Processiegroep “De Opdracht”
De Opdracht
Onze processiegroep ‘De Opdracht’ beeldt het verhaal uit van de ontmoeting van het kindje Jezus met Simeon en Hannah in de tempel. Het Bijbelse verhaal vind je terug in het tweede hoofdstuk van het evangelie volgens Lucas. Volgens de wet van Mozes werd de eerstgeboren zoon opgedragen aan God. Hierbij werd een offer, twee jonge duiven, gebracht. Deze duifjes gaan ook nu nog mee in de processie en vliegen na elke ommegang netjes zelf weer naar huis om in een korfje terug te keren voor de volgende ommegang.
Van zangkoor tot…
De tempelknapen, jongens en meisjes tussen 6 en 12 jaar, lopen vooraan in de groep. Ongeveer de helft van deze kinderen volgt les in de lagere school van Sint-Jan. Deze groep is ontstaan uit de groep ‘Kleine zangers van O.-L.-Vrouw van Tongeren’, een naam die snel veranderde in ‘De zingende knapen’ onder leiding van Martin Paque. Zij namen een eerste keer deel aan de kroningsprocessie in 1939.
In 1946 werd de leiding van de groep overgenomen door Maurice Souverijns en groeiden de zingende knapen uit tot een knapenkoor dat tal van vieringen opluisterde. Veel jongens uit het college waren hier lid van en zullen zich dat nu nog herinneren.
In de kroning van 1960 kreeg de groep ‘Zingende Knapen’ een andere invulling in het geheel van het processiegebeuren, namelijk de uitbeelding van de opdracht van Christus in de tempel en werden ze bekend als de tempelknapen. Deze groep was verbonden met de lagere school van het O.-L.-Vrouwecollege (het klein college) in Tongeren.
Na de fusie van het College en de Benedictinnen namen de leerkrachten van de Sint-Jansschool het bestuur over en groeide de groep uit tot een 140-tal leden, zowel vanuit de school als erbuiten.
Bedevaarders
Naast de tempelknapen en de hoofdpersonages lopen er ook heel wat gezinnen mee naar de tempel, enkele met bolderkarren voor de allerkleinsten. Hannah, Maria en Jozef werden en worden vertolkt door leerkrachten, oud-leerkrachten en oud-leerlingen. Het kindje Jezus was vorige kroning een echt baby’tje, maar wel een meisje. Omdat het kindje de hele tijd gedragen wordt door onze Maria, wordt dat erg zwaar voor haar en nemen we dit jaar een pop mee. Simeon wordt vertolkt door iemand van buiten de school.
De wagen, in de vorm van een tempel, dient enkel om de geluidsinstallatie (en de duifjes) te vervoeren. Hij is gemaakt door drie handige vrijwilligers naar een ontwerp van architect Chris Van Brussel.
Materiaal
Een groep enthousiaste, vrijwillige naaisters zijn al maanden in de weer om de kleren op maat te stikken. Hiervoor is veel stikzijde nodig, Ida ging zelfs met de fiets naar een uitverkoop in Lummen om deze kosten te drukken en uiteraard ook voor wat gezonde beweging.
Twee van de vrijwillige naaisters zijn oud-leerkrachten (bewegingsopvoeding). Zij leren de tempelknapen ook stappen in het juiste tempo. Vooral het bochtenwerk vraagt wat oefening. Ze gebruiken hiervoor een lange stok. Na deze inspanningen mogen de tempelknapen even een omweg maken langs de speeltuin.
Onze groep is een kleine en enthousiaste groep zoals bleek uit de zangrepetitie vorig weekend. Laat de kroning maar beginnen, wij zijn er klaar voor.
Betekenis voor ons vandaag
In het verhaal werd het kindje opgedragen en dus getoond aan God. Maar misschien moeten we hieruit begrijpen dat het kind getoond werd aan de wereld. Die opdracht in de tempel is de openbaring van het kind dat de wereld zal verlossen. En staan duifjes niet symbool voor de vrede? Deze processiegroep met al die zingende kinderen verteld ons dat er een blijde boodschap van vrede is. Wij moeten er dus enkel naar willen luisteren.
Ingezonden door Hilde Noelmans