Blik op Oneindig – De donkerste tijd van het jaar

We kruipen zo stilaan uit het dal van de donkerste dagen van het jaar, met op het meest duistere moment het lichtpunt van kerstmis. De dagen lengen vanaf nu en we kunnen weer uitkijken naar de lente waarin het nieuwe leven ontstaat. De mensheid heeft steeds pogingen ondernomen om die jaarlijkse cyclus van licht en donker, groei en verval en de wereld waarin hij leefde, beter te begrijpen en zijn plaats daarin te duiden. De tentoonstelling “Blik op Oneindig” die momenteel in PARCUM (de Abdij van Park in Leuven) plaatsvindt, neemt religieus erfgoed als leidraad om na te denken over schepping, vergankelijkheid en hoop. Dit kadert in het Leuvense stadsfestival “Knal” dat hiermee de revolutionaire theorie van de Leuvense Professor Georges Lemaître over de oerknal en het ontstaan van het universum wil herdenken. En er is goed nieuws: de tentoonstelling, die normaal op 16 januari afloopt, wordt met een maand verlengd tot midden februari. Een ideale uitstap voor het gezin.

Parcum een bijzonder museum

PARCUM, het museum voor religieuze kunst en cultuur, is niet zomaar een museum. Het is gelegen in het hart van de Abdij van Park in Heverlee (Leuven) en brengt tentoonstellingen op het kruispunt van religie, kunst en cultuur. Ze vinden het belangrijk om de blik van de kijker te verruimen en de vertaling te maken naar wat religieus erfgoed vandaag de dag kan betekenen. Ze willen de bezoeker laten zien dat je dit erfgoed niet altijd vanuit die ene traditionele invalshoek – religie – hoeft te benaderen. Voor de tentoonstellingen halen ze vaak objecten uit kerken en kloosters naar de museumzalen, die anders verborgen zouden blijven.
Tentoonstelling “Blik op Oneindig”

Waar komen we vandaan? Wat doen we hier en waar gaan we naartoe? Het raadsel van de oorsprong, de vraag naar de zin van het leven en het mysterie van de eindbestemming zijn zo oud als de mens. ‘Blik op oneindig’ onderzoekt hoe verschillende religies deze levensvragen. De objecten in de tentoonstelling illustreren het voortdurend verlangen van de mens om de wereld en de kosmos vorm te geven en te begrijpen. Voor ‘Blik op oneindig’ werden enkele, soms verborgen, topstukken uit kerken en kloosters naar Leuven gehaald. Ze werden verspreid over 8 thematische zalen: Het Niets, De schepping, De schepping van de mens, Van zondeval naar zondvloed, Driedelig wereldbeeld, (On)eindig, Leven na de dood en Het Hemels Paradijs. Ze zijn ook best wel bizar of opvallend: een 16de-eeuwse schoentrekker met scènes uit het scheppingsverhaal, een Petrussleutel uit de 15de eeuw of een Afdruk van de sandalen van de profeet Mohammed uit de 17de eeuw.

Kan de mens grip krijgen op het bestaan? Blijft het geen utopisch verlangen? En wat betekent dat dan voor de menselijke zingeving? Vanuit deze vragen gaat auteur Marjolijn van Heemstra in dialoog met de objecten en thema’s uit de tentoonstelling. Haar reflecties zijn te horen in zes luistermeubels verspreid over de tentoonstelling. Zij schreef daarenboven naar aanleiding van de tentoonstelling een kortverhaal waarin de glimwormen centraal staan, als symbool voor deze tijd waarin we veel verliezen en toch plots iets vinden wat we niet verwachten.

Een Hemelgat in de Basiliek

Iets vinden wat je niet verwacht, kunnen we meteen toepassen op onze Basiliek. De tentoonstelling eindigt met een foto van het “hemelgat” in de kerk van Aarschot. Zo een rond luik in het gewelf vind je voornamelijk terug in middeleeuwse kerken. Soms is dat vooraan in de kerk, op de hoogte van de viering of het transept, soms is dat achteraan, in de laatste deel van het kerkschip, voor het orgel. Een hemelgat had een bijzondere functie. Het werd bij bepaalde hoogdagen, zoals Hemelvaart, Pinksteren of Maria Ten Hemelopneming, gebruikt om een spectaculair “theatraal” element toe te voegen aan de eredienst. Bij Hemelvaart werd een Christusbeeld naar boven gehesen, bij Pinksteren werden witte duiven uit het luik gelost of dwarrelden rozenblaadjes naar beneden.

