Legende van St.Antonius, abt: naar aanleiding van zijn viering ( J. Jackers)

Door de coronapandemie wordt het beeld van St. Antonius dit jaar vereerd op zondag 23 januari 2022 in de St.-Sefanuskerk van Val-Meer in de hoogmis van 10.00u en niet in de St.-Severinuskerk in Meer.

Naar aanleiding van het feest van Sint-Antonius willen wij zijn legende nog eens in herinnering brengen. Gedurende honderden jaren, tot 1795, vormden Bolder en Meer een Loonse Heerlijkheid. Sinds jaar en dag verliepen de betrekkingen tussen beide gemeenschappen op wieltjes. Het verblijf van de familie de Méan in de kasteekhoeve te Bolder uit de 17 de eeuw en de oude St.-Severinuskapel te Meer waren de plaatsen waarrond de dorpelingen zich schaarden. De verslagen van de kerkbezoeken uit de 17de en 18de eeuw beschrijven een hechte verbondenheid tussen beide dorpjes, Bolder en Meer. Zelfs hun armentafel die tot doel had de behoeftigen te helpen door de bedeling van voedsel, geld, kleding en kolen verliep gemeenschappelijk.

’t Was 16 januari, putteke van een ouderwetse winter, een ijzige oostenwind blies van Bolder over Meer. Geen zinnig mens waagde zich buiten. ’s Avonds schaarde men zich knus rond het knetterend haardvuur dat spookachtige schijnsels tegen de schamele kamerwanden flitste.
Doch vier mannen van Bolder trotseerden nacht en ontij; ze hadden een snood plan gesmeed! Ze zouden het Sint-Teunesbeeld dat al ten jaren 1600 in de kerk van Meer pelgrims aantrok, naar Bolder brengen. ‘t Moest een onaangename verrassing zijn voor de lokale bevolking en de bedevaarders die ’s anderendaags Meer zouden aandoen.
Ze braken in het holst van de nacht de kerkdeur open en legden het eeuwenoude gepolychromeerde houten beeld gezwind in een wissen mand. Behoedzaam droegen zij de kostbare last via de Bodemstraat richting Peutje. Maar wat voelden onze belhamels? Hun gestolen buit woog zwaarder en zwaarder. Nu zetten ze hun prooi regelmatig neer en toen ze boven op de Peutjesweg arriveerden, moesten ze hun last als aan de grond genageld laten staan.
Met open bek hijgden ze van alteratie en inspanning; ze voelden een bovenaardse kracht die hun opzet dwarsboomde. Terwijl ze met de handen in het haar zaten, zonk hun de moed in de schoenen.
Maar deze kerels waren nog de kwaadste niet. In plaats van de plaat te poetsen, dachten ze: “Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald”. Prompt keerde de nachtraven zich om, met een forse snok hieven ze de zware Sint-Teunes op en droegen hem terug richting Meer.
Nu voelden onze bekeerlingen dat het beeld van de heilige eremiet in de mand alsmaar lichter en lichter woog. Op een drafje droegen ze de kluizenaar met bel, staf en varkentje naar de kerk weer en zetten hem parmantig terug op zijn vertrouwde sokkel.

’s Anderendaags, 17 januari, verliep het Sint-Teunisfeest rimpelloos. Naar alle waarschijnlijkheid had enige dagen later iemand in Bolder zijn mond voorbij gepraat en zo raakten de lotgevallen van de stoute kerels met het Sint-Teunisbeeld gekend.
Vanzelfsprekend steeg “onze vee-beschermer” in de gratie van de goegemeente.
Sedert onheuglijke tijden neemt het beeld daarom een belangrijke plaats in in de harten van alle Val-Merenaren. Zo vertelden vele ouders van oudsher aan de kinderen de legende van het eeuwenoude Sint-teunisbeeld van Meer. Zou het waar zijn dat een legende meer vertelt over het volk dan over de heilige?

Hoewel een legende‚ “een volksverhaal met religieuze inslag” betekent, hoeft men er geen gefundeerd relaas in te zoeken.
De legende groeit gewoonlijk in functie van een lokale eredienst. De bevolking moest immers kunnen prat gaan op zijn plaatselijke heilige, die pelgrims diende aan te trekken.

Zangkoor ‘De VAL-se MEER-els’ wordt 50 en KONINKLIJK.

Het gemengd vierstemmig zangkoor ‘De VAL-se MEER-els’ werd gesticht begin 1972.
Tot die tijd bestond er een kerkkoor uit mannenstemmen die op kerkelijke hoogdagen werden aangevuld met damesstemmen.

Richard Lenaerts werd, als eerste dirigent, de bezielende kracht.
Bert Vossen zorgt vanaf de stichting voor de muzikale begeleiding.

Naast het opluisteren van de kerkelijke diensten met o.a. twee TV-missen werd er ook aandacht geschonken aan profane muziek.
Twaalf keer op rij organiseerde ons koor de tweejaarlijkse Mgr. Kerkhofsprijs, een internationale korenwedstrijd. Ons koor nam meerdere keren met succes deel aan korenwedstrijden.
En in de loop van de voorbije 50 jaar werden ontelbare kerst-, lente- of herfstconcerten ingericht en werd er deelgenomen aan concerten of andere culturele manifestaties.

