Pater Willibrord werd geboren te Vlijtingen op 10 december 1924. Hij legde zijn geloften af te Taintignies in 1945 en werd priester gewijd te Halle op 21 april 1952. Hij was enkele jaren leraar in het Sint-Aloysiuscollege te Zepperen en vertrok in 1959 als missionaris naar de missie in Congo – Kivu tot 1998. Vervolgens werkte hij op de missieprocuur te Anderlecht tot 2006. Van 2006 tot 2015 was hij werkzaam in Tanzania en Kenia (Nairobi). De laatste jaren was hij op rust te Zepperen en Leuven. Hij ontving het Sacrament van de zieken op 8 december 2017 te Leuven en is overleden op donderdag 14 december te Leuven.

We lezen op zijn bidprentje:

Willibrord heeft ons enkele dagen geleden in alle seneriteit verlaten, maar ook heel duidelijk gezegd dat het einde nabij was. Van krachten uitgeput is hij, na een welbesteed leven, ingeslapen voor onze wereld om te ontwaken tot nieuw leven in Gods grote Liefde. Als men altijd voor God geleefd heeft, kan men ook rustig sterven. Een goed mens, een trouwe medebroeder, een bezielend priester. Allen hebben we hem gekend met zijn grote werkkracht. In 1959 trok hij voor het eerst als missionaris naar Congo, bisdom Beni-Butembo, later in Tanzania en tenslotte te Nairobi (Kenia). Het contact met de Afrikaanse realiteit en de Afrikaanse mens raakte hem tot in de diepste vezels van zijn geest en hart en liet hem nooit meer los. Nergens anders heeft hij de liefde voor het leven, het ritme van het feest, het uitschreeuwen van de rouw en de dood zo voluit kunnen meemaken. Het zinderende continent, waarop Westerse economen hun kop breken, maar waar mensen in kommer, armoede en conflicten toch leven in overvloed. Hij was een man van God, begaan met het wel en wee van mensen: de man die zo aanspreekbaar was voor al wie gekwetst, belast en beladen was. Zijn passie voor de economische ontwikkeling van onze huidige Afrikaanse Provincie in moeilijke omstandigheden was enorm groot. Geen inspanning was voor hem te groot om de nodige fondsen te vinden voor de uitbouw van scholen, agrarische projecten. Hij was een man bezield met vurige ijver. Een harde werker met een groot uithoudingsvermogen. Maar midden de vele activiteiten bleef hij de vrome religieus-priester: trouw in het gebed en bezield met een trouwe liefde voor de Kerk, indachtig het vers uit het Evangelie: “Ik heb u de opdracht gegeven om op tocht te gaan en vrucht voort te brengen.” Vele mensen in Afrika hebben mogen genieten van de vruchten van zijn volgehouden inzet voor de armsten. Dankbaar beamen we alle goeds dat de Heer van alle leven in onze geliefde confrater vervuld en tot een goed einde heeft gebracht. Dat hij nu in alle volheid de Liefde mag ervaren die hij zo graag aan anderen wilde mededelen.