Zo werd onze aandacht gevestigd op het vreemde ronde “gat” achteraan in de Basiliek, waarvan niemand zich nog de functie herinnert. Het werd ooit nog gebruikt om de kerk te ventileren bij grote hitte, maar is nu afgesloten met een luik. Na het zien van het beeld van de kerk van Aarschot en het lezen van heel wat documentatie, zijn we er haast zeker van: dit moet een hemelgat zijn dat lang geleden gebruikt werd om de eredienst op te luisteren. Dit wordt een boeiende materie voor verder onderzoek, want ongetwijfeld moeten in de archieven van de Basiliek sporen terug te vinden zijn over het gebruik ervan. Een origineel onderwerp voor een masterthesis!

Ingezonden Jan Jaspers

De Katholieke Kerk 2021 in België

Wist je dat er in België

• 3705 parochies zijn,
• in die parochies liefst 125.159 vrijwilligers werken,
• 561 leken met een pastorale taak, benoemd door de bisschop, meewerken in de parochies en pastorale eenheden,
• 550 leken, benoemd door de bisschop, werken in ziekenhuizen, rvt’s, voorzieningen voor mensen met een handicap,
• 371 leken, benoemd door de bisschop, werken in de diensten van het bisdom,
• 1.928 niet-gewijde leken met een mandaat meewerken in het bisdom (bv voorgaan in gebedsdiensten, uitvaarten…),
• 189 niet-gewijde leken opleiding pastoraal werk volgen,
• 576 permanente diakens werkzaam zijn,
• 2.264 personen, benoemd door de bisschop en door de overheid betaald, ingeschreven zijn als bedienaars van de eredienst (in 2019)
• 7.413 catechisten werken en dat er 40.481 jongeren catechese volgen,
• 2.038 priesters een opdracht van het bisdom hebben, 554 zijn er jonger dan 65 jaar, 432 zijn tussen 65 en 75 jaar en 1.062 zijn ouder dan 75 jaar,
• 1.053 priesters met een canonieke benoeming werkzaam zijn,
• 1.793 priesters-religieuzen, waarvan er 389 meehelpen in de parochies in de parochies,
• 8.394 religieuzen, waarvan 6.139 vrouwen, 462 broeders en 1.793 priesters-religieuzen.

Bron: Brochure “De Katholieke Kerk in België 2021”, Licap Halewijn, Guimardstraat 1, 1040 Brussel

Kroningsnieuws

Enkele dagen na nieuwjaar deed iemand mij opmerken dat we nu moeten/mogen spreken van ‘de kroning van volgend jaar’. Het komt nu inderdaad dichtbij.

Na de kerstvieringen kregen we een mooie wenskaart vanwege het Kroningscomité en de Pastorale Eenheden van Tongeren: een mooie foto, een mooi gebed en de oproep om mee te doen. Dat die oproepen niet in dovemansoren vallen moge blijken uit het aantal reeds gemelde deelnemers aan processie en avondspel. Enkele groepen hebben zelfs een deelnemersstop ingesteld.

#Zoekverbinding

Met de dag wordt het duidelijker dat we een zeer actueel thema hebben. Al was het thema reeds een hele tijd voor de coronaperiode gekozen, de pandemie heeft duidelijk laten zien dat mensen ontzettend veel behoefte hebben aan verbinding. Vooral de eerste strenge lockdown heeft ons dat laten aanvoelen. Maar ook nu blijft het nog steeds een tekort dat we het fysieke contact zoveel mogelijk moeten beperken. Het is bijna tegennatuurlijk maar voor de veiligheid en de gezondheid moet het.

Tegelijkertijd missen we ook de sociale contacten via allerlei vormen van verenigingsleven. De volgende kroningsfeesten zullen veel aandacht vragen voor het medemenselijk contact, een duidelijke vorm van ‘bemin de naaste als jezelf’.

Eerste lezing

Neen, we hebben het niet over de eerste lezing van een eucharistieviering maar over de eerste van de vijf ‘conferenties’ die zullen gegeven worden rond het kroningsthema.

Het is nog vroeg natuurlijk maar we vragen toch reeds je aandacht voor de lezing van donderdag 10 maart om 20 uur in de feestzaal van de Viio (vroegere college) aan de Sint-Truidersteenweg.