Na het overlijden van Richard in 1996 werd de dirigeerstok achtereenvolgens overgenomen door André Bellers en Myriam Lenaerts.

Sedert 2007 nam onze huidige dirigente Sabine Vanhees de koorleiding op zich. Onder haar leiding werd ons zangrepertoire grondig aangepast. Tegenwoordig zingen wij een vierstemmig en meertalig repertoire gaande van klassiek tot hedendaagse songs.

En nog steeds verzorgt ons koor kerkdiensten, organiseert concerten in eigen dorp en neemt met plezier en enthousiasme  deel aan concerten van andere koren of aan andere  culturele manifestaties.

Voor haar inzet gedurende 50 jaar kreeg ons koor van Zijne Majesteit de Koning, de toelating om zich KONINKLIJK te noemen.

KONINKLIJK Zangkoor ‘De VAL-se MEER-els’, een historische naam die verwijst naar ons tweelingdorp VAL-MEER; een naam waar wij als leden fier op zijn.

Wij, leden van het koor kijken uit naar onze wekelijkse repetitie op dinsdagavond en naar de optredens waar wij met veel enthousiasme naartoe leven. Van harte hopen wij dat de geplande activiteiten voor ons gouden feestjaar kunnen doorgaan.

Zingen geeft ons vreugde, gezelligheid, vriendschap en houdt ons gezond en jong.
Zing jij graag en heb je zin om bij onze zanggroep aan te sluiten?  Wel, dan ben je van harte welkom.

Val-Meer – Doop Nicolas En Noah

Op zondag 17 oktober 2021 werd in de St-Stefanuskerk; Nicolas en Noah Doreleyers gedoopt en werden zo opgenomen in onze gelovige gemeenschap.

Zij zijn de tweelingzoontjes van Serge en van Patricia.

Aan de fiere ouders, meters, peters en families wensen wij van harte proficiat en voor Nicolas en Noah het allerbeste in hun verdere leven.

Ferm Val-Meer

Op 02 november 2020 zou Ferm Val-Meer een Troostplek inrichten aan de Bampstraat tussen het schoolplein en het kerkhof. Wij zouden dat met een kleine plechtigheid doen.

Corona besliste er anders over: de Troostplek is er, maar de plechtigheid kon niet doorgaan.

Iedereen is echter welkom op deze plek: het zal een mooie plek zijn van stilte en rust, van hoop en verbondenheid voor al wie troost wil vinden of geven.

Troost , een prachtig en eeuwenoud woord voor vertrouwen ook als het moeilijk gaat, dat er telkens weer een morgen komt.

De troostplek geeft de ruimte om in alle rust op adem te komen bij jouw dierbare.

Hier mag je treuren, loslaten wat je beklemt of wat je droevig maakt, je laten omarmen door de stilte, hier mag je vrij ademen, smeken om troost…

Wij plantten hier chrysanten en voorjaarsbloemen, die elk jaar opnieuw hun kopjes zullen opsteken als symbool dat we onze overleden dierbaren nooit zullen vergeten.

Val-Meer – 1e Communicantjes

Wij maken kennis met de kinderen die op zondag 03 mei 2020 om 11.00 u. hun eerste communie zullen doen!

Het zijn: telkens van links naar rechts

• Boven: Kyano Van Meijgaarden, Hanne Vos, Zeno Dassen
• Midden: Lyana Dewalque, Arne Goffin, Aaron Vanhoyland, Florence Vuurstaek
• Onder: Viktor Palmans, Fien Willems, Nisa Hoessels

Wij wensen hen samen met hun ouders en juffrouw Christiane een fijne en leerrijke voorbereidingstijd.

Wij heten hen welkom in onze geloofsgemeenschap.

Val-Meer – Doop Emma

Op zondag 20-01-19 werd in de St-Severinuskerk te Val-Meer Emma gedoopt. Emma is het dochtertje van Jurgen en Maggy.

Van harte gefeliciteerd aan Emma en haar ouders.

Val-Meer – Houdt de traditie rond Sint Antonius in ere

Op zondag 20 januari werd Meer kermis ingezet met een hoogmis door een overvolle Sint Severinus kerk.

Op de zondag na de naamfeestdag van Sint Antonius ( 17 januari) wordt in Meer kermis gevierd rond de verering van het 16^de eeuwse beeld van Sint Antonius. Reeds meerdere eeuwen komen de mensen van Meer en de omliggende dorpen afgezakt naar de kerk van Meer om de voorspraak van Sint Antonius af te smeken over mens en dier.

Op het einde van de viering was er broodwijding en verering van de relikwie van Sint Antonius. En iedereen kreeg een sneetje gewijd brood mee naar huis tot welzijn van mens en dier.

Mooie tradities moeten in ere gehouden worden!