Afscheid van pastoor Jef Colemont in Moelingen

Wij kunnen niet geloven dat zijn lange leven, 94 jaar te midden van zijn familie, te midden van ons en vele mensen die Pastoor Jef mocht ontmoeten in colleges en scholen in parochies en verenigingen als leraar, priester en goede vriend nu plots wordt afgebroken en verdwijnt in nietigheid. Over de dood heen bewaren wij de herinnering aan zijn rijk gevulde leven in ons midden.
Om het beeld van pastoor Jef voor ogen te halen en hem een plaats te geven in ons binnenste: in de hoop dat hij in ons een plek krijgt waar hij niet sterft.

Herinner hem als leraar, eerst in Visé, dan in Bree, Tongeren en Bilzen. Maar herinner vooral zijn wijsheid die zovelen richting gaf, zijn woorden waarvan zovelen nog kunnen leven. Herinner zijn betrokkenheid op de leerlingen die hij onderwees in vakken als godsdienst en geschiedenis, Frans, Latijn en Grieks en zelfs wetenschappen was hem niet vreemd. Je weet dat zijn rake inzicht nooit veraf was.

Herinner hem als kapelaan in  Eigenbilzen als pastoor in Martenslinde, Sint-Martens-Voeren, Sint-Pieters-Voeren en Moelingen. Maar herinner vooral hoe hij voorging in viering en gebed, in geloof en verbondenheid met God en mensen.
Die kracht putte hij uit de goede boodschap van het evangelie. Jezus die als een goede Herder aanwezig is voor mensen, bemoedigt hoop en vertrouwen geeft.
Als een getalenteerde spreker kon hij bezielend die boodschap overbrengen bij de mensen en anderzijds hen ook warm maken om op een zeer aanschouwelijke wijze dat te doen.

De Kerststal gesitueerd in het landschap van Sint-Martens-Voeren met de spoorwegbrug, de dieren en de stal in vakwerk was zijn idee en lokt elk jaar opnieuw vele bezoekers van dichtbij en ver over de grenzen.
Ook voor hem was het later telkens weer een grote vreugde om de kerststal te komen bezoeken.

Heel bijzonder was hij geboeid door de apostel Paulus wanneer hij schrijft aan zijn vriend Filemon om zijn slaaf  Onesimus die bij hem is weggelopen op te nemen als een broeder in het geloof nadat hij christen is geworden. We hoorde het in de eerste lezing.
Elke ontmoeting die je met pastoor Jef mocht hebben was telkens onderwerp van gesprek daarover.

Herinner eveneens zijn begaan zijn met kwetsbare mensen als bezieler en begeleider van de AA vereniging waar hij als een vriend deze mensen en hun familie heel hecht omringde en bemoedigde dat er altijd hoop en toekomst is ook in donkere momenten van het leven.

We zullen Pastoor Jef meedragen in onze herinneringen, in ons hart. Wij vertrouwen hem nu toe aan Gods herinneringen die veel krachtiger zijn dan de onze. Voor altijd is hij geborgen in Gods Vaderhart. Pastoor Jef, je hebt velen begeleidt in Jezus blijde boodschap, nu zal je zelf mogen delen in Gods eigen leven. Dat is de belofte van de Heer. Nu mag je het troostvolle Woord horen: “Kom, mijn trouwe dienaar…” Bij dit heengaan kunnen wij ons troosten dat deze priester nu thuis is bij God in eeuwigheid.

Uit de homilie van pastoor L. Stassen