We laten meteen al een heel straffe professor aan het woord namelijk de gekende kinder- en jeugdpsychiater Peter Adriaenssens. Een geleerd man die zijn sporen al verdiende maar die ook heel eenvoudig kan spreken. Hij bespreekt wat ons thema kan betekenen voor de relaties in de gezinnen. Schrijf die datum in je agenda, hou die avond hiervoor vrij en weet zeker dat je er geen spijt van zal hebben.

Bilzen – De nieuwe Pastorale Eenheid ingehuldigd

De zeven kerkdorpen van Bilzen centrum zetten een stap vooruit

Zondag 26 december 2021 loopt de centrumkerk langzaam vol.  Er staat iets te gebeuren. Een speciale viering, omwille van de pandemie steeds vooruitgeschoven, kan nu eindelijk plaatsvinden. Op het feest van de H. Familie stelt bisschop Patrick Hoogmartens Tony Poorters als pastor-moderator aan en tegelijkertijd installeert hij de pastorale eenheid Bilzen Centrum met de gekozen naam H. Familie. Een opmerkelijk gebeuren met een verregaande opdracht.
Voor priester Tony klinkt het als volgt ‘Wees herder, verkondig en vier het geloof, beleef het geloof in onderlinge dienstbaarheid.’ Maar in de uitvoering van deze taak sta je niet alleen.
Een groep mensen (diakens en enkele geëngageerde vrijwilligers) beloven in deze viering op een plechtige wijze, Tony bij te staan in de uitvoering van zijn taak over de grenzen van al onze parochiegemeenschappen. Met dit gemeenschappelijk doel gaan we samen aan de slag en willen we handen zijn die aan elkaar en aan de kleiner wordende geloofsgemeenschap vertrouwen, troost en een begeleidende vorming geven. Dit doen we met een luisterend oor doordesemd met het Woord van God.

Waarom de naam ‘’pastorale eenheid Heilige Familie’. Omdat het gezin de hoeksteen is voor de kerkelijke gemeenschap maar ook voor de samenleving.
Heilige Familie verwijst naar onze plaatselijke christelijke gemeenschap. Wij, als broers en zussen van elkaar met God als onze Vader. Onze kerken moeten een plek worden waar iedereen kan thuiskomen in gemeenschap, thuiskomen bij God, de Vader van een bovenmenselijke thuis die ten allen tijde zegt: “Hier ben je welkom, ik vergeef je telkens weer. Ik hou van je, ik blijf bij je! Altijd, overal!”
Dit is de opdracht die wij ons als doel stellen, een opdracht die we samen met de verschillende plaatselijke geloofskernen willen aanvatten en uitbouwen.

Dit wordt een intense opdracht. Maar zoals priester Tony het uitdrukt ‘er moeten ook schapen zijn’, dan pas kunnen we de vreugde van het Woord over onze plaatselijke grenzen heen uitdragen. Vandaag stellen we vast dat niet alle schapen rust zoeken in dezelfde stal. De gelovige gemeenschap is geen snelgroeiende gemeenschap meer, omdat we een stuk cultuur verloren zijn waarop onze geloofsgeschiedenis is gebaseerd. En toch, niemand kan ontkennen dat er in onze eigen omgeving mensen leven met vrijwillige, helpende handen, ‘hulp in het vaccinatiecentrum, hulp bij de overstromingen in Wallonië,’ zijn daar tekenen van. Als gelovige gemeenschap willen we blijven proberen het zaad van het geloof onder alle mensen uit te strooien.

Deze mooie viering is doorweven van de diepe kerstgedachte in woord en zang. Zo vormen we één gemeenschap rond de kribbe van Kerstmis. Rond de tafel met brood en wijn bezegelen en vertrouwen we onze nieuwe opdracht aan God toe. Lectoren uit de zeven parochiegemeenschappen en het opluisterend koor uit Schoonbeek begeleiden ons doorheen de onderdelen van deze viering ‘herder zijn, geloof verkondigen en beleven’.

Deze viering wordt een nieuwe doorstart in onze christelijke gemeenschap met een stralende pastoor-moderator Tony, die vol trots zijn ontvangen geschenk ‘de Heilige Familie’ in de hoogte steekt.
We wensen hem samen met zijn omringende ploeg de komende jaren veel vruchtbare momenten toe.

