de vele kleuren van de regenboog te doen verbleken.

Zoiets zegt God ons.
“Verberg je zwakheden niet,
want ook van je onmacht en je zwakheden hou ik.
Ik ken je trouwens, tot in alle vezels van je bestaan.
Ik heb je naam in mijn handpalm geschreven.
Ik vergeet je niet en voor mij ben je goed.
Samen kunnen we vooruit, samen zijn we sterk.
Ik heb geen volmaakte mensen gemaakt, je moet dus niet doen alsof.
Zoals je bent, ben je goed. Laten we het samen doen

“Voor mij mag je zijn zoals je bent, met je échte kleuren”
en dan kan je misschien bij God een houvast vinden.

God, onze Vader,
wij vragen om de mooiste kleuren uit uw hemel.
Wij bidden om regenbogen in onze schoolgemeenschap.
Geef ons dat wij daaraan werken. Samen met uw hulp
maken we er een kleurig schooljaar van.