De federatie Voeren is een deel van het dekenaat Tongeren. Zes kleine dorpjes, te midden van een prachtig glooiend landschap, doorsneden door de Voer en de Berwijn liggen ze een beetje in de pereferie, aan de rand van het dekenaat. Het is een faciliteitengemeente, het bestuur is tweetalig en dus ook de liturgie zal daar rekening mee moeten houden. Na jaren van politieke spanningen is het er nu rustig, zo rustig dat mensen van heinde en ver er komen wandelen. Als ze maar niet allemaal tegelijk komen natuurlijk, anders is het gedaan met de rust. De Voerenaars houden ook van tradities, carnaval, dansmariekes, de schutterij, de muziekvereniging, dat alles maakt en maakte een dorp tot een dorp. En natuurlijk zijn er ook nog de jaarlijkse processies.
In dit prachtige kader proberen mensen ook kerk te zijn: een levende gemeenschap. Dat is niet zo eenvoudig, ze zijn allemaal samen met niet zoveel, er zijn nogal wat noordelijke inwijkelingen en mensen worden bovendien oud. Maar ze leven. We vroegen Hubert Franssen, de kerkelijk duizendpoot om de werking een beetje voor te stellen.
Klein maar dapper
Na het afscheid van pastoor Louis Stassen bij zijn emeritaat werd er in samenspraak met Vicaris Bart Coenegrachts en Jeroen Jans van het bisdom een kernteam samengesteld met mensen uit de verschillende parochies van de federatie Voeren die iedere maand samenkomen.
Ook werd er een raad samengesteld die om de drie maand samenkomt bestaande uit mensen van de parochieraden en kerkraden. Tevens werd er iemand aangeduid vanuit de kapel van de Plank en het rusthuis Ocura.
Bij het aanstellen van pater Raymond Jahae als administrator van de federatie Voeren nam hij deze taak over met Jeroen.
De federatieraad bestaat uit mensen die het dagelijkse reilen en zeilen van de parochies op zich nemen. Zij zijn bezig als koster, lector, lid van het zangkoor, kerkraad en parochieraad, lid van verschillende verenigingen.
We zijn pas gestart eind 2023 en komen iedere maand samen om de parochies draaiende te houden.
Zo werd in verschillende bijeenkomsten het pastorale plan van de kerken besproken.
Ieder maand worden de uren en vieringen van de volgende maand doorgenomen.
We hebben ook aandacht voor de mensen hier en de ontwikkelingslanden: overstroming in eigen streek, welzijnszorg, broederlijk delen.
De processie in de verschillende dorpen.
In sommige parochies worden vrijwilligers gevraagd om mee te werken in de kerk omdat de oudere generatie door ouderdom of ziekte gaan afhaken. Ook willen we uitkijken naar mensen die bereid zijn zich in te zetten voor voorbereiding van catechese en eerste communie en het ontvangen van het heilig vormsel.
We moeten stilaan groeien naar pastorale eenheid. De noden zien en opvangen van iedere parochie en daar waar we kunnen ons steentje bijdragen.
Hubert Franssen