Jef Vanhaelemeesch

Waken bij het vredeslicht

Zondagavond 12 december brachten enkele vrienden van de kerststal het vredeslicht uit Bethlehem de basiliek binnen. Ze waren het in Eupen gaan ophalen. De vrienden van de kerststal waren voltallig aanwezig om het licht te begroeten. Er waren zelfs heerlijke zelfgemaakte worstenbroodjes voorzien.

Helaas kon de optocht niet doorgaan en het concert werd ook afgelast maar het licht is niet tegen te houden en wordt met enthousiasme verdeeld.

Dekenaten

Op woensdag 15 december waren de afgevaardigden van de zeven dekenaten van ons bisdom uitgenodigd in de basiliek om het vredeslicht te komen ophalen. Ze waren er allemaal. Afgevaardigde van de bisschop Bart Benats ging voor in een stemmige viering waarbij kinderen van de Picpussen plechtig het vredeslicht aanbrachten. Geschaard rond de kerststal was het een deugddoend moment waarbij op het einde het licht werd overhandigd aan de dekenaten met de boodschap om het zoveel mogelijk te verspreiden.

Avondwake

Meer dan honderd mensen waren zaterdagavond present voor de avondwake rond het vredeslicht. Een aantal genodigden voor de optocht die moest geschrapt worden, hadden er toch aan gehouden om aanwezig te zijn bij de gebedswake onder andere oudstrijders en militaire afgevaardigden. De meeste mensen droegen een witte sjaal uit solidariteit met de mensen in de zorg die een enthousiast applaus kregen.

Het vredeslicht werd plechtig binnengedragen door onze suisse geflankeerd door vlaggen, de vrienden van de kerststal en de voorgangers in de vredeswake.

Mede dank zij het Gregoriaans mannenkoor, dirigent en de organiste en een goed meezingende en-biddende kerk werd het een heel intense viering. Een bijzonder moment was wel het samen uitspreken van de gelofte van geweldloosheid. En uiteraard was het hoogtepunt het aansteken van de vredeslichten voor de parochies en het verdelen van de lantaarns.

Dat het licht in ons mag blijven branden …. met Kerstmis, met nieuwjaar en het hele jaar door.

Rik Palmans

Januarigedachten

De meest gestelde vraag, inwendig of luidop, zal wel zijn: ‘Wat zal het nieuwe jaar ons brengen?’ Iedereen hoopt natuurlijk op het beste en wil graag een bijdrage leveren door zelf goede voornemens te formuleren. Iedereen wenst ook de andere het beste en drukt dat hardop uit of met een kaart, een e-mail of een sms’je.

Ondanks alles beginnen we met dat coronavirus dat maar niet klein te krijgen lijkt. Je leert er een beetje mee leven maar toch. Er bestaat een bier dat Corona heet en het schijnt dat er in deze coronatijd veel meer van dat bier gedronken is. Een mens zou het andersom verwachten maar mensen zijn zo onvoorspelbaar als virussen.

Vredesdag

Sinds 1968 wordt er op de eerste dag van het burgerlijk jaar gebeden voor de wereldvrede. Het was een initiatief van Paus Paulus VI. De verschillende opvolgers hebben dat initiatief aangehouden en schrijven elk jaar voor die gelegenheid een brief. Dit jaar schrijft paus Franciscus een brief met als thema: “Onderwijs, werk, dialoog tussen de generaties: instrumenten voor het creëren van een duurzame vrede”.

Die vredesdag ligt nog binnen de periode dat het vredeslicht uit Bethlehem in ons midden is. Het zou mooi zijn als dat vredeslicht ook een plaatsje krijgt op onze nieuwjaarstafel. Alvast een goed begin. En in diezelfde geest kunnen we ook bidden voor de eenheid onder de christenen. Die week loopt van 18 tot en met 25 januari. Een goede verstandhouding tussen de christenen draagt zeker bij tot het vredesproces. Eerst voor eigen deur vegen.

Sint-Thomas

Neen, $het gaat niet over de ongelovige Thomas uit het evangelie. Die vieren we op 3 juli. We vieren op 28 januari een grote meneer die voor de Kerk van enorme betekenis is geweest en nog is namelijk de heilige Thomas van Aquino. Geboren in de buurt van Napels rond 1225 wordt hij dominicaan en professor aan de universiteit van Parijs. Samen met de heilige Augustinus (354-430) is hij de invloedrijkste denker van de katholieke theologiegeschiedenis. Belangrijk is dat hij een synthese tot stand bracht tussen het filosofisch denken van de Griekse wijsgeer Aristoteles (384-322 v. C.) en het christendom. Zijn beroemd hoofdwerk is de Summa Theologiae. In kringen van filosofen en theologen wordt zijn wijsheid nog steeds zeer hoog geacht. Hij bezat ook het vermogen om ingewikkelde dingen eenvoudig uit te leggen. Over hem gaat volgend verhaaltje. Toen men hem vroeg wat zijn grootste gave was zou hij geantwoord hebben: ‘Deze om te verstaan wat ik lees’. En hier een mooi gebed van hem:

Geef mij, Heer God,

een geest om U te kennen,

een hart om U te zoeken,

wijsheid

gedrag dat U bevalt,

trouwe volharding als ik op U wacht

en de hoop U uiteindelijk te omarmen.

Toch mooi om mee te nemen in dit nieuwe jaar.

Laatste 100 dagen

Neen, we kondigen geen einde van de wereld aan. Het gaat over de leerlingen van het laatste jaar middelbaar die eind januari de laatste 100 dagen van hun middelbare schooltijd vieren. Al zal dat beestje voor het tweede jaar op rij roet in het feest-eten gooien. Maar zo’n leerlingen zijn vindingrijk genoeg om er toch een gezellige dag van te maken.

Eigenlijk is deze dag een uitvloeisel van het Chrysostomos-feest. Leerlingen van de Retorica – laatste jaar Latijn-Grieks – vierden destijds deze heilige op zijn toenmalige feestdag 27 januari door wedstrijden te houden in welsprekendheid. Met de uitbreiding van de studierichtingen werd het een algemener feest van de laatste honderd dagen.

Winter?

Gaan we wat winter krijgen? Ik bedoel wat vrieskou en mogelijk wat sneeuw om niet te vergeten hoe die er uitziet. Want met die opwarming … De natuur is niet tegen te houden en tegen het einde van de maand zullen we merken dat de dagen al aardig gelengd zijn. En misschien wachten de sneeuwklokjes wel niet tot het einde van de maand. Ze zullen er zeker zijn als bode van de nakende lente.

Een weerspreukje nog: “Draagt januari een sneeuwwit kleed dan wordt de zomer zeker heet”.

Rik Palmans

Gebed voor nieuwjaar

God,

Het moment is bijna daar,
de seconden tikken weg
en dan klinkt: “Gelukkig Nieuwjaar!”

We blikken terug
op de afgelopen maanden
en kijken vast vooruit
naar 52 nieuwe weken.

We bidden slechts:
God, wilt U daarin
niet ontbreken?

Amen

Samen op weg gaan in 2022

Een jaar als een ander?

Nu het einde van 2021 nabij is en het nieuwe jaar klaar staat om uit de startblokken te schieten, wil ik je graag ’t allerbeste wensen! Maar zal 2022 een jaar worden als het vorige? Een jaar waarin alle domeinen van onze samenleving nog steeds onder druk staan van Covid19 en zijn varianten? Of durven wij hopen dat er meer ruimte komt om te ademen zonder mondmasker, om elkaar weer te ontmoeten zonder afstand of vrees? Wie zal het zeggen? Samen met u kijk ik uit naar de dag dat wij – misschien aarzelend – zullen wennen aan een nieuw normaal leven.

Wat is het belangrijkste?

Het meeste, zo niet alles wat 2022 voor ons in petto heeft is nog onbekend. Er komen zeker mooie dagen aan als wij bijvoorbeeld voor het eerst of al voor de zoveelste keer moeder of vader, oma of oma mogen worden of wanneer wij eindelijk iets van onze dromen kunnen realiseren. Maar er zal misschien ook al eens een tegenslag te verwerken zijn… Naast die dagen die een extra kleur krijgen, in positieve of negatieve zin, zullen er ook veel dagen zijn die gewoon alledaags zijn, druk voor de een en leeg voor de ander… Het zou ons dan kunnen overkomen dat wij ons afvragen “Wat is nu eigenlijk ’t belangrijkste in mijn leven?”.

Nood aan herbronning

Wie gelovig in het leven wil staan, mag zich ook afvragen “Waar moet ik als christen het accent op leggen?” Durf je het aan om te denken en te spreken over de zending, de missie, die opdracht die iedere christen vanuit het doopsel heeft en die wij samen als pastorale eenheid of parochiefederatie en als dekenaat hebben?

Nu is “christen zijn in 2022” iets helemaal anders dan “christen zijn gisteren of pakweg vijftig jaar geleden”. Vooral in onze, van oudsher christelijke streek wordt dat veranderingsproces heel sterk ervaren. Daarbij komt dat de pandemie onze kwetsbaarheid heeft bloot gelegd en dat er ingrijpende veranderingen waren in o.a. onze christelijke gemeenschappen, in de pastoraal, in de catechese en in onze manier van het geloof vieren. Veel was lange tijd niet mogelijk of moest of moet, omwille van de coronamaatregelen anders aangepakt worden. Het lijkt wel alsof wij als Kerk toe zijn aan herbronning om meer dan ooit te ontdekken waar wij als Kerk en als gelovige voor staan. Waarmee moeten wij dan vóór alles bezig zijn als christen en als christelijke gemeenschap?

Met de Paus dromen van een andere Kerk

In oktober ll. stuurde paus Franciscus een wereldwijde uitnodiging naar alle bisdommen om ter plaatse met zoveel mogelijk mensen, met gelovigen en niet-gelovigen en zeker ook met mensen in de marge van Kerk en samenleving, op weg te gaan, te luisteren naar hen en met hen te spreken om te zien hoe zij de Kerk van de toekomst gestalte kunnen geven.

Onze paus en velen met hem, dromen van een “synodale Kerk”. Dat wil zeggen, een Kerk die het evangelie verkondigt en samen met alle mensen op weg gaat. Het doel van de synode (in Rome in oktober 2023) en dus ook van deze raadpleging is – zo zegt de paus – dromen te doen ontkiemen, profetieën en visioenen te wekken, hoop te doen openbloeien, vertrouwen te stimuleren, wonden te verbinden, relaties te weven, een dageraad van hoop te doen herleven, van elkaar te leren, en een positieve verbeelding te creëren die ons verlicht, verwarmt en sterkt. Uiteindelijk komt

het er op neer dat wij zoeken hoe het Rijk Gods dat Jezus verkondigde er kan uitzien voor onze eenentwintigste eeuw.

Verbondenheid met Jezus en met elkaar

Bij alles wat wij als Kerk meemaken en bij alle zoeken naar vernieuwing en herbronning, is de hoogste prioriteit onze relatie en onze verbondenheid met Jezus Christus. Sinds ons doopsel zijn wij naar Hem genoemd: christenen, mensen van de Weg, leerling-missionaris van Jezus. Hij is de universele broeder en in Hem zijn wij allen zussen en broers. Mochten wij dát meer ontdekken en beleven in 2022. Laten wij ons weer aanspreken door de vreugde en de eenvoud van het evangelie. Laten wij dan de originaliteit en de schoonheid van Jezus’ Blijde Boodschap (her)ontdekken en ervaren dat leven in het spoor van Jezus echte levensvervulling schenkt. Ja, ook in het nieuwe jaar loont het de moeite christen te zijn en samen Kerk te zijn. Laten wij elkaar inspireren en dragen. Wij laten niemand los in 2022 maar gaan samen op weg want allen zijn zusters en broeders. Een gezegend en boeiend Nieuwjaar!

Eric Reynders
deken Tongeren

Silvester I

Paus van 314 tot 335. Volgens de legende doopte hij keizer Constantinus de Grote* op zijn sterfbed – wat historisch niet klopt. Een ander verhaal vertelt hoe hij in 317 een draak gevangennam, die – naar gezegd werd – op 1 januari van het jaar 1000 zou ontsnappen en iedereen verslinden.
Toen er in 999 een nieuwe paus gekozen werd, noemde die zichzelf Silvester II en omdat er op Nieuwjaar van het jaar 1000 geen onheil gebeurde, gaf men oudejaarsdag de naam van Silvester.
Silvester I wordt voorgesteld als paus met kruisstaf, tiara en boek, soms met een slang erop.
In de hand houdt hij de schelp waarmee hij Constantijn gedoopt zou hebben, aan zijn voeten of op een boek ligt een draak of een stier.

Hij wordt eveneens afgebeeld in verering voor Christus’ kruis, dat door de H. Helena* werd meegebracht. Een olijftak komt af en toe voor. Silvester heeft aan zijn voeten wel eens spelende kinderen: symbool voor het nieuwe jaar, het nieuwe begin. Ze verwijzen ook naar de drieduizend kinderen die Constantijn op aanraden van zijn priesters moest offeren om te genezen van zijn melaatsheid. De keizer weigerde echter en werd daarna door Silvester genezen. Silvester is patroonheilige van de langslapers (de draak), huisdieren (hij wekte een gestorven stier weer tot leven), van metselaars en van steenhouwers, die hij werk gaf tijdens de bouw van de oude Sint-Pietersbasiliek.
Hij werd aangeroepen voor een goed jaar.

Enkele weerspreuken;

• ‘Is Silvesternacht vriezig en klaar, wijst dit op een goed nieuw jaar.’
• ‘Silvesterwind met morgenzonneschijn geeft zelden goede wijn.

Feest van de Heilige Familie: zondag 26 december

Het gezin van Jezus, Maria en Jozef, is voor elke gelovige en bijzonder voor de gezinnen een echte school van het Evangelie.

In het klimaat van vreugde, dat eigen is aan Kerstmis vieren we op deze zondag na Kerstmis  het feest van de Heilige Familie.

Met liefde en erkentelijkheid groeten wij alle christelijke gezinnen waar dan ook., In deze tijd, wordt steeds meer en meer het gezin voorwerp van onbegrip en moeilijkheden, van allerlei aard waaruit de machten van het kwade het klassieke gezin verzwakken.

Elk gezin is geroepen huiskerk te zijn

Het Evangelie nodigt de gezinnen uit om het licht van de hoop op te vangen dat afkomstig is uit het huis van Nazareth, waar de kindertijd van Jezus zich afspeelde in vreugde en liefde. Jezus, die – zoals de evangelist Lucas zegt:–‘ toenam in wijsheid en welgevalligheid bij God en de mensen’ (Lc 2,52). Het gezin van Jezus, Maria en Jozef, is voor elke gelovige en vooral voor de gezinnen een echte school van het Evangelie. Hier bewonderen we de vervulling van het goddelijke plan om van het gezin een bijzondere gemeenschap van leven en liefde te maken.

Hier leren we dat elk christelijk gezin geroepen is “huiskerk” te zijn om code evangelische deugden te laten schitteren en in de samenleving om complex ook, het zuurdeeg van het goede te worden.

De kenmerkende trekken van de heilige Familie zijn: ingetogenheid en gebed, wederzijds begrip en respect, geest van offerbereidheid, arbeid en solidariteit.

Als gezin meewerken aan de schepping

Aan het voorbeeld en aan het getuigenis van de Heilige Familie, kan elk gezin kostbare wegwijzers ontlenen voor de levensstijl en de levenskeuzen en kan het kracht en wijsheid putten voor de weg van elke dag. Het gezin van Nazareth leren ons  kinderen te aanvaarden als een geschenk van God, ze voort te brengen en op te voeden en zo op een wonderlijke manier mee te werken aan het werk van de Schepper en  aan de wereld, door elk kind, een nieuwe glimlach te schenken. Het is in een verenigd gezin dat kinderen tot rijpheid komen door de betekenisvolle ervaring van de gratuite liefde, van de tederheid, van het wederkerig respect, en van wederzijds begrip, van vergeving en van de vreugde.

In het gezin de echte vreugde ervaren

De ware vreugde die men in het gezin ervaart, is niet voorbijgaand of toevallig. Het is een vreugde die vrucht is van de diepe eensgezindheid tussen mensen, die de schoonheid laat smaken van het samenzijn, van elkaar wederzijds bij te staan op de weg van het leven. Aan de grondslag van de vreugde is er altijd de aanwezigheid van God, zijn onthalende, barmhartige en geduldige liefde voor allen. Als de deur van het gezin niet opengaat voor de aanwezigheid van God en van zijn liefde, dan verliest het zijn eensgezindheid, overheerst het individualisme en dooft de vreugde.

Als het gezin daarentegen in vreugde leeft, de vreugde van het leven, de vreugde van het geloof, dan geeft ze die spontaan door, is het zout van de aarde en het licht van de wereld, is het zuurdeeg voor heel de samenleving.

Jezus, Maria en Jozef zegenen en beschermen alle gezinnen van de wereld, zodat in hen heersen: rust, vreugde, gerechtigheid en de vrede die Christus door zijn geboorte als geschenk voor de mensheid heeft gebracht.